Ελλάδα: Άλλο επιμήκυνση, άλλο μνημόνιο…

Επιμήκυνση του δανεισμού δεν σημαίνει ταυτόχρονα και χρονική επέκταση του μνημονίου, με την προϋπόθεση όμως ότι στο τέλος του 2013 θα έχουμε πετύχει τους στόχους μας. Γράφει ο Αριστείδης Μπιτζένης.

Δημοσιεύθηκε: 30 Νοεμβρίου 2010 - 00:13

του Αριστείδη Μπιτζένη*

Επιμήκυνση του δανεισμού για την Ελλάδα δεν σημαίνει ταυτόχρονα και χρονική επέκταση του μνημονίου, με την προϋπόθεση όμως ότι στο τέλος του 2013 θα έχουμε πετύχει τους δημοσιονομικούς μας στόχους μας.

Κατά τη γνώμη μου, είναι παρεξηγημένοι οι όροι της πτώχευσης μιας οικονομίας, όπως αυτής της Ελλάδας, με ταυτόχρονη παύση ή στάση πληρωμών ή εναλλακτικά με ελεγχόμενη πτώχευση, σε σχέση με το εναλλακτικό σενάριο της επιμήκυνσης του χρέους, στην οποία έχω αναφερθεί στο άρθρο μου με τίτλο "Μύθοι και αλήθειες για τα δημοσιονομικά", το οποίο δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 18/6/10.

Ελεγχόμενη χρεοκοπία σημαίνει ότι ερχόμαστε σε συνεννόηση με τους δανειστές μας για να έχουμε ένα "κούρεμα" (haircut) στην αξία των ομολόγων (τα οποία προέρχονται από τον δανεισμό μας), με αποτέλεσμα να κάνουμε πράξη την απειλή στους δανειστές μας ότι είτε θα δεχτείτε τη μείωση του χρέους είτε θα κινδυνεύσετε να χάσετε παραπάνω με μια αναγκαστική χρεοκοπία και στάση πληρωμών.

Όταν μιλάμε για χρεοκοπία μιας χώρας εννοούμε τη χρονική μετάθεση της λήξης του χρέους με ταυτόχρονη μείωση του οφειλόμενου κεφαλαίου και με ή χωρίς την αύξηση του επιτοκίου, δηλαδή των τόκων, ακόμη και με εκποίηση - ρευστοποίηση κρατικής περιουσίας για αποπληρωμή των δανείων (όπως περιγράφεται στο μνημόνιο).

Το μνημόνιο των 110 δισ. θα λέγαμε με πολύ απλά λόγια ότι είναι ένα δάνειο με προσημείωση υποθήκης, ενώ τα προηγούμενα δάνειά μας, πάλι με απλά λόγια, είναι δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις, όπως δηλαδή τα χρέη μας στις πιστωτικές κάρτες. Το σενάριο της επιμήκυνσης (σ.σ.: η απόφαση πρέπει πλέον να θεωρείται δεδομένη) των δανείων των 110 δισ. από 5 χρόνια σε 11, λόγω της χθεσινής απόφασης για την Ιρλανδία, είναι ένα ελκυστικό σενάριο για την Ελλάδα γιατί τα τοκοχρεολύσια θα αποπληρώνονται σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, άρα έχουμε μικρότερη ετήσια επιβάρυνση σε τοκοχρεολύσια για την ελληνική οικονομία.

Επομένως έχουμε μικρότερες ετήσιες δαπάνες, ελάφρυνση του προϋπολογισμού, μικρότερες θυσίες για τον ελληνικό λαό, άρα και μεγαλύτερες ελπίδες να αποφύγουμε τη χρεοκοπία. Η επιμήκυνση του δανείου δεν σημαίνει και ταυτόχρονη επιμήκυνση του μνημονίου, με την προϋπόθεση όμως ότι στο τέλος του 2013 θα έχουμε πετύχει τους δημοσιονομικούς μας στόχους.

Επιπρόσθετα, η Ελλάδα πετυχαίνοντας τους στόχους της μέχρι το 2013 δεν θα χρειαστεί νέα προνομιακά δάνεια γιατί η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και η επιμήκυνση των 110 δισ. (δηλαδή του 1/3 των συνολικών μας δανείων) θα φέρουν την πιστοληπτική της ικανότητα σε τέτοια επίπεδα όπου θα μπορεί να δανείζεται με αξιοπρεπή επιτόκια (στο μέγιστο το 6%), ώστε να μπορεί να ανακυκλώνει στο μέλλον τα δάνειά της.

Τέλος, εδώ πρέπει να επισημανθεί ότι είναι λάθος να επισημαίνουμε πως η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεχρεώσει - αποπληρώσει τα δάνειά της. Τέτοιο θέμα δεν τίθεται γιατί καμία χώρα στον κόσμο δεν αποκληρώνει τα δάνειά της. Απλώς τα ανακυκλώνει με ίδιους ή με διαφορετικούς όρους, ανάλογα με την πιστοληπτική της ικανότητα. Το θέμα για την Ελλάδα είναι να εξυπηρετεί το χρέος της, να πληρώνει τα ετήσια τοκοχρεολύσιά της και το επιτόκιο να είναι τέτοιο ώστε να είναι βιώσιμος ο προϋπολογισμός της και να μη χρειάζονται νέες θυσίες μετά το 2013.

Χρηστή διοίκηση, καταπολέμηση της σπατάλης, της διαφθοράς, της παραοικονομίας, της γραφειοκρατίας, αλλά και ανάπτυξη, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, νέες επενδύσεις και περαιτέρω μείωση του δημόσιου τομέα είναι μέτρα τα οποία πρέπει να ισχύουν διαχρονικά, δηλαδή και μετά το 2013!

* Ο κ. Αριστείδης Μπιτζένης είναι Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.