Οκτώ χρόνια φαγούρα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Τα στοιχεία και οι αριθμοί, εάν μπορείς να τα ερμηνεύσεις, δεν λένε ψέματα.

Δεν είναι πολιτικοί, ώστε να επιθυμούν την ωραιοποίηση καταστάσεων, προσδοκώντας πιθανά κομματικά οφέλη και δεν είναι εκπρόσωποι διεθνικών οργανισμών ή φορέων, για να έχουν κάθε λογής σκοπιμότητες έναντι τρίτων χωρών.

Βάσει των στοιχείων, λοιπόν, επιστρέψαμε στο 2009.

Για την ακρίβεια, βάσει του πίνακα αποδόσεων του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου, το οποίο χρησιμεύει ως «benchmark», δηλαδή, ως κριτήριο για την αξιολόγηση του ελληνικού αξιόχρεου, βρισκόμαστε σε επίπεδα προ μνημονίων.

Στο κλείσιμο των συναλλαγών, χθες, το ελληνικό δεκαετές ομόλογο διαπραγματευόταν με απόδοση 4,807% και η τελευταία φορά που είχε βρεθεί ξανά σε αντίστοιχα επίπεδα ήταν την περίοδο Σεπτεμβρίου - Οκτωβρίου 2009.

Κάπου κοντά, δηλαδή, στην περίοδο της ανόδου ΓΑΠ στην εξουσία.

Τι σημαίνει αυτό;

Κατά πρώτον, δεν σημαίνει επιστροφή στο «λεφτά υπάρχουν» ή στα… διακοποδάνεια.

Κατά δεύτερον, σημαίνει ότι «κάτι γίνεται».

Ότι, δηλαδή, η χώρα μας έχει αρχίσει να ανακτά ένα τμήμα της εμπιστοσύνης του απανταχού επενδυτικού κοινού, η απώλεια της οποίας την οδήγησε εκτός αγορών και στην προσφυγή στο ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους εταίρους της.

Το 2014 επιχειρήσαμε μία πρώτη και μάλλον άτολμη επιστροφή στις αγορές, για να υπαναχωρήσουμε στη συνέχεια προς το καταστροφικό… 2015.

Εφέτος το καλοκαίρι, τολμήσαμε ακόμη μία έξοδο, με μάλλον ενθαρρυντικά αποτελέσματα και μόλις πρόσφατα ξεμπερδέψαμε με τα… υπόλοιπα του PSI του 2012, μέσω της ανταλλαγής ομολόγων, συνολικού ύψους άνω των 25 δισ. ευρώ.

«Δεν είναι μικρό πράγμα», δήλωνε χθες ενώπιον κοινού εκπροσώπων του Τύπου κορυφαίος παράγοντας με συμμετοχή στις διαπραγματεύσεις Ελλάδος - τρόικας, σχολιάζοντας την εξέλιξη αυτή.

Όντως, δεν είναι. Κατέστη δυνατή, όμως, μόνον όταν προέκυψε συνειδητότητα σχετικά με την ανάγκη νοικοκυρέματος του τόπου και εγκατάλειψη της «αυταπάτης» κάθε είδους, ως προς τον τρόπο εξόδου από την κρίση.

Όπως έχει ήδη καταδειχθεί, βάσει στοιχείων και όχι εκτιμήσεων, η μόνη ασφαλής οδός προς αυτή την κατεύθυνση διέρχεται διαμέσου της ανάκτησης της εμπιστοσύνης του επενδυτικού κοινού και αυτή, με τη σειρά της, μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με έργα και όχι με λόγια.

Η ύπαρξη -για πρώτη φορά- ενός πλεονασματικού προϋπολογισμού, η υπέρβαση για τρία συνεχή έτη των στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος και η βεβαιότητα που εκφράζουν οι -Ευρωπαίοι- εταίροι και δανειστές μας ότι δεν θα απαιτηθούν επιπρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για την εξασφάλιση των στόχων του 2018, προφανώς συμβάλλουν προς την κατεύθυνση αυτή.

Όπως αντίστοιχα συνέβαλε και η έγκαιρη ολοκλήρωση, για πρώτη φορά σε μνημονιακά χρονικά, της τεχνικής αξιολόγησης του προγράμματος προσαρμογής, από τους θεσμούς.  

Δίχως αμφιβολία, εάν δεν λάβει μία αίσια τροπή και η συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους, η μετά μνημόνιο εποχή θα είναι δυσχερής.

Όμως, σε μεγάλο βαθμό, η συζήτηση αυτή εξαρτάται και από εμάς.

Ο ίδιος -πέριξ των διαπραγματεύσεων- παράγοντας διαβεβαίωνε χθες ότι η συνέχιση της ροής «θετικών εξελίξεων» εκ μέρους της Ελλάδας διαμορφώνει αντίστοιχα θετικό κλίμα μεταξύ των εταίρων μας στην Ευρωζώνη, καθώς οι ομόλογοι του κ. Τσακαλώτου συνειδητοποιούν ότι όσα γίνονται εκ μέρους τους στη χώρα μας δεν είναι εις μάτην, αλλά… πιάνουν τόπο.

Αυτό που θα κρίνει, δε, τη συνέχιση ή μη αυτής της ροής είναι εάν αρχίσουν -μετά την ολοκλήρωση της νομοθέτησης των όποιων μέτρων σχετίζονται με τη γ’ αξιολόγηση- αυτά να υλοποιούνται κατά τρόπο αποτελεσματικό.

Εάν δηλαδή μπουν σύντομα οι μπουλντόζες στο Ελληνικό, εάν υπογραφεί η τελική σύμβαση και εάν χρήματα αλλάξουν χέρια ώστε το Ταμείο ιδιωτικοποιήσεων να μαζεύει… ρευστό.

Όπως επίσης θα επιδράσουν προς την ίδια κατεύθυνση οι πλειστηριασμοί ακινήτων, ηλεκτρονικοί ή μη, ή η υλοποίηση των μνημονιακών μας δεσμεύσεων περί την αγορά ενέργειας ή τις εργασιακές σχέσεις και ειδικά των διατάξεων περί απεργιακών κινητοποιήσεων βάσει του περίφημου 50+1%...

Με άλλα λόγια, εάν συνεχιστεί η οικοδόμηση ενός οικονομικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα το οποίο θα εμπνέει εμπιστοσύνη προς το επενδυτικό κοινό, είτε αυτό ενδιαφέρεται για κινητές αξίες, είτε για άμεσες επενδύσεις.

Εάν γίνουν όλα αυτά, ε, τότε κάποια στιγμή σταματά και η… φαγούρα.