Ο (δημόσιος) πελάτης έχει πάντα δίκιο

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στα αυτιά εκατοντάδων χιλιάδων μισθωτών του δημόσιου τομέα και συνταξιούχων είναι μάλλον βέβαιον ότι ήχησαν χθες ως «μάννα εξ ουρανού» οι διαβεβαιώσεις Σταϊκούρα και Θεοδωρικάκου πως δεν υπάρχει καμία σκέψη, ούτε σχέδιο για μείωση μισθών και συντάξεων.

Όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, όμως, εκείνοι του ιδιωτικού τομέα, θα είχαν κάθε δικαίωμα να νιώσουν ως οι… «ριγμένοι» της υπόθεσης, για ακόμη μία φορά.

Εκείνοι οι οποίοι κυρίως πληρώνουν τον λογαριασμό, ως παιδιά ενός κατώτερου Θεού, όπως έκαναν και στην περίοδο της κρίσης που προηγήθηκε, ακόμη κι αν τότε υπήρξαν «οριζόντια μαχαίρια» σε μισθούς δημοσίου και σε συντάξεις.

Αυτό το αίσθημα αδικίας, δε, είναι επίσης βέβαιον ότι καθίσταται εντονότερο υπό το φως της απουσίας μίας αντίστοιχης διαβεβαίωσης ότι τα βάρη του τρέχοντος λογαριασμού θα διαμοιραστούν δικαιότερα μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, σε περίπτωση που τα μεγέθη της ύφεσης… ξεφύγουν. Διότι, προφανώς, άλλο δημοσιονομικό «πόνο» προκαλεί μία ύφεση 5% και άλλον μία 10% ή και 15%.

Όπως επίσης είναι βέβαιον ότι αυτό το αίσθημα αδικίας γίνεται ακόμη εντονότερο υπό το φως των δηλώσεων της κυβέρνησης, μόλις προ ολίγων ημερών, περί «επιμερισμού απωλειών» από τις μειώσεις ενοικίων μεταξύ των ιδιοκτητών και του δημόσιου τομέα. Προφανώς και εκείνοι είναι παιδιά ενός... άλλου Θεού.

Αυτό το οποίο κάνει την όλη υπόθεση, δε, εξόχως απογοητευτική για όσους έχουν την… ατυχία να κερδίζουν το ψωμί τους εκτός δημόσιου τομέα είναι το γεγονός ότι επ’ αυτού του θέματος υπάρχει απόλυτη διακομματική συναίνεση.

Δια στόματος Χαρίτση, ο ΣΥΡΙΖΑ μέμφθηκε χθες την κυβέρνηση, μετά από δημοσιεύματα δύο εφημερίδων, περί σχεδίων μειώσεων των μισθών στο δημόσιο και των συντάξεων, για να «εισπράξει» κατηγορηματική διάψευση ως προς αυτό, από τους δύο παραπάνω υπουργούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ως αποτέλεσμα, η… ταύτιση απόψεων κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης επί του συγκεκριμένου θέματος ήταν μάλλον εντυπωσιακή.

Όπως αντιστοίχως εντυπωσιακή ήταν και η απουσία ιδιαίτερων αντιδράσεων και από τα λοιπά κόμματα της αντιπολίτευσης, οδηγώντας έτσι σε… έμμεση πλην σαφέστατη διακομματική συναίνεση επί του θέματος.

Προς τι όμως οι απορίες και οι εντυπωσιασμοί, όταν διακυβεύεται το αίσθημα μίας τόσο ευρείας πλειονότητας του εκλογικού σώματος; Μάλλον αφελές ή και αδαές, το να αναμένει κανείς οτιδήποτε διαφορετικό σε μία χώρα όπου το πελατειακό σύστημα ζει και βασιλεύει.

Έτσι, λοιπόν, από σήμερα μπορεί να χαιρετίζουμε το Γ’ στάδιο επαναλειτουργίας του ιδιωτικού τομέα και την επομένη Δευτέρα το Δ’, όπως χαιρετίσαμε και τα δύο προηγούμενα, όμως η ζημιά για ολόκληρη την οικονομία δεν παύει να είναι βαριά και ίσως για κάποιες επιχειρήσεις, αβάσταχτη...

Άνεργοι θα υπάρξουν και από αυτή την κρίση. Είναι βέβαιον. Μόνον που όλοι γνωρίζουμε από ποιον τομέα της οικονομίας θα προέρχονται. Από εκείνον που θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό, βάζοντας το χέρι στην τσέπη, ακόμη κι αν αυτή η τσέπη στέκει άδεια.

Εάν, όμως, είναι όντως έτσι τα πράγματα και εάν υπάρχει διακομματική ταύτιση απόψεων επί του συγκεκριμένου θέματος, τότε σε τι έχουν να προσβλέπουν οι επιχειρήσεις αυτής της χώρας και οι χιλιάδες εργαζόμενοι που απασχολούν;

Από πού μπορούν να βρουν το δίκιο τους και ίσως μία ελπίδα για κάτι καλύτερο σε αυτό τον τόπο;