Οι φόροι στη μάχη της ψηφιοποίησης

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όταν θέλεις να βοηθήσεις μία δραστηριότητα, επειδή από την εξέλιξή της κρίνεται το μέλλον σου, είτε το άμεσο είτε το μακροπρόθεσμο, τότε δεν της ορθώνεις εμπόδια. Δεν κάνεις το περιβάλλον εντός του οποίου αυτή αναπτύσσεται περισσότερο δύσβατο από ό,τι ήδη είναι και βεβαίως δεν της φορτώνεις αχρείαστα βάρη.

Διότι ακριβώς αυτό συνεπάγεται η διατήρηση της πώλησης του συνόλου των ηλεκτρονικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των προσωπικών ηλεκτρονικών υπολογιστών σε οποιαδήποτε μορφή ή έκφανσή τους καθώς και των περιφερειακών που τους συνοδεύουν, στον υψηλότερο φορολογικό συντελεστή ΦΠΑ του 24%.

Σε μία εποχή η οποία συνδυάζει τόσο τη μακροπρόθεσμη ανάγκη ενίσχυσης του τομέα, στο πλαίσιο της -μάλλον τετριμμένης πλέον- φιλοσοφίας ότι το μέλλον είναι ψηφιακό, όσο και των άμεσων αναγκών που προκαλεί η πανδημία για αύξηση της τηλεργασίας και της τηλεκπαίδευσης, η ελληνική πολιτεία διατηρεί εξακολουθητικά τα εργαλεία με τα οποία θα ικανοποιηθούν αυτές οι ανάγκες στο ταβάνι των συντελεστών ΦΠΑ.

Την ίδια ώρα βέβαια, κάνει λόγο για μεγάλες ξένες επενδύσεις στη χώρα μας, οι οποίες θα οδηγήσουν την οικονομία μας στο αύριο, όπως η όντως σημαντική που θα κάνει η Microsoft στην Ελλάδα. Κατά τα λοιπά, υπάρχει συνέπεια και συνέχεια στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική.

Φίλτατοι, δεν κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας, όταν υποστηρίζουμε ότι η φορολογική πολιτική αποτελεί καταλυτικό εργαλείο για την υποβοήθηση είτε μίας επιχειρηματικής δραστηριότητας είτε της εξασφάλισης ενός ευρύτερου οικονομικού ή/και κοινωνικού στόχου που μπορεί να θέσει οποιαδήποτε συντεταγμένη πολιτεία.

Έτσι, λοιπόν, εάν όντως πιστεύουμε ότι η Ελλάδα αναπόδραστα θα ακολουθήσει την οδό της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ήτοι τον ψηφιακό δρόμο, ή εάν εκτιμούμε ότι υπό τις παρούσες συνθήκες πανδημίας και αναγκαστικού περιορισμού των συνθηκών εργασιακού συγχρωτισμού, η απάντηση μπορεί να προέλθει μόνον από την τηλεκπαίδευση και την τηλεργασία, τότε η πολιτεία οφείλει να ακολουθήσει μία διευκολυντική πολιτική  προς αυτή την κατεύθυνση.

Αναρωτήθηκαν ποτέ οι κρατούντες τα ηνία της εκπαίδευσης, εάν μπορεί -υπό τις παρούσες συνθήκες γενικευμένης ένδειας-, η συντριπτική πλειονότητα του μαθητικού ή φοιτητικού πληθυσμού της χώρας να επωμιστεί ευχερώς το κόστος ενός laptop και του λοιπού εξοπλισμού που είναι απαραίτητος για τηλεκπαίδευση; Εάν όντως υπεβλήθησαν σε αυτή τη βάσανο οι φίλτατοι του υπουργείου Παιδείας, τότε γιατί επιβαρύνουν την απόκτηση αυτών των αγαθών με ΦΠΑ 24% ενώ θα μπορούσε να είχε υιοθετηθεί ένας χαμηλότερος συντελεστής;

Αντιστοίχως, οι φίλτατοι της Πολιτικής Προστασίας, που δικαίως προωθούν την κοινωνική αποστασιοποίηση και τη χρήση μάσκας για την αντιμετώπιση της πανδημίας Covid-19, έχουν αναρωτηθεί κατά πόσον εξυπηρετείται αυτή τους η πολιτική από τη διατήρηση των υπολογιστών στον ανώτατο συντελεστή ΦΠΑ;

Φίλτατοι, ας μην το κουράζουμε το ζήτημα.

Εάν η πολιτεία όντως εκτιμά ότι το μέλλον της ελληνικής οικονομίας διέρχεται της ψηφιακής οδού κι αν, επιπροσθέτως, θεωρεί ότι οι παρούσες συνθήκες πανδημίας επιτάσσουν διαφορετικούς κώδικες εργασίας, εκπαίδευσης ή ακόμη και ευρύτερων εκδηλώσεων, όπως τα συνέδρια κ.λπ., τότε η οδός των χαμηλότερων φορολογικών συντελεστών ΦΠΑ για μία σειρά ηλεκτρονικών προϊόντων είναι διάπλατα ανοικτή.

Εάν δεν δώσει πρώτη η πολιτεία τα εργαλεία προς όσους εκ των πολιτών -καθώς οι επιχειρήσεις ευτυχώς μπορούν να συμψηφίσουν τον ΦΠΑ- επιθυμούν να βαδίσουν στις λεωφόρους του μέλλοντος, τότε γιατί θα έπρεπε να περιμένουμε ένα ταχύ ποιοτικό άλμα σε αυτή τη χώρα;