Η Βόρεια Μακεδονία, οι Πρέσπες και οι... μπίζνες

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Δεν είναι σαφής ο τρόπος με τον οποίο θα γίνονταν δεκτές από κάποιον τρίτο, μη γνώριμο της μακράς ιστορίας της περιοχής, οι επισημάνσεις που διετύπωσε χθες ο επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας ενώπιον του ομολόγου του εκ της Β. Μακεδονίας, αναφερόμενος στη σημαντικότερη συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών.

«Αυτό που είναι ξεκάθαρο στη Συμφωνία των Πρεσπών είναι η σαφήνεια για το τι έχει συμβεί στην αρχαιότητα», επεσήμανε ο Ν. Δένδιας μετά τη συνάντησή του με τον Μπουγιάρ Οσμάνι. Όπως πρόσθεσε, είναι ξεκάθαρο και έχει γίνει δεκτό από τη Βόρεια Μακεδονία ότι δεν ήταν στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δεν ήταν παρόντες στα Γαυγάμηλα και σε άλλες ιστορικές στιγμές. 

Όποια, όμως, κι αν ήταν η αντίδραση αυτού του τρίτου προσώπου, άμα τη εκθέσει του στις παραπάνω τοποθετήσεις του φιλτάτου κ. Δένδια, είναι απολύτως σαφές, δύο χρόνια μετά τη σύναψη αυτής της συμφωνίας και περισσότερα από τριάντα μετά την εκδήλωση της αντιπαράθεσης της Ελλάδας με τη γείτονά της, σχετικά με την ονομασία και τις όποιες -πραγματικές ή μη- αλυτρωτικές της διαθέσεις, ότι αναλώθηκε υπέρμετρο διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο σε αυτή την υπόθεση εκ μέρους της χώρας μας.

Όταν δύο χρόνια μετά τη συμφωνία, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας και κορυφαίο στέλεχος της πολιτικής παράταξης η οποία έφερε το κύριο και σημαντικότερο πολιτικό βάρος των αντιδράσεων στη σύναψή της, δηλώνει ότι «πρέπει να έχουμε εφαρμογή πλήρη, συνεπή και καλή τη πίστει, της Συμφωνίας των Πρεσπών για να υπάρξει πρόοδος» μεταξύ των δύο πλευρών, τότε δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς, «προς τι ο κλαυθμός και ο οδυρμός» που προηγήθηκε. 

Εάν απόφαση της χώρας μας είναι, όπως είπε ο κ. Δένδιας, να «... μην επιτρέψουμε τη δημιουργία ενός κενού σταθερότητας στην περιοχή...», το οποίο «… θα μπορούσε εύκολα να καλυφθεί από άλλες μη ευρωπαϊκές δυνάμεις που είναι υπέρ του αναθεωρητισμού», τότε σε τι εξυπηρέτησε η στάση που τήρησε η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια;

Όταν στο επίκεντρο των συναντήσεων τόσο του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη όσο και του κ. Ν. Δένδια με τον υπουργό Εξωτερικών της Β. Μακεδονίας είναι η οικονομική συνεργασία και οι επενδύσεις, ως εργαλείων ευημερίας και περαιτέρω σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ των δύο πλευρών,  τότε προς τι η αντιπαλότητα επί τρεις δεκαετίες και πλέον;

Φίλτατοι, η σημασία συναντήσεων όπως οι χθεσινές μεταξύ των δύο πλευρών, ως προς το μέλλον, είναι εύλογη.

Οι δύο χώρες διαθέτουν κοινά σύνορα, είναι πλέον σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και η στήριξη της μίας προς την άλλη είναι βέβαιον ότι μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη. Είτε σε ό,τι αφορά στην όρθωση ενός αναχώματος έναντι του τουρκικού αναθεωρητισμού, είτε για την ευρωπαϊκή προοπτική της γείτονος, είτε για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα κοινού ενδιαφέροντος.

Είναι απολύτως χρήσιμες, όμως, αυτές οι συναντήσεις και υπό το φως όσων προηγήθηκαν, επί τόσα χρόνια, της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών, μεταξύ των δύο πλευρών.

Διότι μας θυμίζουν, αν μη τι άλλο, τις χαμένες ευκαιρίες που υπήρξαν για την εξασφάλιση μίας στέρεης και ειλικρινούς σχέσης μεταξύ των δύο κρατών αλλά και του δυνητικού οικονομικού οφέλους που απεμπολήσαμε.

Τουλάχιστον, όμως, ξεκαθαρίστηκε, μέσω της Συμφωνίας των Πρεσπών, τι ακριβώς έγινε στα Γαυγάμηλα και ποιος ήταν ο ρόλος της Βορείου Μακεδονίας σε αυτή τη σημαντική μάχη.