Το πιστοποιητικό εμβολιασμού και το μεγάλο ερώτημα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η προτροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη, χθες, προς την κοινότητα των υγειονομικών να εμβολιαστούν, θέτοντας έτσι πρώτοι ένα παράδειγμα προς μίμηση, ευλόγως, αποτελεί το προσήκον μήνυμα υπό τις περιστάσεις. Εάν τα μέλη της υγειονομικής κοινότητας και ιδίως των νοσηλευτών αρνούνται να εμβολιαστούν κατά του κορωνοϊού, τότε οι λοιποί πολίτες τι θα έπρεπε να πράξουν;

Ποιο είναι, όμως, το μήνυμα που στέλνει ο πρωθυπουργός, τόσο εγχωρίως όσο και διεθνώς, με την πρότασή του περί πιστοποιητικού εμβολιασμού, την οποία υποδέχθηκε με τόση επιφυλακτικότητα η Ευρώπη;

Η αντίστοιχη συζήτηση, φερειπείν, στην Γερμανία, έχει προκαλέσει ήδη σάλο, καθώς η υιοθέτηση ενός πιστοποιητικού αυτού του είδους δυνητικά προοιωνίζεται διαφορετική μεταχείριση μεταξύ εμβολιασμένων και μη.

Αν και ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Χάικο Μάας ορθά επισημαίνει πως «κάποιος ο οποίος δεν μπορεί να νοσήσει σοβαρά από τον κορωνοϊό, δεν έχει ανάγκη από ΜΕΘ και δεν επιβαρύνει πλέον το εθνικό σύστημα υγείας», (DW) η πρότασή του ότι αυτό το πρόσωπο «δεν θα έπρεπε πλέον να υποβάλλεται σε περιορισμούς των βασικών του δικαιωμάτων και ελευθεριών», οι οποίοι ισχύουν για όλους τους πολίτες στο πλαίσιο του γερμανικού lockdown,  συναντά σφοδρή αντίδραση, ακόμη και εντός της γερμανικής κυβέρνησης.

Ο υπουργός Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ τόνισε ότι στη Γερμανία ο εμβολιασμός κατά της Covid-19 δεν είναι υποχρεωτικός. Η διαφοροποίηση μεταξύ εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων θα τον ανήγαγε, όμως, σε υποχρεωτικό.

Πέραν, δε, των ενστάσεων που εγείρονται ως προς την εισαγωγή τέτοιου είδους διαφοροποιήσεων, οι οποίες αναμφίβολα θα υπήρχαν εάν θεσπιζόταν ένα πιστοποιητικό εμβολιασμού του τύπου που προτείνει η Ελλάδα, τίθενται και ερωτήματα ως προς τη μεταδοτικότητα που μπορεί να έχουν οι ήδη εμβολιασμένοι, ως πιθανοί ασυμπτωματικοί φορείς της νόσου.

Μολονότι το ερευνητικό έργο επί του συγκεκριμένου ζητήματος δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί, η κρατούσα άποψη μεταξύ των μελών της επιστημονικής κοινότητας είναι ότι αυτό το ενδεχόμενο είναι ιδιαίτερα ορατό.

Υπό αυτό το πρίσμα, αν και η πρωτοβουλία Μητσοτάκη για τη θέσπιση αυτού του πιστοποιητικού εμβολιασμού είναι απολύτως κατανοητή, δεδομένης της βαρύτητας που έχει η τουριστική βιομηχανία για τη χώρα μας, θα μπορούσε, αφενός, να ανοίξει τις πύλες της Ελλάδας για την εισαγωγή φορέων της νόσου και αφετέρου, να διακυβεύσει θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.

Σύμφωνα, πάντως, με μία στωικότερη προσέγγιση, το Γερμανικό Συμβούλιο Δεοντολογίας (Deutscher Ethikrat), ένα ανεξάρτητο συμβούλιο εμπειρογνωμόνων που εξετάζει ζητήματα της ηθικής, της κοινωνίας, της επιστήμης, της ιατρικής και του δικαίου, το ζήτημα κατά πόσον υπάρχει η πιθανότητα μετάδοσης της νόσου ακόμη και από εμβολιασμένους πρέπει να διευκρινιστεί, πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση επί τυχόν εξαιρέσεων από τους υφιστάμενους περιοριστικούς κανόνες.

Όπως δήλωσε η φιλτάτη Alena Buyx, πρόεδρος του Συμβουλίου, ενώπιον εκπροσώπων του Τύπου στο Βερολίνο, μόλις χθεςμ «επί του παρόντος, η ανάκληση κρατικών περιορισμών και η παροχή (επιπρόσθετων) ελευθεριών στους εμβολιασμένους δεν θα έπρεπε να συμβεί, καθώς δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε επακριβώς τη μεταδοτικότητα», που αυτοί θα μπορούσαν να έχουν.

Την ίδια ώρα, η Αθήνα εμφανίζεται να προτείνει προς τη λοιπή Ευρώπη την υιοθέτηση ενός πιστοποιητικού εμβολιασμού το οποίο, δυνητικά, θα εισήγαγε ακριβώς το είδος των διαχωρισμών για τους οποίους κάνει λόγο η κα Buyx. Προς τι η σπουδή;