Η πανδημία και το διπλό στοίχημα του καλοκαιριού

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Υπό το φως της επικείμενης κυριαρχίας της ιδιαίτερα επικίνδυνης μετάλλαξης Δέλτα του κορωνοϊού, ποιο το νόημα της περαιτέρω χαλάρωσης των υγειονομικών και περιοριστικών μέτρων από σήμερα; Αντέχουμε μία νέα αύξηση του ανθρώπινου κόστους το οποίο καταβάλλουμε στον βωμό αυτής της πανδημίας;

Την ίδια ώρα, εάν τα μέτρα παραμείνουν σε πλήρη ισχύ και οι οικονομικές δραστηριότητες συνεχίσουν να είναι υπό περιορισμό, κατά πόσον αντέχει η ελληνική οικονομία ακόμη μία χαμένη τουριστική σεζόν;

Κοντολογίς αυτό είναι το δίλημμα -που στην πραγματικότητα φέρει σαφώς περισσότερες πτυχές- με το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπη όχι μόνον η κυβέρνηση αλλά η χώρα, κατά την αναζήτηση οδού επιστροφής της στην κανονικότητα, υπό όρους υγειονομικής ασφάλειας. Είναι, δε, ένα ιδιαίτερα υπαρκτό δίλημμα.

Για παράδειγμα, μολονότι στη χώρα μας ήρθη η υποχρέωση χρήσης υγειονομικής μάσκας σε εξωτερικούς χώρους μόλις την προηγούμενη Πέμπτη και σήμερα αίρονται άλλα μέτρα υγειονομικής προστασίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνεχίζει να συστήνει τη χρήση μάσκας και την τήρηση των κανόνων ασφαλείας όπως η κοινωνική απομόνωση, η αποφυγή του συνωστισμού και η υγιεινή των χεριών, ακόμη και για τους εμβολιασμένους.

Εάν, δε, αυτή η πρόταση αφορά και τους εμβολιασμένους, στη χώρα μας, όπου ούτε τείχος ανοσίας έχει ακόμη ορθωθεί αλλά ούτε και υπάρχει εμβολιαστική ζέση, τι θα όφειλε να υφίσταται, αν όχι επαναφορά των περιοριστικών μέτρων;

Εάν λάβουμε ως μέτρο μία χώρα όπως το Ισραήλ, όπου η εμβολιαστική προσπάθεια υπήρξε ιδιαίτερα επιτυχής, με ποσοστό σχεδόν 60% του πληθυσμού να έχει εμβολιαστεί, το υπουργείο Υγείας επέβαλε εκ νέου τη χρήση υγειονομικής μάσκας (η σχετική υποχρέωση είχε αρθεί στις 15 Ιουνίου), υπό το φως της επέλασης της μετάλλαξης Δέλτα.

Στο μακρινό Σίδνεϊ της Αυστραλίας επιβλήθηκε, μόλις χθες, ξανά καθεστώς lockdown και στη Ρωσία, από την οποία φιλοδοξούμε να αυξήσουμε τις τουριστικές ροές, η πανδημία και ειδικά η μετάλλαξη Δέλτα σημειώνει έξαρση, ενώ συνολικά η συγκεκριμένη μετάλλαξη είναι παρούσα σε περισσότερες από 85 χώρες παγκοσμίως.

Πόσο αντέχουμε να αδιαφορούμε για αυτή την τάση;

Στον αντίποδα αυτής της συζήτησης, αντέχουν οι ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής επιχειρηματικότητας -σε ποσοστό άνω του 95%- ένα νέο lockdown; Αντέχει η ελληνική ξενοδοχειακή αγορά διατήρηση των περιορισμών στην εστίαση ή στη λειτουργία των κάθε λογής τουριστικών δραστηριοτήτων;

Ακόμη, όμως, κι αν θεωρήσουμε ότι τα μέτρα «διευκολύνσεων» προς τους εμβολιασμένους, τα οποία βεβαίως αναμένεται να επιδράσουν ως κίνητρο εμβολιασμών ενός μεγαλύτερου τμήματος του πληθυσμού, υιοθετηθούν, κατά πόσον παραμένουμε εκτεθειμένοι σε αυτήν την ιδιαίτερα επικίνδυνη μετάλλαξη, υπό το φως της παραπάνω σύστασης του ΠΟΥ;

Φίλτατοι, η παράνοια με την οποία είναι αντιμέτωπη όχι μόνον η χώρα μας αλλά η υφήλιος, υπό το φως των παραπάνω στοιχείων, είναι προφανής. Συμβαίνουν όλα αυτά, δε, ενώ τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας, της ΕΕ και της παγκόσμιας κοινότητας έχουν ήδη υποστεί το βάρος των μέχρι τώρα περιορισμών στις οικονομικές δραστηριότητες και στην απασχόληση και έχουν, ενδεχομένως, μειωμένες αντοχές.

Εύκολες ή ταχείες απαντήσεις, προφανώς, δεν υπάρχουν. Υπάρχει, ωστόσο, η κοινή λογική και η μέχρι τούδε εμπειρία. Αυτή, δε, συνοψίζεται στους εμβολιασμούς και στην τήρηση των στοιχειωδών μέτρων υγειονομικής προστασίας, για τα οποία μιλά ο ΠΟΥ.

Τα υπόλοιπα, υποθέτουμε, θα τα ανακαλύψουμε... στην πορεία.