Ο Μητσοτάκης, οι εκλογές και το παιχνίδι των προσδοκιών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ήταν προεκλογικού χαρακτήρα η ομιλία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ;

Εάν αυτό είναι το ερώτημα -παρά τη ρητή διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι θα εξαντληθεί η τετραετία-, τότε η απάντηση για μία ομιλία που περιείχε «παροχές» -ελαφρύνσεις και επιδοτήσεις κατ’ υπολογισμούς άνω των 3 δισ. ευρώ- και ευνοϊκά μέτρα στοχευμένα σε ένα συγκεκριμένο τμήμα του εκλογικού σώματος, τους νέους, στους οποίους δημοσκοπικά υστερεί, καθώς και στη μεσαία τάξη, τότε η απάντηση οφείλει να είναι καταφατική.

Όπως αντίστοιχα, οφείλει να είναι καταφατική και υπό το φως των επιδοτήσεων που δίδονται προς όλους, τουλάχιστον για ένα τρίμηνο και κατά πάσα βεβαιότητα και στη συνέχεια, για την αντιστάθμιση των ανατιμήσεων στο ηλεκτρικό ρεύμα.

Εντέλει, όταν εξαγγέλλεται -με κάθε επισημότητα- η αναθεώρηση των προβλέψεων ως προς την οικονομική μεγέθυνση στο επίπεδο του 5,9% και συνάμα διακηρύσσεται η πρόθεση της κυβέρνησης για τον δίκαιο διαμοιρασμό του «μερίσματος» αυτής της ανάπτυξης σε ολόκληρη την κοινωνία και ιδιαίτερα στους πλέον ευάλωτους, πόσο σαφέστερο μπορεί να γίνει ότι η ώρα των εκλογών πλησιάζει;

Ήταν όμως, μόνον προεκλογική η ομιλία Μητσοτάκη; Η απάντηση εδώ οφείλει να είναι αρνητική.

Ασφαλώς αφορούσε μία προσπάθεια αλλαγής του αρνητικού κλίματος που επικράτησε ως απότοκο των χειρισμών της κυβέρνησης έναντι των πυρκαγιών και της πανδημίας αλλά και των παλινωδιών του ανασχηματισμού.

Αφορούσε, όμως, και ορισμένα λιγότερο εφήμερα ζητήματα, τα οποία άπτονται τόσο των χρόνιων παθογενειών της ελληνικής οικονομίας -και κατά προέκταση της κοινωνίας- όσο και του πολιτικού αποτυπώματος που επιθυμεί να θέσει ο κ. Μητσοτάκης. Του πολιτικού στίγματος αλλά και των έργων που θα υπάρξουν ως απόρροια των πολιτικών που συνοδεύουν τη διακυβέρνησή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτών, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα, στον τομέα της Παιδείας, της Υγείας, της αγοράς εργασίας, κ.ά.

Για παράδειγμα, τα κίνητρα -με τη μορφή φοροαπαλλαγών- που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός για τη συγχώνευση της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας και δη της νεοφυούς, απαντούν -τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό- σε χρόνια προβλήματα μεγέθους και οικονομιών κλίμακας τα οποία ταλανίζουν το επιχειρείν στη χώρα μας.

Αντίστοιχα, η προσπάθεια στενότερης διασύνδεσης του εκπαιδευτικού συστήματος με την αγορά εργασίας, για την κάλυψη των ελλείψεων προσωπικού που αυτή αντιμετωπίζει παρά την εξακολουθητικά υψηλή ανεργία, ανταποκρίνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σε χρονίζουσες ανάγκες, η αντιμετώπιση των οποίων έχει πλέον καταστεί επιτακτική.

Μακριά από την αδράνεια που κυριάρχησε κατά την διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, την ανεπάρκεια επί Γιώργου Παπανδρέου και την πόλωση των μνημονιακών χρόνων επί Α. Σαμαρά - Β. Βενιζέλου και βεβαίως Αλ. Τσίπρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται υπέρμαχος του δόγματος της «διαρκούς μεταρρύθμισης» και της «δράσης» σε όλο το ανάγλυφο της ακολουθούμενης πολιτικής. Γεγονός το οποίο αποτυπώνεται και σε επίπεδο ρητορικής, καθώς δεν χάνει ευκαιρία να σημειώνει πως το μεταρρυθμιστικό έργο συνεχίστηκε και επί πανδημίας.

Πλέον, δε, μετά και από τις παλινωδίες του πρόσφατου ανασχηματισμού, εμφανίζεται να εγκαταλείπει την όποια τυχόν αυξημένη πολιτική νομιμοποίηση θα του προσέφερε η οδός της συναίνεσης και θέτει στο περιθώριο της συζήτησης την αντιπολίτευση και δη τον ΣΥΡΙΖΑ -ο οποίος, κατά τον πρωθυπουργό, λέει «όχι σε όλα»-, καθιστώντας έτσι το ίδιο το εκλογικό σώμα ως αποκλειστικό του συνομιλητή.

Έτσι, λοιπόν, όσο κι αν ο ίδιος συνεχίζει να πορεύεται στη «θεσμική» οδό της διάψευσης του ενδεχομένου πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, η εξαγγελία και μόνο μίας διαδικασίας μακράς διαβούλευσης «με τους νέους» ανά την Ελλάδα ως προς την ακολουθητέα πολιτική, δημιουργεί ένα σαφώς προεκλογικό σκηνικό.

Κυριότερα, όμως, αλλάζει το «κεντρικό αφήγημα» της χώρας, δημιουργώντας -αν μη τι άλλο- την αίσθηση ότι «κάτι κινείται». Ούτως ή άλλως το μήνυμα «η Ελλάδα αλλάζει» απαντά κατά τρόπο ενεργητικό στο παλαιότερο «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», σηματοδοτώντας την ολοκλήρωση μίας επίπονης και πολυετούς διαδικασίας και αναζωπυρώνοντας προσδοκίες.

Πράγμα χρήσιμο, όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές.