Οι αμαρτίες μiας φοιτητικής εστίας

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εξάρθρωση τριών συμμοριών, οι οποίες, μεταξύ άλλων, διέπρατταν ληστείες και διακινούσαν ναρκωτικά έχοντας ως «έδρα» την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, συνιστά ενδεχομένως την πλέον δόκιμη απάντηση προς όσους υποστηρίζουν ότι τα πανεπιστήμια δεν χρειάζονται αστυνόμευση.

Κυριότερα, όμως, οδηγεί την κοινή γνώμη σε εύλογες σκέψεις ως προς τον βαθμό και την ποιότητα εποπτείας που ήδη ασκείται, τόσο επί της καθημερινής λειτουργίας των ΑΕΙ όσο και εκείνης των φοιτητικών εστιών.

Για την είσοδο των αστυνομικών δυνάμεων στις εστίες Ζωγράφου δεν χρειάστηκε να θεσπιστούν νέοι νόμοι. Οι υφιστάμενοι εφαρμόστηκαν και είναι απορίας άξιον γιατί δεν εφαρμόζονταν έως τώρα.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά από τις αστυνομικές αρχές, σχετικά με αυτή την υπόθεση, πολλά μέλη των συγκεκριμένων συμμοριών αλλά και μέλη των οικογενειών τους είχαν εγκατασταθεί στις φοιτητικές εστίες εδώ και χρόνια και επιδίδονταν στις παράνομες ενέργειες που τους αποδίδονται, με την ισχύ της βίας, ακόμη και ένοπλης, που ασκούσαν σε όσους εκ των φοιτητών αντιδρούσαν. Αποκαλύπτεται, δε, ότι εκκρεμούσαν καταγγελίες αναφορικά με τη δράση τους, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του πρύτανη του Πολυτεχνείου, δίχως ανταπόκριση από τις αρχές.

Εάν, όμως, έχουν όντως έτσι τα πράγματα και πολυμελείς σπείρες αφήνονται να λυμαίνονται πανεπιστημιακούς χώρους -σύμφωνα με την Αστυνομία είχαν εγκατασταθεί εκεί από το 2019- ,τότε για τι είδους κράτος δικαίου μπορεί να γίνει λόγος σε αυτή τη χώρα;

Εάν υπάρχει ένα ερώτημα το οποίο οφείλει να βρει απάντηση, αυτό δίχως άλλο αφορά τους λόγους για τους οποίους αδράνησαν οι αρμόδιες αρχές να επιληφθούν της συγκεκριμένης υποθέσεως, αν και εκκρεμούσαν καταγγελίες ως προς τη δράση αυτών των ανθρώπων.

Όπως, αντίστοιχα, οφείλει να απαντηθεί και το ερώτημα που σχετίζεται με την ολιγωρία που επέδειξαν οι αρμόδιες για τη λειτουργία των φοιτητικών εστιών κρατικές υπηρεσίες, στην αντιμετώπιση της κατάστασης στην οποία είχαν περιέλθει οι συγκεκριμένες εστίες.

Με άλλα λόγια, μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, άπαντες οφείλουν να κάνουν ένα βήμα πίσω από τις θέσεις στις οποίες έχουν οχυρωθεί σε ό,τι αφορά στη λειτουργία της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και να αναλογιστούν ότι τούτη παρέχεται με βαρύ κόστος στην τσέπη του κάθε συνεπή φορολογούμενου πολίτη, για δύο λόγους: αφενός, τη διάχυση και πιστοποίηση της γνώσης, αφετέρου την έρευνα.

Είναι μάλλον περιττό να αναρωτηθούμε, δε, κατά πόσον εξυπηρετήθηκαν αυτοί οι δύο λόγοι από τη δράση των συγκεκριμένων κυκλωμάτων στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου.

Περιστατικά όπως αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τις φοιτητικές εστίες Ζωγράφου, όπως και παλαιότερα αναφορικά με την ιδιαίτερα βεβαρυμένη υγειονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η συγκεκριμένη Πολυτεχνειούπολη, με σωρούς σκουπιδιών να κατακλύζουν διαδρόμους και εγκαταστάσεις, προκαλούν εύλογη απορία ως προς τον τρόπο χρήσης του χρήματος του κάθε φορολογούμενου πολίτη.

Αποτελεί σημείο ιδιαίτερης μνείας δε ότι στις εστίες συνήθως διαμένουν φοιτητές των πλέον αδύναμων οικονομικά οικογενειών, οι οποίοι δεν έχουν τα μέσα να ενοικιάσουν στέγη.

Στον απόηχο όλων αυτών και υπό το φως του προβληματισμού που ακόμη τρέφουν ορισμένες πλευρές για τη σύσταση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, ίσως θα ήταν σκόπιμο πριν προστρέξουμε σε νέα εφευρήματα να αναρωτηθούμε ως προς τους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόζονται οι υφιστάμενοι νόμοι σε πανεπιστήμια και αφήνεται ανεξέλεγκτη η δράση ακόμη και κακοποιών.

Ας αξιοποιήσει η Πολιτεία τα όπλα που έχει ήδη στην διάθεσή της -εφόσον βεβαίως έχει τη βούληση- και εν συνεχεία ας μιλήσουμε και για άλλα…

Όσο για εκείνους που διαμαρτύρονταν στους δρόμους της Αθήνας κατά της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, την ίδια μέρα που εξαρθρώνονταν σπείρες κακοποιών μέσα στις φοιτητικές εστίες, η λογική... σηκώνει τα χέρια ψηλά.