Οι παροχές και το «παλιά μου τέχνη κόσκινο»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν υπάρχει ένας βασικός λόγος, ο οποίος ξεχωρίζει μέσα από όλους τους υπολοίπους, συμπεριλαμβανομένων των διαβόητων δίδυμων ελλειμμάτων, του πελατειακού κράτους, της κακοδιαχείρισης, της σπατάλης, της διαφθοράς και τόσων άλλων, ως το βασικό αίτιο για τη χρεοκοπία της χώρας το 2010, αυτός αφορά στην παράμετρο της αξιοπιστίας.

Στο γεγονός, δηλαδή, ότι δεν ήμασταν πλέον αξιόπιστοι και αξιόχρεοι. Δεν μας πίστευαν και άρα δεν μας δάνειζαν, τουλάχιστον, με βιώσιμο κόστος.

Έτσι, λοιπόν, όταν ο Έλληνας υπουργός των Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο νέων μέτρων στήριξης των νοικοκυριών, δηλώνει ότι «έχει δημιουργηθεί ασφαλής δημοσιονομικός χώρος» και τις επόμενες ημέρες θα συζητηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη το πού θα δοθεί αυτή η στήριξη, ίσως έχει φθάσει η ώρα να αναλογιστούμε πως πιθανώς το πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα.

Χθες, μόλις μία ημέρα μετά από αυτή την τοποθέτηση του φίλτατου κ. Σταϊκούρα, ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι σήμερα θα γίνουν εξαγγελίες για τους συνταξιούχους που δεν πήραν αύξηση λόγω προσωπικής διαφοράς. Και τούτο, την ίδια ημέρα που γίνεται γνωστό ότι αυξάνεται στα 200 ευρώ το επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας στον τομέα της υγείας, καθώς επίσης και στο Πυροσβεστικό Σώμα, ενώ παράλληλα διευρύνονται οι ειδικότητες εργαζομένων που μπορούν να λάβουν το συγκεκριμένο είδος επιδόματος.

Όλα αυτά, δε, ενώ βρισκόμαστε στο παρά πέντε της έναρξης λειτουργίας της πλατφόρμας για την «κάρτα αγορών», το περίφημο “market pass”, δηλαδή ακόμη μίας παροχής που έρχεται να προστεθεί σε έναν ήδη μακρύ κατάλογο επιδομάτων και παροχών που ήδη διανέμονται στην ελληνική κοινωνία.

Ο λόγος δε για τον οποίο θα ήταν απολύτως χρήσιμο να αναλογιστούμε ότι το πάθημα δεν έχει γίνει μάθημα είναι ότι βρισκόμαστε μόλις στον Φεβρουάριο. Στον δεύτερο μήνα του έτους!

Μολονότι είναι απολύτως θεάρεστο ότι ο κ. Σταϊκούρας τρέφει έναν τόσο υψηλό βαθμό εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία και άρα στα έσοδα του προϋπολογισμού, τι είναι αυτό που διασφαλίζει ότι σε δέκα μήνες από τώρα δεν θα έχουν ανατραπεί ορισμένες από τις βασικές παραδοχές του τρέχοντος προϋπολογισμού και ότι τα «νούμερα» δεν θα είναι όπως τα θέλουμε;

Τι μας λέει, για παράδειγμα, ότι οι πετρελαϊκές τιμές και συνολικά οι ενεργειακές τιμές δεν θα επαναλάβουν τα σκαμπανεβάσματα του πρόσφατου παρελθόντος, ρίχνοντας έξω κάθε πρόβλεψη σχετικά με την πορεία τους; Τι μας διαβεβαιώνει ότι ο πληθωρισμός θα συνεχίσει να αποκλιμακώνεται ή ότι -ο μη γένοιτο- ο προϋπολογισμός δεν θα χρειαστεί να εκταμιεύσει κονδύλια για κάποιες έκτακτες ανάγκες; Βάσει ποιων παραδοχών εκτιμάται ότι υπάρχει δημοσιονομικός χώρος για ακόμη ορισμένες παροχές;

Στο μικροσκόπιο του Eurogroup δεν βρέθηκαν ήδη οι κάθε είδους παροχές στις οποίες προχωρά η ελληνική κυβέρνηση, υπό το φως της ακρίβειας αλλά και ενόψει των επικείμενων εκλογών;

Τι ακριβώς πρέπει να μας πουν για να μπει, ενδεχομένως, ένα φρένο στο ξέφρενο «δώσε» στο οποίο εμφανίζεται να έχει επιδοθεί η ελληνική κυβέρνηση;

Βέβαια, θα πείτε, «εκλογές έρχονται, τι συζητάμε τώρα; Παλιά μου τέχνη κόσκινο, οι παροχές για το ελληνικό πολιτικό προσωπικό». Σύμφωνοι. Όμως, ας μην ψαχνόμαστε για τους λόγους, εάν αρχίσουν ξανά να μη... μας πιστεύουν.