Εξοπλισμοί: Από πελάτες, παραγωγοί

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Θέλουμε να είμαστε για πάντα «πελάτες»; Εκείνοι οι οποίοι αγοράζουν τα πάντα από το εξωτερικό και δεν επενδύουν τίποτε στον τόπο τους; Εκείνοι οι οποίοι απεμπολούν τις αναπτυξιακές δυνατότητες που προσφέρει η εγχώρια παραγωγή και εκείνες που δίνουν η εξωστρέφεια και οι εξαγωγές;

Ε, λοιπόν, σήμερα η χώρα μας κινδυνεύει να παραμείνει για ακόμη μία φορά σε ακριβώς αυτή τη θέση. Να μείνει, δηλαδή, στη διαπίστωση που έκανε πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας, ότι η Ελλάδα, μολονότι δαπάνησε έως το 2004 το ιλιγγιώδες ποσό των 270 δισ. ευρώ σε αμυντικούς εξοπλισμούς -όχι πάντα με τον πλέον διαφανή τρόπο-, συνεισέφερε ελάχιστα στην εγχώρια παραγωγή της και βεβαίως δεν μπόρεσε να γίνει μία εξαγωγική υπερδύναμη.

Αντίθετα, η κυριότερη αντίπαλός της, η Τουρκία, στράφηκε, δεδομένων των αναγκών που αντιμετώπιζε σε αμυντικούς εξοπλισμούς και του εμπάργκο που της είχε επιβληθεί, στην ανάπτυξη της αμυντικής της βιομηχανίας και σήμερα θεωρείται μία από τις ηγέτιδες δυνάμεις στον κλάδο των εξοπλισμών, παγκοσμίως.

Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μία μοναδική ευκαιρία. Από εκείνες που εμφανίζονται περίπου κάθε 50 χρόνια, υπό το φως της αναβίωσης των εξοπλισμών, όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά πανευρωπαϊκά.

Σε αυτή την ευκαιρία, ωστόσο, η χώρα μας παραμένει δίχως πυξίδα. Δίχως τον φορέα εκείνον που θα χαράξει στρατηγική και θα κατευθύνει τις επενδύσεις των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας προς την πλέον αποδοτική πορεία. Τόσο εγχώρια όσο και μέσω των εξαγωγών.

Το αίτημα των ανθρώπων της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, διότι παρά τις αντιξοότητες και την πολυετή στασιμότητα, ο κλάδος ανασυντάσσεται, είναι διττό.

Πρώτον, αφορά στην ανάγκη προσδιορισμού του ποσοστού συμμετοχής του ελληνικού βιομηχανικού τομέα στα εξοπλιστικά προγράμματα, καθώς ούτε οι εξαγγελίες περί συμμετοχής 25% αυτών των δαπανών έχουν αποκρυσταλλωθεί θεσμικά ούτε, δεύτερον, υφίσταται ένας κρατικός φορέας για τη χάραξη της στρατηγικής του κλάδου.

Ένας φορέας όπως π.χ. μία Γενική Γραμματεία, στον οποίο δεν θα συμμετέχουν μόνο στρατιωτικοί ως ο «φυσικός πελάτης» αλλά και άνθρωποι με γνώση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, ώστε να αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες χρηματοδότησης και οι συνέργειες με άλλες χώρες, πρόσωπα με νομική κατάρτιση σε συμβάσεις αυτού του είδους και φυσικά επιστήμονες, μηχανικοί και άλλοι, που θα μπορέσουν να ανοίξουν διάπλατα την πόρτα της καινοτομίας.

Στην εφετινή διεθνή έκθεση Άμυνας και Ασφάλειας DEFEA 2025, τη μεγαλύτερη έκθεση του κλάδου στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ο κλαδικός φορέας της αμυντικής βιομηχανίας (Σύνδεσμος Ελλήνων Κατασκευαστών Αμυντικού Υλικού - ΣΕΚΠΥ) συμμετείχε με 203 εταιρείες, ενώ στην προηγούμενη διοργάνωση, το 2023, οι συμμετοχές δεν ξεπέρασαν τις 140, καταδεικνύοντας τη δυναμική και τις δυνατότητες ανάπτυξης του κλάδου.

Ενός κλάδου ο οποίος απαρτίζεται όχι μόνον από εταιρείες μεταλλουργίας ή μεταλλικών κατασκευών αλλά και από εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, ναυπηγεία και άλλες και αφορά συνολικά στην ελληνική βιομηχανία.

Αυτός, λοιπόν, ο κλάδος, ο οποίος μπορεί να επενδύσει κατά τρόπο εξόχως πολλαπλασιαστικό για την ελληνική οικονομία, αναζητά κατεύθυνση από την ίδια την πολιτεία.

Πού να επενδύσει και πού να κατευθυνθεί; Σε drones ή σε καράβια; Σε όπλα ή σε οχήματα; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, γιατί μπροστά μας έχουμε απτά παραδείγματα, όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, στα οποία ο «πελάτης», δηλαδή το κράτος, κατεύθυνε με ιδιαίτερη επιτυχία την εγχώρια βιομηχανία του, υπό την άμεση εποπτεία του, ώστε σήμερα να μπορεί να καυχάται για επιτυχίες. Η εξειδίκευση και ο προσανατολισμός έχουν προφανή οφέλη. Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως και να εκμεταλλευτούμε μία προφανή ευκαιρία αναβίωσης της ελληνικής βιομηχανίας.