Ο Χρυσοχοΐδης, οι Ρομά και το ερώτημα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η εξαγγελία του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι επίκειται, σε περίπου 1,5 μήνα από τώρα, η έναρξη αστυνομικών περιπολιών σε οικισμούς των Ρομά και δη στη Δυτική Αθήνα, μόνον ως θετική μπορεί να εκληφθεί.

«Θα καταλάβουν όλοι ότι δεν υπάρχει πουθενά δυνατότητα αποφυγής του νόμου. Αυτή η ανοχή που υπήρχε για χρόνια και που για μένα είναι ακατανόητη, πρέπει να πάρει τέλος», είπε ο φίλτατος υπουργός.

Θα συμφωνήσουμε απολύτως, ακόμη κι αν άργησε αυτή η διαπίστωση εκ μέρους μιας κυβέρνησης που κρατά τα ηνία του τόπου για έβδομο κατά σειρά έτος, αλλά και ενός υπουργού ο οποίος είναι ενδεχομένως ο μακροβιότερος κάτοχος του συγκεκριμένου υπουργικού θώκου, και μάλιστα με κυβερνήσεις της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ.

Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ, που λέει και ο λαός μας, παρά το προφανές και διττό ερώτημα που γεννάται από τη χθεσινή δήλωση του κ. Χρυσοχοΐδη:

Πρώτον, εάν το ζήτημα των περιπολιών και της παρουσίας της Αστυνομίας στους καταυλισμούς των Ρομά είναι τόσο απλό, γιατί επί τόσα χρόνια δεν λυνόταν;

Δεύτερον, προς τι η «διαφήμιση» της «επίλυσής» του, με τη χθεσινή εξαγγελία και μάλιστα με ταυτόχρονη διορία 1,5 μήνα για την υλοποίησή της;

Εντέλει, εάν είναι τόσο σίγουρος ο φίλτατος υπουργός για την επιτυχία του εγχειρήματος, γιατί δεν το έκανε τόσο καιρό, κρατώντας τη Δυτική Αττική ή όπου αλλού υπάρχουν καταυλισμοί των Ρομά ως άβατο για την Αστυνομία και άντρο παραβατικότητας και εγκληματικότητας; Εάν είναι τόσο απλό, γιατί δεν το κάνει αύριο, για παράδειγμα; Εντέλει, εάν δεν είναι απλό, προς τι η εξαγγελία, πριν διασφαλιστεί το εφικτόν του πράγματος;

Πρόκειται για ένα απλό ερώτημα, η απάντηση του οποίου ισοδυναμεί με ομολογία ήττας για την ελληνική έννομη τάξη. Διότι, δίχως αμφιβολία, όλο αυτό σημειώνεται μόνον κατόπιν του «θριάμβου» της παραβατικότητας, με κάθε λογής παράνομες πράξεις, επί χρόνια σε αυτές τις περιοχές.

Σημειώνεται ενώ κάθε φορά που αποπειράται η Αστυνομία να εισβάλει σε καταυλισμούς Ρομά γίνονται πραγματικές μάχες, με πυροβόλα όπλα, και μόνον εσχάτως θεσπίστηκε ως ελάχιστο μέτρο προστασίας των κατοίκων της Δ. Αττικής η παρουσία αστυνομικών στις αστικές συγκοινωνίες της περιοχής, τις βραδινές ώρες. Ούτε το λεωφορείο δεν μπορούσαν να πάρουν οι κάτοικοι της περιοχής εξαιτίας του φόβου που δημιουργούσε η εγκληματικότητα.

Κοντολογίς, όπως συνηθίζεται να λέγεται και στην ελληνική επαρχία, “it’s too little, too late, dear minister”. Όταν επί χρόνια συμβαίνουν όσα συμβαίνουν και οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες των «αρμόδιων» υπουργείων, Δημόσιας Τάξης ή Προστασίας του Πολίτη, «σφυρίζουν αδιάφορα», είναι πολύ αργά για πανηγυρισμούς. Ιδίως, όταν τίποτε δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και η έναρξη των επιχειρήσεων τοποθετείται χρονικά σε ενάμιση μήνα.

Ας δούμε πώς θα πάει και αυτό, διότι ας μην ξεχνάμε, υπάρχει και το προηγούμενο της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, η οποία δεν… πολυπερπάτησε, αν ενθυμούμαι καλώς.

Ας γίνει λοιπόν το έργο κι ας το δούμε να περπατάει γερά και σταθερά, με την παραβατικότητα να αντιμετωπίζεται, και ας βγει ο φίλτατος υπουργός να αναφωνήσει: αργήσαμε αλλά κάναμε τα λόγια μας πράξη. Διότι τότε θα έχει πραγματική αξία ο λόγος του.

Σήμερα, όσο αξιόπιστος κι αν είναι κανείς, άλλα συμβαίνουν στη Δυτ. Αττική και μέχρι να εκλείψουν, θα κρατάμε μικρό καλάθι.