Κολλημένη η βελόνα της πολιτικής σκηνής

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Σε μία σπάνια στιγμή σύμπλευσης, κυβέρνηση και αντιπολίτευση ανακάλυψαν χθες έναν κοινό τόπο για την ανάπτυξη της κριτικής τους. Το βιβλίο του Α. Τσίπρα, «Ιθάκη». Κατά πάσα βεβαιότητα, δε, δικαίως. Οι λόγοι είναι γνωστοί.

Μόνος άλλος κοινός παρονομαστής εκ μέρους τους, ίσως, η απουσία οράματος και προοπτικής για τη χώρα. Γεγονός που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό και την πρόσφατη σύμπτωση απόψεων Κ. Μητσοτάκη και Π. Γερουλάνου, στα περί «κολλημένης βελόνας», στις δημοσκοπήσεις. Ο κόσμος βλέπει και κρίνει.

Η κυβέρνηση, μπορεί, δε, να επιχειρεί φυγή προς τα εμπρός μέσω των παροχών, οι οποίες άρχισαν ήδη να ξετυλίγονται από χθες, όμως μόνο εφαλτήριο για την αντιπολίτευση θα μπορούσε να είναι μία πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης στις πολιτικές που εφαρμόζει η παρούσα κυβέρνηση. Αυτή, όμως, απουσιάζει, κατά τρόπο εκκωφαντικό.

Με μόνη, ίσως, εξαίρεση, όσα -ψιχία πρότασης- παρουσίασε πρόσφατα στη ΔΕΘ ο φίλτατος κ. Ν. Ανδρουλάκης, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και είναι σήμερα αναρτημένα στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ ως προγραμματικές θέσεις, ποιος άλλος πολιτικός φορέας του τόπου μπορεί να ισχυριστεί ότι διαθέτει μία ολοκληρωμένη, βιώσιμη και πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης;

Από διαπιστωτική κριτική υπάρχει, δίχως άλλο, περίσσεια. Από προτάσεις όμως;

Για το μείζον ζήτημα της ακρίβειας, για παράδειγμα, πέραν της μείωσης του ΦΠΑ και των λοιπών έμμεσων φόρων, ποια πρόταση έχει «πέσει στο τραπέζι» του πολιτικού διαλόγου εκ μέρους της αντιπολίτευσης; Ακόμη κι αν ήταν πανάκεια η συγκεκριμένη πρόταση -που κατά την κυβέρνηση δεν είναι, καθώς δεν μπορεί να «μεταφραστεί» σε όφελος για τον καταναλωτή- θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτίωση των όρων διαφάνειας και ανταγωνισμού την ελληνική αγορά και έτσι σε καλύτερες τιμές στο ράφι; Η απάντηση είναι μάλλον προφανής.

Όταν όμως οι προτάσεις για τη βελτίωση της καθημερινότητας απουσιάζουν, τότε για τα μείζονα θέματα της χώρας τι μπορούμε να ελπίζουμε; Για το δημογραφικό, για τη φυγή νέων στο εξωτερικό, για τις ελπίδες όσων μένουν πίσω; Σε τι μπορούν να προσδοκούν σήμερα οι κάτοικοι αυτού του τόπου και γιατί κωφεύουν στις αγωνίες τους οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου;

Εάν κοινή διαπίστωσή τους είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποτελεί την «πηγή του κακού» και ότι πρέπει να απομακρυνθεί από τα ηνία της χώρας, με τι ή ποιον προτίθενται να τον αντικαταστήσουν; Κυριότερα, δε, με ποιο όραμα για αυτόν τον τόπο;

Εάν όντως η «βελόνα» είναι κολλημένη, όπως διαπιστώνει και ο φίλτατος κ. Μητσοτάκης, υπό το φως και της λεγομένης «φυσιολογικής φθοράς» της κυβέρνησης, η οποία ήδη διανύει τον έβδομο χρόνο της θητείας της, πώς εξηγείται το αντίστοιχο «κόλλημα» για την αντιπολίτευση, αν όχι εξαιτίας της απουσίας μίας ουσιαστικής εναλλακτικής πρότασης εκ μέρους της;

Ποιο είναι το μήνυμα που μεταφέρουν σήμερα, οι εξ αριστερών ή εκ δεξιών της κυβέρνησης προς τους νέους; Προς εκείνους που έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού, ώστε να παραμείνουν στην πατρίδα; Σε τι έχουν να προσδοκούν; Όσο απογοητευτικές κι αν είναι οι επιδόσεις της κυβέρνησης, μετά από τόσα χρόνια στα ηνία του τόπου, εκείνες της αντιπολίτευσης είναι μάλλον αποκαρδιωτικές.

Πρόκειται για συνολική πολιτική έκπτωση, η οποία ελάχιστες ελπίδες αφήνει για μία καλύτερη επόμενη μέρα. Δυστυχώς, για όλους μας.