Προβλέψεις από αιμοδιψείς ειδικούς

Στην Ρωσία, προ του πολέμου, είχε επικρατήσει η άποψη ότι οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας βρίσκονται σε αξιοθρήνητη κατάσταση και ένα σαρωτικό αεροπορικό χτύπημα θα αρκούσε για να πέσει χώρα. Υπήρχε δε η εκτίμηση ότι κανείς στην Ουκρανία δεν θα υπερασπιστεί το «καθεστώς του Κιέβου», γράφει ο Mikhail Khodarenok’s, ένας Ρώσος πατριώτης (έχει υπηρετήσει στον στρατό και υπήρξε μέλος του Γενικού Επιτελείου), απηχώντας απόψεις που κανείς στο Κρεμλίνο δεν θέλει να ακούσει.

Δεν θα είναι εύκολο

Ας ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Το να ισχυριστεί κανείς ότι κανείς στην Ουκρανία δεν θα υπερασπιστεί το καθεστώς σημαίνει πρακτικά πλήρη άγνοια για τη στρατιωτικοπολιτική κατάσταση και τις διαθέσεις των πολιτών στο γειτονικό κράτος. Και ο βαθμός μίσους (που, όπως είναι γνωστό, είναι το πιο αποτελεσματικό καύσιμο για ένοπλες συγκρούσεις) απέναντι στη Ρωσία είναι ξεκάθαρα υποτιμημένος. Κανείς στην Ουκρανία δεν θα υποδεχτεί τον ρωσικό στρατό με ψωμί, αλάτι και λουλούδια.

Φαίνεται ότι τα γεγονότα στη νοτιοανατολική Ουκρανία το 2014 δεν δίδαξαν τίποτα σε κανέναν. Πίστεψαν ότι ολόκληρη η ανατολική πλευρά της Ουκρανίας με ένα χτύπημα θα μετατρεπόταν σε Novorossiya. Σχεδίασαν χάρτες και κρατικές σημαίες.

Αλλά ακόμη και ο ρωσόφωνος πληθυσμός αυτού του τμήματος της Ουκρανίας (συμπεριλαμβανομένων πόλεων όπως οι Kharkov, Zaporozhe, Dnepropetrovsk, Μαριούπολη) δεν υποστήριξε με τεράστια πλειοψηφία παρόμοιες σκέψεις. Το έργο «Novorossiya» κατά κάποιον τρόπο ξεφούσκωσε και εγκαταλήφθηκε.

Με μια λέξη, μια σταυροφορία απελευθέρωσης το 2022 με τη μορφή και την ομοιότητα μιας του 1939 δεν θα λειτουργήσει με κανέναν τρόπο. Με τα λόγια του κλασικού σοβιετικού Arkadiy Gaydar: «Είναι προφανές ότι τώρα θα δεν έχουμε μια εύκολη μάχη, αλλά μια δύσκολη εκστρατεία».

«Με λίγο αίμα»

Σε ότι αφορά την θεωρία ενός ισχυρού χτυπήματος με το οποίο πρακτικά όλα τα συστήματα επιτήρησης και επικοινωνιών, το πυροβολικό και οι σχηματισμοί αρμάτων μάχης υποτίθεται ότι θα καταστραφούν:

Μόνο πολιτικοί θα μπορούσαν να πουν κάτι τέτοιο. Κατά τη διάρκεια στρατιωτικών ενεργειών σε ένα θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων [TVD] πραγματοποιούνται χτυπήματα σε στόχους προτεραιότητας και χτυπήματα με μαζικά πυρά. Σημειώνουμε ότι κατά τη διάρκεια του επιχειρησιακού-στρατηγικού σχεδιασμού τα επίθετα «ισχυρός» (και επίσης «μέτριος», «αδύναμος» κ.λπ.) δεν χρησιμοποιούνται.

Στη στρατιωτική επιστήμη τονίζεται ότι τα χτυπήματα μπορεί να είναι στρατηγικά (αυτό αφορά ως επί το πλείστον με στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις), επιχειρησιακά και τακτικά. Ανάλογα με τις δυνάμεις που θα συμμετάσχουν και τους στόχους που θα καταστραφούν τα χτυπήματα μπορεί να είναι μαζικά, ομαδικά και ατομικά. Και είναι καλύτερα να μην εισάγουμε ή να χρησιμοποιούμε άλλους ορισμούς.

Τα χτυπήματα σε στόχους προτεραιότητας και τα μαζικά πυρά μπορούν να πραγματοποιηθούν στα όρια ενός μετώπου ή μιας κύριας διοίκησης των ενόπλων δυνάμεων σε ένα θέατρο στρατιωτικών επιχειρήσεων. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό δεν είναι μια μαζικό χτύπημα.

Και τι είναι, για παράδειγμα, ένα μαζικό χτύπημα (MOU); Μια μαζική επίθεση αεροσκαφών, δύο-τρεις εκτοξεύσεις ρουκετών, αρκετοί βομβαρδισμοί πυροβολικού. Θεωρείται καλή επίδοση αν ο βαθμός καταστροφής στον εχθρό είναι 60-70%.

Είναι αυτονόητο ότι το MOU θα επιφέρει μεγάλες απώλειες σε έναν πιθανό εχθρό. Αλλά το να υπολογίζεις μόνο σε ένα τέτοιο χτύπημα για να συντρίψεις τις ένοπλες δυνάμεις ενός ολόκληρου κράτους σημαίνει ότι έχεις αχαλίνωτη αισιοδοξία κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού και της διεξαγωγής πολεμικών επιχειρήσεων. Τέτοια χτυπήματα πρέπει να γίνονται όχι μία και όχι δύο φορές, αλλά πολύ πιο συχνά.

Οπως επισημαίνει ο ίδιος είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ότι τα αποθέματα υψηλής ακρίβειας όπλων είναι πεπερασμένα. Τα υπερηχητικά βλήματα «Tsirkon» δεν βρίσκονται ακόμη σε υπηρεσία. Και η ποσότητα των "Kalibr" (πύραυλοι κρουζ που εκτοξεύονται από τη θάλασσα), "Kinzhal", Kh-101 (αερομεταφερόμενοι πύραυλοι κρουζ) και πυραύλων "Iskander" στην καλύτερη αριθμούν κάποιες εκατοντάδες (δεκάδες στην περίπτωση του «Kinzhals»). Αυτό το οπλοστάσιο είναι εντελώς ανεπαρκές για να εξαφανίσει από προσώπου γης ένα κράτος μεγέθους όσο η Γαλλία με πληθυσμό άνω των 40 εκατομμυρίων. Και η Ουκρανία χαρακτηρίζεται από αυτές ακριβώς τις παραμέτρους.

Η αεροπορική υπεροχή

Μερικές φορές στη ρωσική κοινότητα εμπειρογνωμόνων υποστηρίχθηκε ότι εφόσον οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία θα διεξαχθούν σε συνθήκες πλήρους ρωσικής αεροπορικής υπεροχής, ο πόλεμος θα είναι εξαιρετικά σύντομος.

Αλλά κατά κάποιον τρόπο έχει ξεχαστεί ότι οι ένοπλοι σχηματισμοί της αφγανικής αντίστασης στη σύγκρουση του 1979-1989 δεν διέθεταν ούτε ένα αεροσκάφος ή ένα μαχητικό ελικόπτερο. Και ο πόλεμος σε αυτή τη χώρα κράτησε για 10 ολόκληρα χρόνια. Οι Τσετσένοι μαχητές δεν είχαν ούτε ένα αεροπλάνο. Και ο αγώνας μαζί τους συνεχίστηκε αρκετά χρόνια και κόστισε πολύ αίμα και θύματα.

Μάλιστα, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας διαθέτουν πολεμική αεροπορία. Καθώς και μέσα αεράμυνας. 

Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις

Ως προς την άποψη «οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας βρίσκονται σε μια αξιολύπητη κατάσταση»: Φυσικά, έχουν προβλήματα με την αεροπορία και τα σύγχρονα μέσα. Εάν, όμως ο ουκρανικός στρατός αντιπροσώπευε «θραύσματα» του Σοβιετικού Στρατού μέχρι το 2014, τα τελευταία επτά χρόνια έχει δημιουργηθεί ένας ποιοτικά διαφορετικός στρατός, σε εντελώς διαφορετική βάση και σε μεγάλο βαθμό στα πρότυπα του ΝΑΤΟ. Και πολύ σύγχρονα όπλα και εξοπλισμός πηγαίνουν και συνεχίζουν να πηγαίνουν στην Ουκρανία από πολλές χώρες της βορειοατλαντικής συμμαχίας.

Όσον αφορά το πιο αδύναμο σημείο, την Πολεμική Αεροπορία. Δεν είναι δυνατόν να αποκλειστεί ότι η Δύση θα μπορούσε να προμηθεύσει το Κίεβο με μαχητικά σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Θα πρόκειται για μεταχειρισμένα, από αυτά που έχουν οι ένοπλες δυνάμεις τους. Ωστόσο, αυτά τα μεταχειρισμένα θα είναι πλήρως συγκρίσιμα με την πλειοψηφία των ρωσικών αεροσκαφών.

Τώρα όσον αφορά τους ισχυρισμούς ότι οι δυτικές χώρες δεν θα στείλουν ούτε έναν στρατιώτη να πεθάνει για την Ουκρανία. Πρέπει να σημειώσουμε ότι πιθανότατα αυτό θα συμβεί. Ωστόσο, αυτό δύσκολα αποκλείει την παροχή όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Ως προς αυτό, η Δύση έχει ήδη επιδείξει μια άνευ προηγουμένου αλληλεγγύη. Παράλληλα, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η μαζική ροή εθελοντών από τη Δύση.

Παρτιζάνοι

Και τέλος, για την διάρκεια της εκστρατείας. Στη ρωσική κοινότητα ειδικών μιλούσαν για κάποιες ώρες. Με κάποιο τρόπο ξεχνούν ότι τα έχουμε ήδη περάσει όλα αυτά. Η φράση «κατέκτησε την πόλη με ένα σύνταγμα αλεξιπτωτιστών σε δύο ώρες» είναι ήδη κλασική.

Αξίζει να θυμόμαστε ότι ο Σοβιετικός Στρατός πολλών εκατομμυρίων ανδρών πολέμησε στη Δυτική Ουκρανία για περισσότερα από 10 χρόνια. Και τώρα υπάρχει η πιθανότητα όλη η Ουκρανία να μετατραπεί σε αντάρτικο. 

Ο ένοπλος αγώνας στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας δεν προσφέρεται για προβλέψεις. Είναι ευρέως γνωστό ότι μια μεγάλη πόλη είναι το καλύτερο πεδίο μάχης για την αδύναμη και λιγότερο καλά εξοπλισμένη πλευρά μιας ένοπλης σύγκρουσης.

Οι σοβαροί ειδικοί σημειώνουν ότι σε μια μεγαλούπολη είναι δυνατό όχι μόνο να συγκεντρωθεί μια ομάδα χιλιάδων ή ακόμη και δεκάδων χιλιάδων μαχητών, αλλά και να προστατευτεί από την ανώτερη δύναμη πυρός του εχθρού. Και επίσης να λαμβάνει προμήθειες για μεγάλο χρονικό διάστημα και να αναπληρώνει τις απώλειες σε ανθρώπους και εξοπλισμό. 

Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι ένα αστικό περιβάλλον βοηθά τον αμυνόμενο, επιβραδύνει την κίνηση των επιτιθέμενων, επιτρέπει την ανάπτυξη του μεγαλύτερου αριθμού μαχητών ανά τετραγωνικό μέτρο, αντισταθμίζει το χάσμα στις δυνάμεις και την τεχνολογία.

Στην Ουκρανία υπάρχουν αρκετές μεγάλες πόλεις. Έτσι, ο ρωσικός στρατός θα μπορούσε να αντιμετωπίσει πολλά Στάλινγκραντ ή Γκρόζνι κατά τη διάρκεια ενός πολέμου με την Ουκρανία.

Συμπεράσματα

Γενικά, δεν θα υπάρξει κανενός είδους blitzkrieg (σ.σ. πόλεμος αστραπή), προέβλεπε ο Khodarenok. Απόψεις από ορισμένους ειδικούς του τύπου «ο ρωσικός στρατός θα καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των Ουκρανών σε 30-40 λεπτά», «η Ρωσία είναι ικανή να καταστρέψει την Ουκρανία σε 10 λεπτά σε έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας», δεν έχουν σοβαρή βάση.

Και τέλος, το πιο σημαντικό. Η ένοπλη σύγκρουση με την Ουκρανία ουσιαστικά δεν ανταποκρίνεται στα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας.