Συνιστούν απλώς μια συστηματική ολιγωρία του ελληνικού πολιτικού συστήματος, περιλαμβανομένης και της αντιπολίτευσης, λόγω πλήρους ανυπαρξίας ολοκληρωμένων και λεπτομερών προτάσεων.

Ως συνήθως, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Αυτοί που σήμερα καλούνται να προωθήσουν τις «μεταρρυθμίσεις» είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, πολιτικά προϊόντα της προηγούμενης κατάστασης. Που τώρα σύρονται από τις δίνες των εξελίξεων κι έχουν ως κύριο μέλημα να παραμείνουν στον αφρό. Να επιβιώσουν πολιτικά.

Κάθε φορά αρνούνται ή κωλυσιεργούν να εφαρμόσουν έγκαιρα το εύλογο, ακόμη και το προφανές, είτε πρόκειται για τους υπεράριθμους του Δημοσίου, είτε για τη φορολογία και τη φοροδιαφυγή.

Με τη χιουμοριστική αυτή ατάκα απάντησε χθες τραπεζικός παράγοντας όταν ρωτήθηκε για τις εξελίξεις στο Ταμιευτήριο, αποδίδοντας μάλλον σωστά την πραγματικότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Η τρόικα έχει προτιμήσεις -σωστές ή λάθος- και τις επιβάλλει. Μόνο που κατά κανόνα πατάει πόδι την… τελευταία στιγμή. Κι έτσι «γίνεται της τρόικας» μεν, αλλά με τρόπο για τον οποίο ουδείς δικαιούται να είναι περήφανος.

Ακριβώς όπως συνέβη και με την αιφνίδια ανατροπή στη συνένωση της ΕΤΕ και της Eurobank (ασχέτως αν ήταν ορθή η απόφαση), έτσι και με την περίπτωση του T.T. δεν τηρούνται ούτε τα προσχήματα.

Η υπόθεση της ΔΕΠΑ κατέληξε σε φιάσκο, η παραχώρηση των λαχείων βρίσκεται σε απόσταση... αναπνοής, ενώ μαζί της κινδυνεύει να τιναχθεί στο αέρα και η ίδια η αποκρατικοποίηση του ΟΠΑΠ.

Με λίγα λόγια, τρεις από τις τέσσερις βασικές αποκρατικοποιήσεις του 2013 είτε απέτυχαν είτε κινδυνεύουν να αποτύχουν. Ειδικά δε στην υπόθεση των λαχείων, μετά και το πρωτοφανούς σκληρότητας εξώδικο της Emma Delta, o νυν πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπάρχει «εμπλοκή».

Ασφαλώς, για τις πρόσφατες εξελίξεις στον ΟΠΑΠ και στα λαχεία υφίστανται ευθύνες τόσο στην υφιστάμενη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ, όσο και στη διοίκηση του Οργανισμού.

Όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες με τον νέο υπουργό Υγείας Άδωνη Γεωργιάδη είναι με μια λέξη απαράδεκτα. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Γεωργιάδης λέει στις ιδιωτικές κλινικές και στα διαγνωστικά κέντρα (που ήδη στενάζουν υπό το βάρος των ανεξόφλητων υποχρεώσεων και των αλλεπάλληλων «κουρεμάτων») ότι θα πρέπει να πληρώσουν από την τσέπη τους το έλλειμμα του ΕΟΠΥΥ!

Δηλαδή, για μία ακόμη φορά, ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να πληρώσει τα λάθη του δημοσίου, με ζημίες, απολύσεις και πιθανόν νέα λουκέτα!

Στη χώρα μας παρατηρείται μια σχεδόν μοναδική παραδοξότητα. Μπορεί οι Έλληνες να εμφανίζονται διχασμένοι όσον αφορά στο ρόλο του Δημοσίου, στην πράξη όμως σχεδόν όλοι αντιμάχονται το… κράτος.

Στη μία πλευρά βρίσκονται οι «κρατικοδίαιτοι» και όσοι θεωρούν ότι το «Δημόσιο» πρέπει να λειτουργεί όχι ως συνετός «νοικοκύρης», αλλά ως έρμαιο αφηρημένων ιδεολογημάτων ή παραταξιακών σκοπιμοτήτων.

Τούτοι είναι στην πράξη εναντίον της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων, εναντίον κάθε περικοπής στη σπατάλη δεκαετιών, ενάντια σε οποιοδήποτε μέτρο κάνει το κράτος πιο αποτελεσματικό.