Στους πιο επιδραστικούς της παγκόσμιας ναυτιλίας Αγγελικούση και Μαρινάκης

Στην πρώτη 10άδα με τους πλέον επιδραστικούς ανθρώπους στην παγκόσμια ναυτιλία κατατάσσει η βρετανική εφημερίδα Lloyd's List τον Ευάγγελο Μαρινάκη, ιδιοκτήτη του ομίλου Capital και την Μαρία Αγγελικούση του φερώνυμου ναυτιλιακού ομίλου.

Για τη Μαρία Αγγελικούση, η εφημερίδα σημειώνει ότι η μεγαλύτερη πλοιοκτήτης της Ελλάδας αυξάνει συνεχώς το αποτύπωμά της, αν και η ασφάλεια και ο τομέα των υπηρεσιών παραμένουν η βάση του ομίλου. 

Για τον Βαγγέλη Μαρινάκη αναφέρει ότι πρόκειται για ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα της ναυτιλίας. Ο εφοπλιστής, με τις μεγάλες επενδύσεις σε πλοία LNG και καινοτόμα πλοία όπως τα πλοία μεταφοράς υγροποιημένου διοξείδιου του άνθρακα, έχει καταστήσει την Capital Group πρωτοπόρο στο να καταστεί η ναυτιλία μέρος των λύσεων για την κλιματική αλλαγή, αντί για μέρος του προβλήματος. 

Πρώτος στη σχετική λίστα δεν είναι άλλος από τον αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ ενώ στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται ακόμη ο Μαρκ Ρούμπιο, οι Wan Min και Miao Jianmin της Cosco και ο... σκιώδης στόλος της Ρωσίας. 

Στη 13η θέση βρίσκεται ο εφοπλιστής Γιώργος Οικονόμου (TMS Group), στην 14η ο Γιώργος Προκοπίου (Dynacom, Dynagas, Sea Traders), στην 26η θέση η πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών Μελίνα Τραυλού, στην 29η η Αγγελική Φράγκου (Navios Group), στην 36η ο Θωμάς Καζάκος (Διεθνές Ναυτικό Επιμελητήριο), στην 40η ο Κωστής Κωνσταντακόπουλος (Costamare), στην 52η η Σεμίραμις Παληού (Diana Shipping, Helmepa), στην 56η ο Νικόλας Τσάκος (Tsakos Energy Navigation), στην 60η ο Πίτερ Λιβανός (GasLog / DryLog), στην 67η ο Γιώργος Λογοθέτης (Libra Group) και στην 80η ο Πέτρος Παππάς (Star Bulk). 

Στην πρώτη θέση ο... Τραμπ

Όπως σημειώνουν οι Lloyd’s List πριν από δεκαέξι χρόνια, όταν ξεκίνησε να συντάσσει την ετήσια λίστα με τους ανθρώπους που έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή οι επιχειρηματίες ήταν κυρίαρχοι. Οι τολμηρές τους επιλογές σε χωρητικότητα και χρονισμό μπορούσαν να κλονίσουν τις αγορές. Η προσωπική παρέμβαση ήταν καθοριστική, και οι κύκλοι της ναυτιλίας ανταμείβουν όσους είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν μεγάλα ποσά.

Αυτή η εποχή δεν έχει εξαφανιστεί πλήρως. Υπάρχουν ακόμη πρόσωπα των οποίων οι αποφάσεις αντηχούν σε ολόκληρη τη βιομηχανία. Ωστόσο, με κάθε χρόνο που περνά, τα όρια αυτής της παρέμβασης γίνονται ολοένα πιο εμφανή. Η ναυτιλία σήμερα είναι λιγότερο κυρίαρχη του πεπρωμένου της από ό,τι υπήρξε στο παρελθόν.

Ο φετινός πρώτος στη λίστα αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ανεξαρτήτως του αν τον αγαπά κανείς ή τον αντιπαθεί, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, θεωρείται ίσως η πλέον επιδραστική προσωπικότητα στη ναυτιλία αυτή τη στιγμή. Οι ενέργειές του — είτε μέσω εμπορικών πολέμων, δασμών, τελών λιμένων, κυρώσεων, εκτροπής των διαπραγματεύσεων για το κλίμα ή απλώς πολιτικής επίδειξης — έχουν αφήσει τις αγορές σε διαρκή αναταραχή.

Νέα σοκ εμφανίζονται σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση, κρατώντας τη βιομηχανία και τους συμμετέχοντες σε συνεχή εγρήγορση, προσπαθώντας να προβλέψουν την επόμενη κίνηση του Τραμπ και της κυβέρνησής του.

Αυτό καταδεικνύει μια ευρύτερη μετατόπιση στη φύση της επιρροής. Παραδοσιακά, οι μοχλοί εξουσίας στη ναυτιλία ήταν περιορισμένοι αλλά σαφείς: αγοράστε τα σωστά πλοία, παίξτε στις σωστές αγορές, πουλήστε στο κατάλληλο σημείο του κύκλου.

Οι επιλογές αυτές εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά καλύπτονται ολοένα περισσότερο από δυνάμεις εκτός του ελέγχου της βιομηχανίας. Η γεωπολιτική, η μακροοικονομία και οι κανονιστικές αναταράξεις καθορίζουν πλέον τους όρους. Η ναυτιλία δεν αποφασίζει πώς θα αλληλεπιδράσει με αυτές τις δυνάμεις· αποφασίζει μόνο πώς θα ανταποκριθεί. 

Ταυτόχρονα, η διχοτόμηση στη ναυτιλία βαθαίνει. Στην κορυφή, οι ιδιοκτήτες αντιμετωπίζουν υψηλό κόστος συμμόρφωσης και πολύπλοκους κανονισμούς. Στην άλλη πλευρά, πάνω από το 20% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενόπλοιων λειτουργεί εκτός του συστήματος, αγνοώντας τα πρότυπα και αποκομίζοντας κέρδη εις βάρος όσων παίζουν σύμφωνα με τους κανόνες.

Η επιρροή το 2025 σημαίνει να αντιμετωπίζεις μια βιομηχανία χωρισμένη μεταξύ συμμόρφωσης και ευκαιριακής εκμετάλλευσης, μεταξύ αυτών που επενδύουν σε ένα ρυθμιζόμενο μέλλον και αυτών που εκμεταλλεύονται τις «σκιές».

Αυτή η δυαδικότητα εγείρει δυσάρεστα ερωτήματα: Πόση χωρητικότητα παραμένει για όσους επιλέγουν να τηρούν τους κανόνες; Μπορούν προοδευτικές συμμαχίες ιδιοκτητών πλοίων, χρηματοδοτών και ρυθμιστικών φορέων να ωθήσουν τη βιομηχανία προς ένα βιώσιμο μέλλον, ή θα υπονομευτούν από γεωπολιτικούς ανέμους και σκιώδη στόλο;

Η αισιόδοξη απάντηση είναι η συλλογική δράση, όπου συμμαχίες ομοϊδεατών δρώντων ενεργούν από κοινού για ένα καλύτερο μέλλον. Το δύσκολο ερώτημα είναι αν αυτό αρκεί για να αντισταθμίσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις που αποσυνθέτουν το εμπόριο.

Η επιρροή του Τραμπ συνοψίζει αυτή τη δυναμική. Η κυβέρνησή του έχει δείξει επανειλημμένα πώς οι εξωτερικές πολιτικές αποφάσεις αντηχούν άμεσα στη ναυτιλία. Οι δασμοί αναμορφώνουν τις εμπορικές ροές, οι κυρώσεις εκτρέπουν στόλους και το ίδιο το βάρος της πολιτικής τακτικής είναι αρκετό για να εκτροχιάσει τις διαπραγματεύσεις για το κλίμα.

Για τους ιδιοκτήτες πλοίων, το μάθημα είναι σαφές: η εξουσία συρρικνώνεται και το πεπρωμένο της βιομηχανίας καθορίζεται όλο και περισσότερο αλλού.