Να ξεχωρίσουμε την επιχειρηματική ήρα από το στάρι

Η Ελλάδα, για όσους το ξεχνούν, είναι μια υπερχρεωμένη χώρα. Το δημόσιο χρέος ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ. Πρακτικά, αυτό περιορίζει το μέγεθος των δημοσιονομικών παρεμβάσεων που μπορεί να κάνει για να στηρίξει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Το γεγονός ότι δανείζεται φθηνά στις αγορές το οφείλει βασικά στο έκτακτο πρόγραμμα αγορών ομολόγων της ΕΚΤ (PEPP). Όποιος το αμφισβητεί, δεν έχει παρά να ανακαλέσει στη μνήμη του πού είχε φθάσει η απόδοση του 10ετούς ομολόγου τον Μάρτιο του 2020 -στο 4%-, λίγο πριν αποφασισθεί η ένταξη των ομολόγων στο πρόγραμμα PEPP.

Για να πάει μπροστά η χώρα, δεν αρκεί το κράτος. Σημαντικό ρόλο έχουν να παίξουν επίσης οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους. Δυστυχώς, αρκετές από τις τελευταίες εθίστηκαν στην κρατική προστασία και στα οφέλη που αποφέρει επί δεκαετίες, αποδίδοντας συχνά σε τρίτους τις ευθύνες των δικών τους αποτυχημένων επιλογών. Επιπλέον, απαιτούσαν από το κράτος, δηλ. τους συνεπείς φορολογούμενους, να τους λύσουν το επιχειρηματικό τους πρόβλημα χωρίς να βάλουν το χέρι στην τσέπη και τις τράπεζες να τις χρηματοδοτήσουν. Ακόμη, υπάρχουν άλλες ιδιωτικές εταιρείες που λειτουργούν βασιζόμενες στη φοροδιαφυγή και την αδήλωτη εργασία. Οι ιδιοκτήτες τους δεν δείχνουν καμία διάθεση ούτε να βάλουν δικά τους λεφτά για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησής τους ούτε να βάλουν συνεταίρους.

Τόσο η μία όσο και η άλλη είναι δύο μορφές επιχειρηματικότητας που δεν μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και επομένως δεν μπορούμε και δεν θα πρέπει να βασιστούμε σ’ αυτές. Αφήνουμε στην άκρη τους κάθε λογής αεριτζήδες και μπαταχτσήδες. 

Απομένουν οι υπόλοιπες ιδιωτικές επιχειρήσεις, που είναι συχνά εξωστρεφείς ή ψάχνονται να βελτιωθούν, να κάνουν επενδύσεις για να είναι ανταγωνιστικές. Είναι οι επιχειρήσεις στις οποίες μπορεί να ποντάρει η χώρα για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας. Είναι επίσης οι εταιρείες τις οποίες θα έπρεπε να βοηθήσει με κάθε τρόπο.

«Το κράτος θα έπρεπε να βοηθά την υγιή επιχειρηματικότητα. Τις επιχειρήσεις που διαχρονικά έχουν δείξει συνέπεια στις πληρωμές προς το κράτος, τις τράπεζες και τους εργαζομένους τους», ανέφερε πρόσφατα στη στήλη μεσαίος επιχειρηματίας. «Αυτό που κάνουν με το να επιδοτούν είτε όλους οριζόντια είτε τους ανειλικρινείς, είναι απαράδεκτο».

Φρονούμε ότι έχει δίκιο. Οι περιορισμένοι δημοσιονομικοί πόροι της υπερχρεωμένης Ελλάδας θα έπρεπε να διοχετεύονται στις επιχειρήσεις που καινοτομούν, επενδύουν και είναι συνεπείς. Αυτό προϋποθέτει να ξεκαθαρισθεί η επιχειρηματική ήρα από το στάρι.