Η Λαγκάρντ, ο Χαρδούβελης και ο λογαριασμός

Ισως δεν είναι γνωστό αλλά μια δήλωση της Κριστίν Λαγκάρντ μετά από μια σημαντική συνεδρίαση του Εurogroup για την Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2012 κόστισε στην Ελλάδα πάνω από 1 δισ. ευρώ. Δεν υπήρχε ασφαλώς πρόθεση εκ μέρους της κας Λαγκάρντ. Απλά, ως δικηγόρος και πολιτικός που ήταν, δεν μπορούσε να καταλάβει ότι άθελά της αποκάλυπτε πληροφορίες για την τιμή στην οποία θα γινόταν η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων από τη χώρα με δανεικά από τον EFSF. Οι συμμετέχοντες στην αγορά το αντιλήφθηκαν αμέσως και ανέβασαν τις τιμές των ομολόγων, με αποτέλεσμα η επαναγορά να γίνει σε υψηλότερο επίπεδο τιμών. Ο λογαριασμός για την Ελλάδα ήταν 1 δισ. ευρώ και πλέον πιο φουσκωμένος, δηλ. περίπου τα μισά ετήσια έσοδα του ΕΝΦΙΑ. 

Στου κασίδη το κεφάλι, θα πείτε. Κάπως έτσι, αλλά πόσοι το ξέρουν και πόσοι ασχολήθηκαν. Αυτή όμως είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει κι η άλλη πλευρά, που κάποιοι σε καίριες θέσεις παίρνουν πρωτοβουλίες που σώζουν λεφτά για τις επιχειρήσεις τους.

Το θυμηθήκαμε, διαβάζοντας ότι ο καθηγητής Οικονομικών και πρώην ΥΠΟΙΚ Γκίκας Χαρδούβελης εξελέγη πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας την περασμένη Δευτέρα, διαδεχόμενος  τον κ. Μιχαηλίδη. Η εκ των υστέρων έγκριση από τον SSM, τον εποπτικό βραχίονα της ΕΚΤ, ήταν μια τυπική διαδικασία.

Αξίζει λοιπόν να αναφερθούμε σ’ ένα πραγματικό γεγονός, που συνέβη τον περασμένο Φεβρουάριο-αρχές Μαρτίου και το οποίο θα μπορούσε να κοστίσει μέχρι 1 δισ. ευρώ στην Εθνική Τράπεζα, αν ο Χαρδούβελης δεν αντιτίθετο στη συνεδρίαση του ΔΣ που έγινε τότε. Πιο συγκεκριμένα, το ξένο μέλος του ΔΣ που ήταν υπεύθυνο για το risk management της Εθνικής Tράπεζας (ΕΤΕ), φοβούμενο τα χειρότερα καθώς η πανδημία εξαπλωνόταν επιθετικά και οι τιμές των ελληνικών ομολόγων υποχωρούσαν συνεχώς, ζήτησε από το ΔΣ της ΕΤΕ να εγκρίνει την πώληση του χαρτοφυλακίου των ελληνικών ομολόγων, ύψους 10 δισ. ευρώ περίπου. Σημειωτέον ότι αυτό έγινε λίγες εβδομάδες πριν η ΕΚΤ αποφασίσει να αποδεχθεί και τα ελληνικά ομόλογα στο έκτακτο πρόγραμμα αγοράς για την πανδημία (PEPP). Προφανώς, ο άνθρωπος ήθελε να μειώσει τη ζημιά που εκτιμούσε ότι θα κατέγραφε η τράπεζα. 

Ο Χαρδούβελης, ως ανεξάρτητο μέλος του ΔΣ, αντιτάχθηκε στην πρόταση και κατέθεσε έκθεση με την οποία επιχειρηματολογούσε εναντίον της πρότασης για πώληση των ελληνικών ομολόγων. Την ίδια άποψη είχαν επίσης στελέχη της διεύθυνσης του risk management της τράπεζας, αλλά δεν επρόκειτο να εισακούγονταν, αν ο Χαρδούβελης δεν παρενέβαινε. Η συνέχεια είναι γνωστή. Η ΕΚΤ έκανε δεκτά τα ελληνικά ομόλογα προς τα τέλη Μαρτίου και ξεκίνησε το γνωστό ράλι που έχει φέρει την απόδοση του 10ετούς ομολόγου κάτω από το 1% σήμερα.

Αν η ΕΤΕ είχε πουλήσει τα ομόλογα, θα είχε καταγράψει ζημιά εκατοντάδων εκατ. ευρώ και δεν θα μπορούσε να εμφανίσει τις μεγάλες υπεραξίες αργότερα. Ετσι, γλίτωσε και το hive down. Με άλλα λόγια, η παρέμβαση Χαρδούβελη, που είναι επίσης άγνωστη στο ευρύ κοινό, αποδείχθηκε σωτήρια για την Εθνική Τράπεζα, της οποίας ανέλαβε πρόεδρος πρόσφατα.

Δύο διαμετρικά αντίθετες τοποθετήσεις. Εκείνη της κας Λαγκάρντ κόστισε πολλά λεφτά στην Ελλάδα ενώ εκείνη του κ. Χαρδούβελη έσωσε πολλά λεφτά στην Εθνική Τράπεζα.

Και φυσικά δεν είναι οι μοναδικές.