Η ακρίβεια βρίσκεται καθ’ οδόν

Δεν γνωρίζω αν το έχετε πάρει χαμπάρι αλλά η ζήτηση για χρυσό από τους Γερμανούς ήταν η υψηλότερη το πρώτο μισό του 2021 από το 2009.

Οι Γερμανοί είναι παραδοσιακά οι μεγαλύτεροι αγοραστές χρυσού στην Ευρώπη, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνοι. Ισχυρή ζήτηση για το πολύτιμο μέταλλο, π.χ. μπάρες χρυσού, υπήρξε επίσης από άλλες Δυτικές αγορές.

Οι Γερμανοί και οι άλλοι αγόρασαν και πιθανόν συνεχίζουν να αγοράζουν χρυσό ως αντιστάθμιση σε ενδεχόμενη μόνιμη αύξηση του πληθωρισμού. Κι αυτό παρότι η μείωση των αγορών τίτλων από τη Fed δεν θεωρείται καλό νέο για τον χρυσό.

Βλέπετε, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η περίοδος του υπερπληθωρισμού που οδήγησε στην πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία είναι βαθιά ριζωμένη στο DNA τους.
Δεν ισχύει το ίδιο με τις νέες γενιές σε άλλες Δυτικές χώρες που βγήκαν στην αγορά εργασίας τον 21ο αιώνα και δεν έχουν γνωρίσει ακόμη τι εστί πληθωρισμός.

Το παράδοξο είναι πως ιστορικά δεν αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα. Ο πληθωρισμός ήταν κυρίως φαινόμενο του 20ού αιώνα.

Όμως, τα πράγματα δεν εξελίσσονται ομαλά.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η διαρροή πως η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγός chips, η ταϊβανέζικη Semiconductor Manufacturing Co., σχεδιάζει να αυξήσει τις τιμές στα πιο προηγμένα chips σχεδόν 10% και στα λιγότερο προηγμένα που χρησιμοποιούν πελάτες της, όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες, κατά 20%, προκάλεσε αναταραχή.

Ενας από τους μεγαλύτερους πελάτες της ταϊβανέζικης εταιρείας είναι η Apple. Εύλογο λοιπόν ήταν το ερώτημα αν αυτό θα οδηγήσει σε αύξηση της τιμής των iPhones.

Ακόμη, τα πρωτοσέλιδα στον αμερικανικό Τύπο που μιλούσαν για αυξήσεις μισθών σε μεγάλες αλυσίδες εστιατορίων όπως η McDonald's επιβεβαιώνονται από τα στοιχεία. Τα τελευταία έδειξαν αυξήσεις 10% το 2ο τρίμηνο του 2021 σε σύγκριση με το αντίστοιχο ένα χρόνο πριν.

Την ίδια στιγμή, οι αναφορές από αλυσίδες σουπερμάρκετ και άλλα καταστήματα λιανικής που μιλάνε για προβλήματα στον εφοδιασμό τους πληθαίνουν παγκοσμίως. Η έλλειψη πρώτων υλών και εργατικών χεριών ευθύνονται, σύμφωνα με τους ίδιους.

Η σημαντική αύξηση των τιμών σε αγροτικά προϊόντα όπως το σιτάρι, το καλαμπόκι και η σόγια έχει ωθήσει πολλούς αγρότες να ρίξουν περισσότερο λίπασμα, για να έχουν μεγαλύτερες σοδειές. Ομως, η ισχυρή ζήτηση για λίπασμα και οι περιορισμοί στον εφοδιασμό του έχουν οδηγήσει τις τιμές των λιπασμάτων στο υψηλότερο επίπεδο από το 2012. (Η στήλη είχε αναφερθεί διεξοδικά σ’ αυτό το ζήτημα την περασμένη άνοιξη).

Και φυσικά πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκονται και οι καθυστερήσεις των πλοίων στα λιμάνια παγκοσμίως, λόγω της πανδημίας. Οι καθυστερήσεις ωθούν τα ναύλα σε υψηλότερα επίπεδα καθώς ουσιαστικά μεγαλύτερο μέρος του στόλου έχει ακινητοποιηθεί.

Οι καθυστερήσεις στα λιμάνια και σε πρώτες ύλες, οι ελλείψεις ανταλλακτικών ωθούν τους παραγωγούς και τους διανομείς να διατηρούν μεγαλύτερα αποθέματα προϊόντων, επιβαρύνοντας το κόστος τους. Το τελευταίο περνάνε στο τέλος στους καταναλωτές.

Από την άλλη πλευρά, θα ήταν λάθος να μην επισημάνουμε τη μεγάλη πτώση της τιμής των σιδηρομεταλλευμάτων λόγω Κίνας.

Αν όμως βάλουμε τα πάντα στη ζυγαριά, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι νέο κύμα αυξήσεων τιμών σε αγαθά και υπηρεσίες βρίσκεται μπροστά μας και θα το συνειδητοποιήσουμε αργά ή γρήγορα.