Από παρατάσεις προθεσμιών... πάμε καλά

Γιατί κάποιος πολίτης να πληρώνει τις οφειλές του προς το Δημόσιο στην ώρα τους, όταν γνωρίζει ότι το πιθανότερο είναι πως θα δοθεί παράταση στις προθεσμίες; Αν δεν αλλάξουμε, θα το μετανιώσουμε αργά ή γρήγορα.

Από παρατάσεις προθεσμιών... πάμε καλά

Δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κάποιος ποια θα ήταν η κατάληξη. Μια νέα παράταση. Τα δημοσιεύματα στον Τύπο έδιναν και έπαιρναν τον περασμένο Δεκέμβριο για τον κακό χαμό που γινόταν στα συμβολαιογραφεία της χώρας και όχι μόνο, καθώς πολλοί πολίτες έσπευδαν να μεταβιβάσουν ακίνητα με τις παλαιές αντικειμενικές αξίες. Την ίδια περίοδο, γινόταν συζήτηση για τη λήξη της προθεσμίας ένταξης στη ρύθμιση των 36-72 δόσεων για τα χρέη που δημιουργήθηκαν από τον Μάρτιο του 2020 έως τον Ιούλιο του 2021 και την παντελή απουσία ενδιαφέροντος για ένταξη. Μόνο 10-20 χιλ. από τις 820 χιλ. οφειλέτες που έχουν χαρακτηρισθεί πληγέντες με βάση τον ΚΑΔ, είχαν υποβάλει αίτηση. 

Όπως πολλοί ανέμεναν, το ΥΠΟΙΚ ανακοίνωσε προς το τέλος του έτους την παράταση στην προθεσμία για την οριστική σύνταξη των συμβολαίων μεταβίβασης έως τις 31 Ιανουαρίου του 2022. Επίσης, ανακοίνωσε παράταση ενός μηνός στη ρύθμιση για τα χρέη της πανδημίας μέχρι τις 26 Ιανουαρίου. Όμως, η ανταπόκριση ήταν πάλι μικρή καθώς λιγότεροι από 50 χιλ. φέρονται να έχουν υποβάλει αίτηση.

Καθώς λοιπόν πλησιάζουμε προς το τέλος του μήνα και οι ημερομηνίες αποδεικνύονται ακόμη μια φορά ανεδαφικές, ο κ. Σταϊκούρας ανακοίνωσε  νέες παρατάσεις. Δίμηνη για τις μεταβιβάσεις ακινήτων και ενός μηνός για τις ρυθμίσεις τον κορωνοχρεών.

Η πρώτη εύλογη ερώτηση που προκύπτει είναι η εξής: Καλά, δεν μπορούσαν οι αρμόδιοι στο υπουργείο Οικονομικών να προβλέψουν ότι ο ένας μήνας παράταση για τις μεταβιβάσεις δεν αρκούσε και να έδιναν μια μεγαλύτερη τελική προθεσμία εξαρχής; Όσον αφορά την παράταση για τα χρέη της πανδημίας, δεν είναι σαφές ότι υπάρχει αδυναμία/απροθυμία πληρωμής από τη μεγάλη πλειοψηφία; Τι θα κερδίσουν αν οι 40-50 χιλ. υπόχρεοι αυξηθούν σε 60-80 χιλιάδες; 

Και πώς να μη γίνει αυτό, όταν μπορεί να ελπίζουν ότι θα τους χαρισθούν σε βάθος χρόνου καθώς πλησιάζουν εκλογές και το κράτος έχει ήδη χαρίσει το 50% έως 75% των επιστρεπτέων προκαταβολών ακόμη και σ’ εκείνους που έβγαλαν κέρδη το 2020; Ακόμη περισσότερο, όταν υπάρχει πλειοδοσία από τις πολιτικές δυνάμεις ποια θα τους χαρίσει τα περισσότερα, ποντάροντας στις ψήφους τους. Και φυσικά έχει προηγηθεί η δίμηνη παράταση στην πληρωμή των τελών κυκλοφορίας των αυτοκινήτων με επίκληση της πανδημίας, όταν υπάρχουν ηλεκτρονικά μέσα πληρωμών και όλοι γνώριζαν την προθεσμία πληρωμής από καιρό.

Αναμφισβήτητα, υπάρχουν περιπτώσεις που μια παράταση σε μια προθεσμία θα μπορούσε να δικαιολογηθεί για λόγους ανωτέρας βίας, π.χ. φυσική καταστροφή ή κάτι άλλο. Όμως, οι παρατάσεις εδώ τείνουν να γίνουν ο κανόνας. Είναι λοιπόν επόμενο να δημιουργούνται προσδοκίες στους πολίτες πως το κράτος θα δίνει παρατάσεις. Αυτό με τη σειρά του συμβάλλει στη δημιουργία μιας κουλτούρας αναβλητικότητας στην πληρωμή υποχρεώσεων, που καταλήγει να πληγώνει το δημόσιο ταμείο αλλά επεκτείνεται κι αλλού, π.χ. λογαριασμούς κοινής ωφελείας κ.λπ.

Φυσικά, μερικές φορές είναι το ίδιο το κράτος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προθεσμίες που έχει θέσει, π.χ. να βγάζει εγκαίρως τις δηλώσεις εισοδήματος των δικών του εργαζομένων. Όμως, κάποτε θα πρέπει να μπει ένα τέλος στη βιομηχανία των παρατάσεων.


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v