Έτυχε χθες το απόγευμα να μιλάμε στο τηλέφωνο με Ελληνοϊταλό. Τον ρώτησα λοιπόν πως υποδέχθηκε ο ιταλικός Τύπος την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη και την συνάντηση του με την κα. Μελόνι.Δεν είδα, ούτε άκουσα κάτι, τόνισε, συμπληρώνοντας. «Θα μπω στον ιστότοπο της Κοριέρα ντε λα Σερα για να δω». Αφού απαρίθμησε φωναχτά μια σειρά από θέματα, συμπεριλαμβανομένης της επίσκεψης του νέου Πάπα στην Τουρκία για τα 1700 χρόνια από την Σύνοδο της Νίκαιας, ψέλλισε: «Δεν βλέπω κάτι».
Όμως, βρήκε αναφορές στην επίσκεψη Μητσοτάκη μετά από γκουγκλάρισμα σε άλλα σάιτς, προσθέτοντας χωρίς να ερωτηθεί: «Αν όμως ήταν ο Ερντογάν θα υπήρχε μεγάλη κάλυψη από τον Τύπο και συνεχείς αναφορές... Η Μελόνι θέλει να κάνει μεγάλες μπίζνες με την Αλβανία και την Τουρκία».
O Ν.Φ. έλεγε την αλήθεια. Ο ελληνικός και ο ιταλικός λαός είναι σχετικά κοντά -ιδίως όσοι κατοικούν στη Ν. Ιταλία και ειδικότερα στη Μάγκνα Γκρέτσια. Οι σχέσεις θα μπορούσαν να στενότερες. Όμως, η Ελλάδα είναι απούσα πέρα από κάποια σποραδικά γεγονότα π.χ. επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας, χωρίς στρατηγική και σχέδιο.
Οι Ιταλοί δεν πολυσυμπαθούν τους Τούρκους, αλλά η ιταλική πολιτική ηγεσία και τα κόμματα επιδιώκουν να έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία για οικονομικούς και γεωπολιτικούς λόγους. Όταν ο Ερντογάν μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, κάνοντας τους μουσουλμάνους από την Τουρκία μέχρι την Σαουδική Αραβία και την Γάζα να τον επαινούν, διοργανώθηκε εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από την τουρκική πρεσβεία στη Ρώμη.
«Ούτε από την Καθολική εκκλησία, ούτε από τα κόμματα της χριστιανοδημοκρατίας έδωσε κανείς το παρόν. Μόνο ο Σαλβίνι της Λέγκα του Βορρά έδωσε το παρόν και πήγα και τον συνεχάρην παρότι δεν τον ψηφίζω», τόνισε ο ίδιος.
Αναφέρουμε τα ανωτέρω για να μεταφέρουμε το κλίμα με αφορμή την χθεσινή επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στη Ρώμη. Η Ιταλία βλέπει ευκαιρίες στη σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων με την μεγάλη αγορά της Τουρκίας των 82 εκατομμυρίων. Η πρόσφατη θερμή υποδοχή στον Ερντογάν τα λέει όλα.
Υπενθυμίζεται ότι η ιταλική κυβέρνηση έδωσε στα τέλη του 2024 το πράσινο φως για την εξαγορά της Piaggio Aerospace, η οποία κατασκευάζει κινητήρες επανδρωμένων αεροσκαφών, από την τουρκική Baykar του γαμπρού του Ερντογάν. Η τελευταία κατασκευάζει τα UAV (drones) Μπαϊρακτάρ και πλέον θα μπορέσει να κατασκευάσει ανταγωνιστικά μη επανδρωμένα High Altitude Long Endurance (HALE) όπως του αμερικανικού MQ-9 Reaper. Επιπλέον, θα συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά αμυντικά προγράμματα.
Άλλες ιταλικές βιομηχανίες έχουν ήδη παρουσία δεκαετιών στην Τουρκία. Το FIAT Group είναι ένα από αυτά με εργοστάσιο αυτοκινήτων από τις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Προφανώς, η Ελλάδα και η Ιταλία, ως υπερχρεωμένες χώρες, έχουν συμφέρον να υιοθετήσουν παρόμοια στάση στους κόλπους της ΕΕ σε θέματα δημοσιονομικών κανόνων και χρηματοδότησης επενδύσεων.
Ως τέτοια, μας φαίνεται λίγο δύσκολο να επενδύσει η κρατική εταιρεία σιδηροδρόμων της Ιταλίας 360 εκ. ευρώ για νέα τρένα στην Ελλάδα την επόμενη διετία. Επιπλέον, ο τριπλασιασμός της δυνατότητας μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας σε 1500 MW ακούγεται λογικό πρότζεκτ. Όμως, τέτοιου είδους έργα διαρκούν χρόνια και δεν είμαστε σίγουροι αν η Ιταλία που έχει ΑΠΕ θα χρειαζόταν ρεύμα από τις ελληνικές ΑΠΕ τις ίδιες ώρες.
Πάνω από 130 Ιταλοί φιλέλληνες ήλθαν και πολέμησαν για την Ανεξαρτησία της Ελλάδας τον 19ο αιώνα και κάποιοι, όπως ο Σανταρόζα, πέθαναν. Όμως, η ιταλική πολιτική ηγεσία έχει επί μακρόν καλές σχέσεις με την Τουρκία. Υπενθυμίζεται επίσης η αρνητική στάση της Ιταλίας κατά την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Αν στο μίγμα προστεθούν οι οικονομικές δοσοληψίες των σύγχρονων ιταλικών επιχειρήσεων με τις τουρκικές και οι ευκαιρίες στην Τουρκία, το συμπέρασμα είναι απλό.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην Ιταλία.
Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.