O Μακρόν, η «άλλη Γαλλία» και ο μεγάλος κίνδυνος

Στη Γαλλία του νεοεκλεγέντος προέδρου Εμ. Μακρόν, το πρόβλημα δεν είναι τόσο ποιες πολιτικές θα ακολουθήσει, όσο αυτό της επιλογής με ποιους θα τις εφαρμόσει, πώς και για πόσο καιρό.

Παρά το εντυπωσιακό 58,4% ποσοστό της εκλογής του, ο Γάλλος πρόεδρος δεν είναι από τους δημοφιλέστερους που αναρριχήθηκαν στην εξουσία. Για πολλούς Γάλλους, ιδιαίτερα δε εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων, ο Εμ. Μακρόν φαντάζει ως ένα γνήσιο προϊόν της γαλλικής οικονομικής και τραπεζικής ελίτ, απόμακρο από τα «λαϊκά καθημερινά προβλήματα» και «αδιάβροχο» στα καίρια προβλήματα ασφάλειας και μετανάστευσης που ταλανίζουν, είναι αλήθεια, μια ζωτική μερίδα της γαλλικής κοινωνίας. Μια κοινωνία εξάλλου η οποία τα τελευταία 60 χρόνια έχει υποστεί σοβαρές δημογραφικές και πολιτιστικές μεταβολές, σήμερα δε είναι σοβαρότατα διαιρεμένη σε ακραίες πολιτικές τάσεις.

Παράλληλα δε, θα πρέπει να τονιστεί ότι από την πρώτη πετρελαϊκή κρίση και μετά, η Γαλλία, η οποία το 1973 ήταν η 5η πιο πλούσια χώρα στον κόσμο, σήμερα έχει κατρακυλήσει στην 25η θέση, ενώ είναι σοβαρά υπερχρεωμένη, με υψηλό δημοσιονομικό έλλειμμα και με επικίνδυνη πτώση της παραγωγικότητας και της επιχειρηματικότητας.

Είναι πρώτη παγκοσμίως σε κοινωνικές δαπάνες, οι οποίες απορροφούν το 32% του ΑΕΠ της, αλλά έχει «καταφέρει» να υποφέρει και από κραυγαλέες ανισότητες οι οποίες, παρά την επικοινωνιακή υπεροχή της αριστεράς, είναι σαφές ότι ενισχύουν την άκρα δεξιά.

Από την άποψη αυτή, παρακολουθώντας δύο-τρεις ομιλίες της Μαρίν Λεπέν στη διάρκεια της προεκλογικής της καμπάνιας, δεν βρήκα μεγάλες διαφορές από αντίστοιχα συνθήματα διασήμων γενικών γραμματέων του ΚΚ Γαλλίας, όπως οι Ζακ Ντικλό και Ζορζ Μαρσάι σε προεκλογικές τους συγκεντρώσεις, τότε που το ΚΚ Γαλλίας έπιανε ποσοστά 25%. Δεν είναι διόλου τυχαία εξάλλου η σαρωτική επικράτηση της Μαρίν Λεπέν στις γαλλικές υπεράκτιες κτήσεις (Μαρτινική, Γουϊνέα, Γουαδελούπη κ.ά.), όπου κατά μέσο όρο ξεπέρασε σε ποσοστά το 60%. Παρά την εναντίον της ρητορική ότι είναι ρατσίστρια.

Τα ίδια περίπου ποσοστά, η Λεπέν απέσπασε και σε συγκεκριμένες περιοχές-φέουδα του ΚΚΓ της βόρειας Γαλλίας, στην οποία η κατάρρευση βιομηχανικών δραστηριοτήτων του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα δεν αντιμετωπίστηκε ούτε ορθολογικά ούτε με την ανάλογη πολιτική σοβαρότητα. Υπό αυτές τις συνθήκες, ένα σοβαρό πλέον πρόβλημα που θα πρέπει να απασχολήσει τον Εμ. Μακρόν είναι αυτό του τέλους της νέας πενταετούς θητείας του.

Αν οι κυβερνήσεις του δεν ασχοληθούν πολύ σοβαρά με τα προβλήματα της αποκαλούμενης «άλλης» Γαλλίας, αυτής που έχει πρόβλημα αγοραστικής διανομής, ασφάλειας, ισλαμικών προκλήσεων, γραφειοκρατίας και δικαιοσύνης, το 2027 θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι η 58άρα τότε Μαρίν Λεπέν μάλλον θα κάνει περίπατο στον επόμενο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Όσο για τους βαρύγδουπους εγχώριους αναλυτές που χειροκροτούν τον Μελανσόν και την αριστερίστικη παράταξή του, η οποία στον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογής έφτασε κοντά στο 22%, ας έχουν υπόψη τους ότι στον δεύτερο γύρο, παρά τις υποδείξεις του υποψηφίου τους για μηδέν ψήφο στη Λεπέν, τέσσερις οπαδοί του στους δέκα ψήφισαν υπέρ αυτής.

Δεν είναι και λίγο. Κάπου 14 εκατομμύρια Γάλλοι υπερψήφισαν τη Μαρίν Λεπέν και θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. Η Γαλλία πάντως, παρά το σχεδόν μονοπώλιο της αριστεράς στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, είναι κατάδηλο ότι πηγαίνει όλο και περισσότερο προς την άκρα δεξιά και από την άποψη αυτή σημαντικό ρόλο παίζει η αριστερή ισλαμική συμμαχία, η οποία τον τελευταίο καιρό δείχνει να προσελκύει και κάποιους δήθεν φιλελεύθερους, τραμπικής κοπής.

Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη ναι μεν πρέπει να είναι ικανοποιημένη με την επανεκλογή του Εμ. Μακρόν, πλην όμως η τελευταία δεν προσφέρει αυτόματη λύση στο ζωτικό θέμα που είναι η προβληματική Γαλλία.

Θέμα εξάλλου στο οποίο θα επανέλθουμε, γιατί συνδέεται άμεσα και με ελληνικά συμφέροντα...