Φόρος Πολυτελείας: Ποιους θα κάψει το…πυροτέχνημα

Μέσα στο βομβαρδισμό των μέτρων έπεσε και μία... φωτοβολίδα με "καυστικές" συνέπειες για κάποιους κλάδους. Ξέχασαν ότι δεν βρισκόμαστε στη δεκαετία του '70 αλλά στην εποχή των ανοιχτών συνόρων και του Ιnternet.

Δημοσιεύθηκε: 5 Μαρτίου 2010 - 07:55

Γιώργος Παπανικολάου [email protected]

Φόρος Πολυτελείας: Ποιους θα κάψει το…πυροτέχνημα

Αν μελετήσει κάποιος λίγο παραπάνω το θέμα του φόρου σε είδη πολυτελείας, εύκολα μπορεί να υποθέσει ότι τον εμπνεύστηκε κάποιος συνταξιούχος τελωνειακός της δεκαετίας του 1970, προκειμένου να ενισχυθεί το αντικείμενο του κλάδου του.

Προφανώς, δεν μιλάμε για είδη μεγάλου όγκου και αξίας, όπως είναι τα αυτοκίνητα, τα σκάφη αναψυχής ή τα ελικόπτερα. Μιλάμε για τα δερμάτινα είδη, τα χαλιά και βεβαίως για τα κοσμήματα, χωρίς ουδόλως να αντιλέγουμε ότι πολλά εξ αυτών είναι πράγματι είδη πολυτελείας, που φανερώνουν υψηλό εισόδημα και άρα δυνατότητα φορολόγησης.

Στη θεωρία θα μπορούσαμε όλοι να συμφωνήσουμε στην εφαρμογή αυτού του μέτρου. Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι εντελώς, μα εντελώς, διαφορετικά.

Κατ' αρχάς, υπάρχει η μάλλον κωμική πλευρά του νέου μέτρου. Προφανώς προηγήθηκαν οι επιτυχίες του κλάδου σε καυτούς τομείς όμως η πάταξη του… λαθρεμπορίου καυσίμων, πριν αποφασιστεί ότι τώρα θα πρέπει να αναλάβουν και την εργασία διαχωρισμού των μεταξωτών χαλιών από τα… μάλλινα (και τι θα ισχύει με τα σύμμικτα;), των δερμάτινων jackets από τα συνθετικά (και τι θα ισχύει, άραγε, με τα δερμάτινα καθίσματα;) και των χρυσών κοσμημάτων από τα επίχρυσα (και τι θα ισχύει με τα ασημένια;)

Το πιο πιθανό στην πράξη είναι ότι η λίστα των προσδιορισμών και των εξαιρέσεων θα δώσει νέο πεδίον δόξης στους Έλληνες γραφειοκράτες.

Πέρα όμως από το κωμικό της υπόθεσης, κάποιος από τους αρμοδίους της κυβέρνησης θα πρέπει να μας πει πώς ακριβώς η Ελλάδα θα πραγματοποιήσει, μόνη αυτή, μέσα στην ελεύθερη ευρωπαϊκή αγορά την εφαρμογή ενός τόσο επιλεκτικού φόρου σε κινητά καταναλωτικά προϊόντα ευρείας διανομής.

Κι όταν λέμε "κινητά" εννοούμε αγαθά πολύ μικρού όγκου και βάρους (όπως είναι κατ' εξοχήν τα κοσμήματα και οι πολύτιμες πέτρες), η διακίνηση των οποίων είναι εξαιρετικά ευχερής.

Δεν βρισκόμαστε πλέον στη δεκαετία του '70 ή του '80. Τα σύνορα της Ελλάδας είναι ανοιχτά με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς τελωνειακές υποχρεώσεις και διατυπώσεις για τις αγορές μας.

Σκέφτηκαν μήπως οι αρμόδιοι ότι οι Έλληνες καταναλωτές θα αγοράσουν τέτοια είδη πολυτελείας από το εξωτερικό, από το Παρίσι, το Λονδίνο, το Μιλάνο, ή ακόμα και από τη γειτονική… Σόφια, κι ότι στην περίπτωση αυτή το Δημόσιο δεν θα εισπράξει ούτε τον νέο αυξημένο ΦΠΑ, ούτε φόρο εισοδήματος από το κατάστημα, για να μην υπολογίσουμε την αναλογούσα ανεργία που θα κληθεί να επιδοτήσει;

Σκέφτηκαν μήπως ότι οι καταναλωτές της Ευρώπης έχουν όχι μόνο ελεύθερο δικαίωμα κίνησης αλλά και αγορών από το Internet;

Ή θα ζητήσουν απόδοση του φόρου από τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις που θα τροφοδοτούν τους Έλληνες πελάτες;

Το άλλο ερώτημα είναι αν σκέφτηκαν οι αρμόδιοι ότι τα χιλιάδες τουριστικά καταστήματα που σήμερα πωλούν είδη πολυτελείας θα κλείσουν όταν οι γείτονες Τούρκοι και Κύπριοι αρχίσουν να ενημερώνουν τους τουρίστες ότι τα κοσμήματα ή τα δερμάτινά μας είναι ακριβότερα λόγω φόρου.

Κι ασφαλώς, υποθέτουμε ότι δεν σκέφτηκαν πως αυτός ο φόρος ενδέχεται να οδηγήσει όλους τους σχετικούς θιγόμενους κλάδους στην αγκαλιά της φοροδιαφυγής ή του λαθρεμπορίου.

Όπως μάλλον δεν σκέφτηκαν το μέγεθος της διαπλοκής που θα δημιουργηθεί μεταξύ εμπόρων και τελωνειακών - φορολογικών αρχών, τη στιγμή που προσπαθούν να πατάξουν τη διαφθορά στο Δημόσιο.

Επιπρόσθετα, δεν φαίνεται να έχει υπολογιστεί ούτε το κόστος προσδιορισμού, υπολογισμού και απόδοσης ενός τέτοιου φόρου, από την πλευρά των νομοταγών επιχειρήσεων όσο και των δημοσίων υπηρεσιών που θα κληθούν να τον εφαρμόσουν.

Ούτε βεβαίως η πιθανότητα οι θιγόμενοι Ευρωπαίοι παραγωγοί και έμποροι να πετύχουν την ακύρωσή του σε κάποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο, μια και -από μια άλλη οπτική γωνία- τιμωρεί άνευ λόγου συγκεκριμένα προϊόντα που δεν βλάπτουν τη δημόσια υγεία.

Από τα παραπάνω, είναι μάλλον προφανές ότι πρόκειται για μέτρο… πυροτέχνημα (με προφανή πολιτική σκοπιμότητα να καταδείξει ότι θίγονται από τα μέτρα και οι υψηλές εισοδηματικές τάξεις που αντέχουν τις "πολυτέλειες"), με αποτελέσματα όμως που, σε ό,τι αφορά τέτοιου είδους αγαθά όπως αυτά που περιγράψαμε (κι όχι τα αεροσκάφη, τα σκάφη και τα ελικόπτερα), θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι θα έλυναν, "καίγοντας" κλάδους όπως ο τουριστικός και ο εμπορικός, για τους λόγους που προαναφέραμε.

Κι εν τέλει -για να κλείσουμε και με λίγο χιούμορ-, πόση λογική μπορεί να έχει μια κρατική ρύθμιση που αποφασίζει ότι η χρήση μεταξωτού χαλιού πρέπει να τιμωρηθεί, ενώ η χρήση μεταξωτού… εσωρούχου όχι;

Υ.Γ.: Στην περίοδο όπου ζούμε, τέτοια "λαθάκια" μπορεί εύκολα να περάσουν χωρίς αντιδράσεις, την ώρα που το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου βλέπει να μειώνεται δραματικά το εισόδημά του, οπότε γιατί να ασχοληθεί με τα "είδη πολυτελείας".

Τα λαθάκια όμως του κυβερνητικού σχεδιασμού ούτε αρχίζουν ούτε τελειώνουν στα είδη πολυτελείας. Για παράδειγμα, πόσο συμφέρον είναι για έναν φορολογούμενο να απαιτήσει απόδειξη (με έκπτωση 10% στο εισόδημά του) όταν, προκειμένου να του κόψει την απόδειξη αυτή ο πάροχος της υπηρεσίας, θα του ζητήσει να πληρώσει ΦΠΑ 21%;

Αυτό δεν φαίνεται να το έχει σκεφτεί ακόμη ο μηχανισμός λήψης μέτρων της κυβέρνησης.

Από τέτοιες όμως "λεπτομέρειες" θα κριθεί τελικά η αποτελεσματικότητα των μέτρων και από εισπρακτικής πλευράς…

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.