Η ζαριά του Σταύρου

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ενδεχομένως να έχουμε όντως φτάσει στο τέλος των ιδεολογιών.

Σε μία εποχή όπου το «δεξιός» ή «αριστερός» δεν έχουν όση σημασία έχουν το «σωστός» ή λάθος» και οι κάθε λογής παντιέρες υποκλίνονται στον πραγματισμό και στην αναγκαιότητα.

Ακόμη όμως κι έτσι να είναι τα πράγματα -που δεν είναι απολύτως βέβαιο-, απαιτείται σαφήνεια, η οποία εκλείπει όχι μόνον από τους αυτοαποκαλούμενους «δεξιούς» ή «αριστερούς» της σημερινής Βουλής αλλά κυριότερα από εκείνους οι οποίοι διατείνονται ότι ακολουθούν μόνο τον δρόμο της «κοινής λογικής».

Οι επιλογές, όπως και να το κάνουμε, έχουν πολιτικό πρόσημο. Ιδίως όταν παλεύεις για να κατακτήσεις το περίφημο 3% της ψήφου, που θα σου επιτρέψει να επιστρέψεις στην Βουλή και να «στηρίξεις» έτσι τη μία ή την άλλη χρωματιστή παντιέρα.

Υπό αυτό το πρίσμα, ο πολιτικός χρόνος που διανύει σήμερα το Ποτάμι, ενόψει του επόμενου συνεδρίου του, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου, αποτελεί -ενδεχομένως- την ύστατη ευκαιρία που διαθέτει, ώστε να αποσαφηνίσει ζητήματα ταυτότητας και θέσεων.

Διότι το «εργαλείο» εκείνο που σου επιτρέπει να είσαι πότε έτσι και πότε αλλιώς και αενάως να «ψαρεύεις» σε θολά νερά, κατά τα φαινόμενα, είχε ημερομηνία λήξης.

Δεν το υποστηρίζουμε εμείς αλλά οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες, όπως λέγει και ο φίλτατος Στ. Θεοδωράκης, τοποθετούν την παράταξη της οποίας ηγείται πότε στο 1,8% και πότε στο 2,3% της λαϊκής ψήφου και πάντως κάτω από το κοινοβουλευτικό κατώφλι του 3%.

Διότι, εντέλει, αυτό είναι το τίμημα των πολιτικών μπρος-πίσω, της συμπόρευσης με το ΠΑΣΟΚ/ Δημ.Συμπαράταξη/ ΚΙΝΑΛ και εν συνεχεία της εγκατάλειψής του και της απουσίας ιδεολογικής διαύγειας.

Αυτό φαίνεται δημοσκοπικά αλλά και στην πράξη και από τον αριθμό των στελεχών και ψηφοφόρων, ένθεν και ένθεν του φάσματος που καλύπτει το Ποτάμι, να το έχουν εγκαταλείψει βάζοντας πλώρη για αλλού.

Είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική, δε, της έως τώρα επαμφοτερίζουσας στάσης του ακόμη και η πολιτική που ακολουθεί επί των λεγόμενων «εθνικών θεμάτων» όπως το Σκοπιανό.

Τη στιγμή κατά την οποία ο κυβερνητικός εταίρος ΑΝΕΛ δηλώνει -για λόγους που αφορούν προφανώς τις δικές του θέσεις και πολιτικές στοχεύσεις- ότι θα εγκαταλείψει τη σύμπραξή του με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών, όταν και όποτε αυτή κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή, το Ποτάμι δηλώνει ότι θα την υπερψηφίσει αλλά συνάμα και ότι… δεν στηρίζει την κυβέρνηση.

Πρόκειται για μία πιστή και ακριβή αντιστροφή των θέσεων των ΑΝΕΛ, οι οποίοι ναι μεν συμμετέχουν στην κυβέρνηση αλλά μόνον έως ότου έρθει προς ψήφιση η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία θα ψηφίσει το Ποτάμι, αρνούμενο όμως ότι στηρίζει την κυβέρνηση.

Φίλτατοι, η ώρα της αλήθειας έρχεται, όταν και όποτε στηθεί η επόμενη κάλπη.

Δίχως σαφήνεια, ξεκάθαρες θέσεις και πολιτικές προτάσεις, οι δύο κύριοι στόχοι που το ίδιο το Ποτάμι έχει θέσει για τον εαυτόν του -το να απευθυνθεί στους αναποφάσιστους και να ακολουθήσει αυτόνομη πορεία με τολμηρές θέσεις  χωρίς στρογγυλέματα και συμβιβασμούς-, θα είναι κενοί περιεχομένου.

Εάν, έστω σε αυτό το τρίτο κατά σειρά συνέδριο του Ποταμιού, δεν αναδειχθεί μία ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα και δεν συγκεκριμενοποιηθεί μία σαφής σειρά προτάσεων πολιτικής προς τους ψηφοφόρους, τότε η -ενδεχομένως τελευταία- ζαριά του Ποταμιού θα έχει πάει χαμένη.