Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Το διάγγελμα Μητσοτάκη, οι γκρίζες ζώνες και η δύσκολη συνέχεια

Τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα γύρω από την καυτή υπόθεση. Η αναζήτηση ευθυνών, η ανάγκη δομικών αλλαγών και τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της... νομιμότητας της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη.

Το διάγγελμα Μητσοτάκη, οι γκρίζες ζώνες και η δύσκολη συνέχεια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η χώρα και βεβαίως το εκλογικό της σώμα άκουσε χθες τον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, να αποδέχεται ότι η παρακολούθηση του κ. Ν. Ανδρουλάκη, μεταξύ Σεπτεμβρίου – Δεκεμβρίου πέρυσι, ενόσω ήταν ευρωβουλευτής και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα μετά την εκλογή του στην θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ, “ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή”.

Για την ακρίβεια, κατά τον πρωθυπουργό, “αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα και, προφανώς, δεν θα το επέτρεπα ποτέ!”, όπως χαρακτηριστικά είπε.

Σύμφωνα, ωστόσο, με τον ίδιο τον κ. Ανδρουλάκη, είναι εσφαλμένο “το αφήγημα ενός «νόμιμου λάθους»” και επιστρατεύτηκε ώστε ο πρωθυπουργός “να δικαιολογήσει μια αξιόποινη πράξη και την ευθεία παραβίαση τής συνταγματικής πρόνοιας για το βουλευτικό απόρρητο”.

Κατά τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, όσα συνέβησαν  “συνιστούν πρωτίστως αξιόποινη πράξη. Οπως εξηγεί δεν μπορεί να παρακολουθείται βουλευτής ή ευρωβουλευτής και κατά μείζονα λόγο αρχηγός κόμματος για λόγους «εθνικής ασφαλείας» ενδογενείς ή πολύ περισσότερο «εισαγόμενους».

“Δεν υπάρχει δε ούτε στοιχειώδης νομιμοφάνεια όταν παραβιάζεται το απόρρητο των επικοινωνιών ευρωβουλευτή, που διαθέτει σε εθνικό επίπεδο τη νομική προστασία του βουλευτή, με επίκληση λόγων εθνικής ασφάλειας”, επισημαίνει.

Υπό το πρίσμα όλων αυτών, κατά πόσον εξήλθαμε, αν όχι σοφότεροι, τουλάχιστον καλύτερα ενημερωμένοι από τη χθεσινή δήλωση του κ. Μητσοτάκη;

Μάθαμε, για παράδειγμα, ένα καίριας σημασίας στοιχείο της όλης υπόθεσης, όπως τους λόγους για τους οποίους τέθηκε υπό παρακολούθηση ο κ. Ανδρουλάκης; Εντέλει, είναι δυνατόν ακόμη και σήμερα να μην είναι γνωστό ούτε στον ίδιο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, κατά παραγγελία ποίων ετέθη υπό παρακολούθηση;

Ο κ. Ανδρουλάκης, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό ζητά “...να ανακοινωθεί άμεσα ο λόγος παρακολούθησης μου από την ΕΥΠ την οποία μάλιστα χαρακτηρίζετε με περίσσιο θράσος νόμιμη κατά παράβαση του απορρήτου των επικοινωνιών μου ως ευρωβουλευτή και υποψήφιου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής.”Η κυβέρνηση απαντά, δε, δια στόματος εκπροσώπου της, ότι ο ίδιος αρνείται να ενημερωθεί, παρά την προθυμία της ως προς αυτό. 

Από την επίκληση του πρωθυπουργού, χθες, στο ενδεχόμενο “κάποιες σκοτεινές δυνάμεις εκτός Ελλάδας (να) απεργάζονται οποιοδήποτε σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας...”,  τι ακριβώς καλούμαστε να συμπεράνουμε; Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις;

Τέλος, ως προς την “ταυτόχρονη” απόπειρα παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη, αφενός, μέσω του διαβόητου Predator, αφετέρου μέσω της ΕΥΠ, τι καλούμαστε να συμπεράνουμε; Τι είδους “σύμπτωση” είναι αυτή;

Στην δημόσια τοποθέτησή του, χθες, ο κ. Βενιζέλος υποστήριξε ότι “παρακολουθούμε ένα ολόκληρο μοντέλο συγκεντρωτικής  άσκησης της εξουσίας να φτάνει με πολύ θόρυβο στα όριά του. Το μείγμα αίσθησης παντοδυναμίας και ακρισίας απέβη ανεξέλεγκτο”.

Κατά τον ίδιο, “το μοντέλο πρέπει συνεπώς να αλλάξει αμέσως. Αυτό είναι επιβεβλημένο για την παρούσα και κάθε μελλοντική Κυβέρνηση.”

Οι πιθανότητες είναι ότι τα λεγόμενα του κ. Βενιζέλου δεν απέχουν ιδιαίτερα της πραγματικότητας. Στη χώρα μας η εξουσία συγκεντρώνεται κατά τρόπο σχεδόν απόλυτο στα χέρια του εκάστοτε πρωθυπουργού, ανεξαρτήτως της πολιτικής απόχρωσης του κόμματος του οποίου ηγείται. Η ηγεσία των τριών ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας, δηλαδή η ηγεσία της δικαστικής εξουσίας, διορίζεται από την κυβέρνηση και η νομοθετική εξουσία τελεί επίσης υπό την καθοδήγηση της εκτελεστικής.

Με άλλα λόγια, στην Ελλάδα, Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει, όποιος κι αν κυβερνά τον τόπο.

Τούτων δοθέντων, αν και “στη Δημοκρατία μας δεν επιτρέπεται να υπάρχουν σκιές”, όπως δηλώνει ο πρωθυπουργός, δυστυχώς αυτές επιμένουν και τα μέσα που έχουμε στην διάθεσή μας ώστε να τις διαλευκάνουμε, κατά τα φαινόμενα, είναι ισχνά.

Ετσι, η συνέχεια θα είναι δύσκολη, τόσο σε ότι αφορά την αναμόρφωση της ΕΥΠ και του νομικού πλαισίου που διέπει τις παρακολουθήσεις στη χώρα, όσο και σε ότι αφορά το πολιτικό σκηνικό αλλά και τη δικαιοσύνη. Χαρακτηριστική ως προς το τελευταίο και η αναφορά του πρώην υπουργού ότι "υπάρχουν εξίσου τεράστιες ευθύνες της δικαιοσύνης με τη μορφή και πάλι εισαγγελικών λειτουργών ειδικών και αποκλειστικών καθηκόντων, όπως η «εισαγγελέας της ΕΥΠ»".

Οσο για την πολιτική ευθύνη, όπως εξηγεί ο κος Βενιζέλος κρίνεται εντέλει εκλογικά...


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v