Ξεκινάει η μάχη του... «αναποφάσιστου»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε χθες από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και για τους επόμενους, σχεδόν, δύο μήνες, τα κόμματα θα βρίσκονται στο «κυνήγι» του αναποφάσιστου και του «επαναπατρισμού» των ψηφοφόρων στις τάξεις τους.

Αυτή, βεβαίως, είναι η μία πτυχή, που ζητά την αύξηση των κομματικών συσπειρώσεων και τη μεγιστοποίηση των ποσοστών στην κάλπη. Η άλλη πλευρά αφορά τους ίδιους τους πρωταγωνιστές αυτής της αναμέτρησης, Κυρ. Μητσοτάκη, Α. Τσίπρα και Ν. Ανδρουλάκη, και τη μάχη που οι ίδιοι δίνουν, όχι με τον πολιτικό τους αντίπαλο αλλά με τον… κανένα, ο οποίος φαίνεται, εσχάτως, να κερδίζει έδαφος στις δημοσκοπήσεις.

Πρόκειται για δύο παράλληλες μάχες, ευλόγως αλληλένδετες, στο επίκεντρο των οποίων εδράζεται η απαξία στην οποία έχουν περιέλθει οι κυριότεροι πολιτικοί εκπρόσωποι του εκλογικού σώματος.

Μία απαξία η οποία απεικονίζεται στη δημοσκοπική υποχώρηση της κυβερνώσας παράταξης, ιδίως μετά το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να καρπωθεί αυτή την υποχώρηση και να εμφανίσει μία, έστω μικρή αλλά ουσιαστική, αύξηση της δημοφιλίας του και βεβαίως στην αποκλιμάκωση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ σε μονοψήφια επίπεδα.

Ποια είναι όμως τα κύρια χαρακτηριστικά του εκλογικού παιγνίου, τουλάχιστον της πρώτης κάλπης;

Το αφήγημα της ισχυρής και αυτοδύναμης κυβέρνησης, που προωθεί η  ΝΔ ως προαπαιτούμενο της εξασφάλισης πολιτικής σταθερότητας και κατά προέκταση οικονομικής ευρωστίας, παραμένει κυρίαρχο στη ρητορική της. Είναι τούτο αποτέλεσμα της αδυναμίας της να βρει πολιτικό  συνομιλητή; Οδηγήθηκε εκεί εξαιτίας της επιχειρηματολογίας που αναπτύσσει ο Ν. Ανδρουλάκης κατά του προέδρου της ΝΔ και νυν πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ή της απροθυμίας της να συνδιαλλαγεί με πολιτικές οντότητες στα… δεξιά της; Το βέβαιο είναι ότι η επιδίωξη αυτή ενδέχεται να οδηγήσει τη χώρα ακόμη και σε… τρίτη κάλπη. Πρόκειται δε για ένα ενδεχόμενο που η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει αποκλείσει.

Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που εξακολουθεί να προτάσσει το αφήγημα της κυβέρνησης συνεργασίας, καθώς όπως είπε χθες ο κ. Τσίπρας «... δεν βγαίνει ο λογαριασμός» με αυτή την κυβέρνηση, κινδυνεύει να οδηγηθεί επίσης προ κυβερνητικού αδιεξόδου, καθώς θεωρείται πιθανό κατά την πρώτη κάλπη να μη… βγαίνουν τα νούμερα. Εάν, δε, υιοθετηθεί ένα πολυκομματικό σχήμα, ώστε να βγουν τα νούμερα, τότε η κατάσταση μπορεί να γίνει εξαιρετικά περίπλοκη.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, εντυπωσιακή παραμένει η δημοσκοπική στασιμότητα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ,  συνολικά κατά την προηγούμενη περίοδο αλλά ειδικά μετά το δυστύχημα των Τεμπών, καθώς εμφανίζεται ακόμη να εισπράττει τα επίχειρα της δικής του διακυβέρνησης.

Τέλος, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εμφανίζεται, πρώτον, σε κατάσταση εσωστρέφειας, με τον πόλο του Α. Λοβέρδου να παραμένει ως αντίπαλο δέος στον Ν. Ανδρουλάκη και δεύτερον, δέσμιο της ρητορικής Ανδρουλάκη κατά Μητσοτάκη και Τσίπρα, και του αποκλεισμού των επικεφαλής των κυριότερων πολιτικών παρατάξεων της χώρας από την πρωθυπουργία. Το περίφημο σύνδρομο του πρωθυπουργού «άγνωστου Χ», όπως έχει γίνει εσχάτως γνωστό.

Στο δια ταύτα, βεβαίως, με τούτα και με εκείνα, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ κινδυνεύει να  συνθλιβεί μεταξύ των δύο κυριότερων κομμάτων, ιδίως υπό το φως της απουσίας σεβασμού στη λαϊκή ετυμηγορία που επιδεικνύει, διαμέσου του ιδεολογήματος περί πρωθυπουργού «άγνωστου Χ».

Ας αρχίσουν οι χοροί, λοιπόν…