Η αβάσταχτη ελαφρότητα του ελληνικού κράτους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παύση της διοίκησης του Νοσοκομείου Αγ. Όλγα, με απόφαση του Υπουργείου Υγείας, χθες, υπό το φως της «απαράδεκτης», όπως χαρακτηρίζεται από το Υπουργείο, κατάστασης στην οποία ήταν χώροι νοσηλείας ή/και υγιεινής της ψυχιατρικής του κλινικής, συνιστά, προφανώς, ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αποτελεί, ωστόσο, και μία προσπάθεια υποτίμησης της κοινής λογικής.

Κατά την ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας, η αποπομπή της διοίκησης του νοσοκομείου σημειώθηκε κατόπιν επιτόπιας επίσκεψης των εγκαταστάσεών του από τον υφυπουργό Υγείας Δημήτρη Βαρτζόπουλο, στη διάρκεια της οποίας διαπιστώθηκε η απαράδεκτη κατάσταση των πραγμάτων.

Ακριβώς στην ίδια ανακοίνωση, ωστόσο, σημειώνεται ότι αυτή η «... απαράδεκτη κατάσταση για χώρους νοσηλείας (σ.σ. ήταν) γνωστή μάλιστα από ετών στη διοίκηση του Νοσοκομείου». Προφανώς, όμως, ήταν γνωστή και στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Θα ήταν άτοπο να υποθέσουμε οτιδήποτε διαφορετικό και εντέλει θα ισοδυναμούσε με προσπάθεια υποτίμησης της νοημοσύνης του καθενός.

Το γεγονός, δε, ότι αυτή η υπόθεση εκδηλώνεται στη διάρκεια μιας περιόδου κατά την οποία υφίσταται λαϊκή δυσφορία εξαιτίας του κύματος ακρίβειας, οδηγεί, ευλόγως, σε σκέψεις περί προσπάθειας εντυπωσιασμού. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, μαρτυρά ότι η κυβέρνηση «τρέχει πίσω από το πρόβλημα», αντί να προχωρά σε εκ των προτέρων αντιμετώπισή του, δεδομένου ότι αυτό είναι γνωστό από πολλού χρόνου.

Δεν πρόκειται, ωστόσο, για μία καινοφανή περίπτωση. Τα προβλήματα στατικότητας του περίφημου στεγάστρου Καλατράβα στο Ολυμπιακό Στάδιο δεν ήταν γνωστά από πολλών ετών, όπως έχει γίνει σαφές; Επί σειρά ετών -και βεβαίως στη διάρκεια των τελευταίων κυβερνήσεων- δεν στάθηκε άπραγη ενώπιόν τους η ελληνική πολιτεία;

Αντίστοιχα, τα προβλήματα του σιδηροδρομικού δικτύου, τα οποία ευθύνονταν σε μεγάλο βαθμό και για την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών, δεν ήταν γνωστά εδώ και χρόνια στις κατά καιρούς σιδηροδρομικές αρχές και κατά προέκταση στις κυβερνήσεις αυτού του τόπου; Δεν είχαν προειδοποιήσει για αυτά οι εργαζόμενοι και δη επανειλημμένως;

Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε μία σειρά προβλημάτων τα οποία χρονίζουν και είναι άριστα καταγεγραμμένα αλλά παραμένουν ως έχουν, δίχως να αντιμετωπίζονται πραγματικά, με κορυφαία μεταξύ αυτών, τις αποψιλώσεις και τους καθαρισμούς περιαστικών δασών πριν τις αντιπυρικές περιόδους, την εκτέλεση αντιπλημμυρικών έργων, όπου αυτά απαιτούνται, ή ακόμη και τους καθαρισμούς φρεατίων ώστε να μην απειλείται ο τόπος με… καταστροφή όποτε βρέχει.

Ο κατάλογος, ούτως ή άλλως, είναι μακρύς…

Όμως, παρά την εποχή κλιματικής κρίσης την οποία διανύουμε, η πολιτεία εμφανίζεται πάντα ως ουραγός στην αντιμετώπισή τους. Μεγαλύτερη κινητοποίηση εμφανίζουν ορισμένοι τοπικοί σύλλογοι εθελοντών στις ετήσιες αποψιλώσεις περιαστικών δασών της Αττικής, παρά οι οικείοι δήμοι αυτών των περιοχών.

Επί πόσο, όμως, πρέπει οι κάτοικοι αυτού του έρμου τόπου να υφίστανται αυτή την αβάσταχτη ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα προβλήματα το ελληνικό Δημόσιο; Επί πόσο θα κυριαρχεί ο «ωχαδερφισμός» με τον οποίο τόσες γενιές γαλουχήθηκαν;

Πλέον, υπό το φως και των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης την οποία διανύουμε, το «άσ' το, βρε αδερφέ» όφειλε να έχει εξοστρακιστεί από την καθημερινότητα όλων και ειδικά όσων κρατούν τα ηνία της εξουσίας. Εάν δεν έχουμε αντιληφθεί αυτό το γεγονός, ας είμαστε βέβαιοι ότι τόσο η φύση όσο και ο μαρασμός στον οποίο περιπίπτει σταδιακά αυτός ο τόπος θα μας το υπενθυμίζουν.