Τα μπλόκα και το μήνυμα για την κάλπη

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν προ των αγροτικών κινητοποιήσεων ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τασούλας ανησυχούσε για την έκβαση των επόμενων εθνικών βουλευτικών εκλογών και τον κίνδυνο ακυβερνησίας, σήμερα πώς ακριβώς πρέπει να νιώθει;

Αν και ένα ή και ενάμιση έτος, έως τις επόμενες εκλογές, θεωρείται ως αιωνιότητα σε όρους πολιτικού χρόνου, είναι σαφές ότι με τα έως τώρα δεδομένα, η απήχηση του κυβερνώντος κόμματος στο εκλογικό σώμα θα υποστεί -κατά πάσα βεβαιότητα- τραύμα, μειώνοντας, κατ’ αντιστοιχία, τις πιθανότητες εξασφάλισης δυνατότητας σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Μίας δυνατότητας που ούτως ή άλλως στερούνταν η Νέα Δημοκρατία, βάσει του συνόλου των δημοσκοπήσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Όταν όμως η χώρα είναι κομμένη σε δεκάδες κομμάτια, από χιλιάδες αγρότες ανά την επικράτεια και αεροδρόμια, λιμάνια και τελωνεία βρίσκονται καθημερινά υπό τον φόβο αποκλεισμού, όπως χθες στο Ηράκλειο και στα Χανιά της Κρήτης ή στη Θεσσαλονίκη, ως απότοκο της έκφρασης οργής εκ μέρους του αγροτικού κόσμου, αυτή η δυνατότητα μάλλον εκμηδενίζεται.

Υπ’ αυτό το πρίσμα και λαμβάνοντας ως προϋπόθεση ότι οι κυριότεροι πολιτικοί εκφραστές αυτού του τόπου ενδιαφέρονται για την κυβερνησιμότητά του, αν και τούτο δεν μπορεί να θεωρηθεί ως δεδομένο, οφείλουν εγκαίρως και κατά το δυνατόν πληρέστερα να συναινέσουν σε μία ελάχιστη προγραμματική ατζέντα με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας μετεκλογικά και στον βαθμό που οι κομματικοί φορείς τους οποίους εκπροσωπούν όντως συγκεντρώσουν τις απαραίτητες βουλευτικές έδρες.

Διότι, πέραν όλων των άλλων, βάσει του παρόντος εκλογικού νόμου, με το μπόνους εδρών προικοδοτούνται μόνον αυτοτελή κόμματα που έχουν διαβεί το κατώφλι του 25% ή σχηματισμοί που έχουν κατέλθει στην αναμέτρηση ως τέτοιοι με ενιαίο ψηφοδέλτιο. Αν και ως προς αυτό νομικοί κύκλοι ερίζουν. Όμως δεν είναι της παρούσης.

Αντίθετα, υπό το φως του κατακερματισμού του πολιτικού τοπίου και της διαφαινόμενης απουσίας της δυνατότητας εξασφάλισης «αυτοδυναμίας» από το πρώτο κόμμα κατά τις επικείμενες εκλογές, αυτό το οποίο εμφανίζεται ως ξεκάθαρα ανερχόμενο σε σημασία ζήτημα αφορά στη δυνατότητα εξεύρεσης ενός ελάχιστου κοινού τόπου μεταξύ των κυριότερων πολιτικών δυνάμενων της χώρας.

Δεδομένης δε της απουσίας κουλτούρας συνεργασιών στην Ελλάδα, αυτό το ενδεχόμενο εμφανίζεται μάλλον ως ισχνό.

Ευλόγως, το ζήτημα δεν αφορά μόνον την ανάληψη της προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης το δεύτερο εξάμηνο του 2027 ή ακόμη και τη δυνατότητα πλήρους αξιοποιήσεως του πακτωλού κοινοτικής χρηματοδότησης που συνοδεύει το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, τα δάνεια και οι επιδοτήσεις του οποίου πρέπει να εκταμιευτούν και να χρησιμοποιηθούν μέχρι το τέλος του 2026 ή στις αρχές του 2027 το αργότερο, όσο κυριότερα το μέλλον της ίδιας της χώρας. Και τούτο, υπό το φως τόσο των διαφαινόμενων εξελίξεων στα εθνικά θέματα, όπου παρατηρείται «κινητικότητα», όσο και των χρονίζοντων προβλημάτων στο εσωτερικό, με κυριότερα την ακρίβεια και το στεγαστικό ζήτημα.

Τούτων όλων δοθέντων, με την αριστερά κατακερματισμένη και σε κατάσταση εσωστρέφειας, το ΠΑΣΟΚ αρνούμενο να συνδιαλλαγεί είτε με την κυβέρνηση είτε με την αριστερά και τις δυνάμεις στα δεξιά της ΝΔ να βρίσκονται, με μία ίσως εξαίρεση, εκτός κάδρου συνομιλητών της ΝΔ, αλλά και με -κατά πάσα βεβαιότητα- τουλάχιστον δύο υπό δημιουργία κόμματα, ένα είναι σαφές: καλά κάνει και ανησυχεί ο φίλτατος κ. Τασούλας.