Το ενιαίο ψηφοδέλτιο και η πρόταση της κεντροαριστεράς

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Εάν -έστω πρόσκαιρα και χάριν συζητήσεως- υποτεθεί ότι η ελληνική κεντροαριστερά/αριστερά μπορεί όντως να υπερβεί την εσωστρέφεια που την χαρακτηρίζει σήμερα και να ενταχθεί υπό τη σκέπη ενός “ενιαίου προοδευτικού ψηφοδελτίου”, όπως πρότεινε για ακόμη μία φορά χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκ. Φάμελλος, τι “νέο” θα είχε να προσφέρει προς το εκλογικό σώμα της χώρας;

Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι η πρόταση του “ενιαίου ψηφοδελτίου”, εδράζεται είτε στην κλασσική προσέγγιση της αριστεράς, περί ενός “παλλαϊκού μετώπου”, είτε αφορά το ενδεχόμενο εξασφάλισης των ωφελημάτων που προσφέρει στο πρώτο κόμμα, που θα διαβεί το κατώφλι του 25%, ο εκλογικός νόμος, ποια είναι η κοινή πλατφόρμα επί της οποίας θα εδραιωθεί αυτή η προσπάθεια; Εντέλει, ποια θα είναι η εναλλακτική, πειστική και βιώσιμη πολιτική πρόταση διακυβέρνησης που θα κόμιζε προς τον ελληνικό λαό αυτός ο σχηματισμός;

Διότι η συζήτηση στην αριστερά σήμερα και εδώ και πολύ καιρό, περιστρέφεται πέριξ προσώπων και “θέσεων ευθύνης” και όχι μίας εναλλακτικής πολιτικής πλατφόρμας. Για την ακρίβεια, επικεντρώνεται στην πολυδιάσπαση, στην εσωστρέφεια και τον κατακερματισμό, αντί της προσπάθειας διαμόρφωσης μίας ενιαίας ιδεολογικο/πολιτικής πλατφόρμας, επί της οποίας θα μπορούσε να διατυπωθεί μία πρόταση πολιτικής προς το εκλογικό σώμα.

Όταν ο φίλτατος Φάμελλος υποστηρίζει ενώπιον της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ότι “….την κοινωνία δεν την ενδιαφέρει ποιος θα είναι δεύτερος στις εκλογές, την ενδιαφέρει να φύγει η κυβέρνηση της Δεξιάς και η νεοφιλελεύθερη πολιτική…”, ίσως θα ήταν χρήσιμο να είναι σε θέση να προσφέρει και μία βιώσιμη εναλλακτική πρόταση ώστε να την υποκαταστήσει.

Για το κάνουμε απλούστερο το ζήτημα, όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι ο προϋπολογισμός που είναι κατατεθειμένος σήμερα στην Βουλή “αναπαράγει ένα στρεβλό άναρχο μοντέλο ανάπτυξης που οδηγεί σε ελλείμματα συναλλαγών και χαμηλή ανταγωνιστικότητα", τι έχει να προτείνει ως εναλλακτική λύση; Ποιο είναι το οικονομικό μοντέλο, -με χαρτί και καλαμάρι – που προτείνει;

Η αριστερά ή η κεντροαριστερά δεν είναι άγνωστες στο ελληνικό εκλογικό σώμα. Εκφάνσεις της, είτε ως κόμμα διαμαρτυρίας, είτε εξουσίας, βρέθηκαν στο προσκήνιο και κατέθεσαν δείγμα γραφής ως προς τα όσα πρεσβεύουν και όσα εφαρμόζουν στην πράξη, όταν και όποτε βρεθούν στην εξουσία. Είτε ελέγχουν τους “αρμούς” της, είτε όχι. Απορρίφθηκαν δε, επανειλημμένως κατά το παρελθόν από το εκλογικό σώμα.

Υπό το φως αυτών των αλλεπάλληλων απορρίψεων στέκει σήμερα διχασμένη η κεντροαριστερά, δίχως να είναι απολύτως σαφές σε ποιο βαθμό αυτές αφορούσαν πρόσωπα και σε ποιο πολιτικές. Η απόρριψη ήταν συνολική.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη κι αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνιστά για την αριστερά το υπέρτατο “κακό”, οφείλει να είναι σε θέση να προτάξει μία βιώσιμη πολιτική πρόταση και να είναι σε θέση να πείσει ότι μπορεί να την εφαρμόσει, ώστε να μπορέσει να αντιπαρατεθεί με τους πολιτικούς της αντιπάλους.

Τουλάχιστον, κατά την πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου του “Ιθάκη”, ο φίλτατος Α. Τσίπρας περιέγραψε ότι η πρότασή του έχει κυρίως αναδιανεμητικό χαρακτήρα, με την μεταφορά του πλούτου από τους έχοντες και κατέχοντες, στους υπολοίπους, - αν και δεν συνοδεύτηκε και από μία πρόταση περί δημιουργίας αυτού του πλούτου. Η λοιπή αριστερά, επ’ αυτού τι το εναλλακτικό έχει να προτείνει; Διότι διαπιστώσεις μπορούν άπαντες να κάνουν. Προτάσεις, όμως, και δη πειστικές…