Ψάρια: Όλα τα σενάρια στο τραπέζι για τον κλάδο

Η απάντηση κάθε άλλο παρά στερείται λογική καθώς το Γαλαξίδι μπορεί να είναι πολύ μικρότερο σε μέγεθος σε σύγκριση με τους τρεις μεγάλους ομίλους του κλάδου, ωστόσο έχει πολύ μικρότερα ζητήματα με τη ρευστότητά του και με την έκθεσή του στις τράπεζες. Άλλωστε, πιθανή ένταξή του σε ένα μεγάλο σχήμα θα στερούσε από τη διοίκηση τον έλεγχο της εταιρείας και θα ενέτασσε τους μετόχους της σε έναν ευρύτερο όμιλο με χρηματοδοτικά ανοίγματα.

Με λιγότερα προβλήματα σε σχέση με τους τρεις μεγάλους του κλάδου (Νηρέας, Δίας, Σελόντα) είναι και η Ανδρομέδα, ωστόσο η χρονική διάρκεια διακράτησης της επένδυσης από το fund που έχει τοποθετηθεί σε αυτήν έχει λήξει εδώ και καιρό.

Αλήθεια είναι ότι η πλευρά της Ανδρομέδας έχει εδώ και καιρό δίαυλο επικοινωνίας με τον Νηρέα (ίσως και με άλλους ομίλους), χωρίς ωστόσο να έχει συμφωνηθεί μέχρι σήμερα το παραμικρό. Άλλωστε, το πρώτο ζητούμενο των μετόχων της είναι να πουλήσουν την εταιρεία τους και μάλιστα σε εύλογο τίμημα, παρά να εντάξουν την επένδυσή τους σε ένα ευρύτερο σχήμα, και μάλιστα χρηματοδοτικά φορτωμένο.

Το σίγουρο είναι πως ενώ μετά από τριετείς διαπραγματεύσεις το μόνο που είχε συμφωνηθεί (και αυτό λόγω των αφόρητων πιέσεων των τραπεζών) ήταν η συγχώνευση του Δία και της Σελόντα, η πρόσφατη προσφυγή της πρώτης στις διατάξεις του άρθρου 99 τίναξε και αυτήν τη συμφωνία στον αέρα. «Το deal μπορεί να προχωρήσει κανονικά», υποστηρίζουν στη Δίας, «θα το σκεφτούμε και θα απαντήσουμε», απαντούν από τη Σελόντα.

Και εν μέσω αυτής της αμφιβολίας, το παιχνίδι των συγχωνεύσεων φαίνεται ότι άρχισε εκ νέου, με τη διατύπωση αρκετών προτάσεων. Μία από αυτές είναι μια πολλαπλή συγχώνευση, η οποία θα έχει ως κεντρικό πόλο τον Νηρέα, στον οποίο θα έρθουν να ενταχθούν ο Δίας, η Σελόντα και ενδεχομένως δύο ακόμη μικρότερες εταιρείες του κλάδου, που και αυτές εμφανίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.

Βέβαια, μπορεί ο Νηρέας να βρίσκεται σε καλύτερη κεφαλαιακή και χρηματοδοτική κατάσταση από αυτήν των Σελόντα και Δία, ωστόσο έχει και αυτός πολύ βαρύ παθητικό με μεγάλα ανοίγματα στις τράπεζες. Το σκεπτικό λοιπόν της συγκεκριμένης πρότασης είναι να μαζευτεί ο κλάδος σε ένα μεγάλο σχήμα προκειμένου: α) να προκύψουν σημαντικές συνέργειες και οικονομίες κλίμακας, β) οι τράπεζες να εστιάσουν το βασικό τους ενδιαφέρον σε ένα σχήμα και να μη διασπώνται σε πολύ περισσότερα.

Μια τέτοια λύση βέβαια έχει μεγάλες δυσκολίες να συμφωνηθεί, όσο και αν οι πιστώτριες τράπεζες είναι εκείνες που φαίνεται πως έχουν τον πρώτο λόγο και την πρωτοβουλία των κινήσεων. Άλλωστε, το σύνολο του τραπεζικού δανεισμού των τριών μεγάλων ομίλων του κλάδου κυμαίνεται γύρω στο μισό δισεκατομμύριο ευρώ!

Πέραν όμως των πιθανών συγχωνεύσεων που θα προκύψουν, ζητούμενος είναι και ο τρόπος διευθέτησης των μεγάλων αυτών δανείων από τις πιστώτριες τράπεζες. Θα δεχτούν γενναία «κουρέματα»; Θα μετοχοποιήσουν μεγάλο μέρος των δανείων τους; Θα επιμηκύνουν απλώς τη χρονική διάρκεια των δανείων τους με τα τρέχοντα υψηλά επιτόκια;

Αν και δεν υπάρχει ενιαία αντιμετώπιση του όλου ζητήματος, φαίνεται πως η γενικότερη κατεύθυνση θέλει οι τράπεζες -σε αυτήν τη φάση τουλάχιστον- να αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση για κούρεμα και οποιαδήποτε συζήτηση για μετοχοποίηση στις περισσότερες περιπτώσεις. Αντίθετα, ανοιχτό είναι το σενάριο μιας μεγάλης επιμήκυνσης των δανειακών υποχρεώσεων μέσα από την έκδοση ομολογιακών δανείων και ενδεχομένως με ένα αρκετά χαμηλότερο επιτόκιο. Ένα τέτοιο ομολογιακό δάνειο, που σε πρώτη φάση θα καλυφθεί από τις πιστώτριες τράπεζες, θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να πουληθεί σε τρίτους (π.χ. επενδυτές από το εξωτερικό).

Η ουσία είναι ότι οι τράπεζες έχουν συνειδητοποιήσει πως οι παρεμβάσεις τους πρέπει να γίνουν σύντομα, καθώς ο χρόνος κυλά εναντίον τους. Ενδεικτικό στοιχείο είναι η πτωτική πορεία που παρατηρείται στις τιμές των ψαριών, για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον, λόγω της αρνητικής εποχικότητας (τον χειμώνα τα ψάρια τρέφονται χωρίς να αυξάνεται σημαντικά το βάρος τους, οπότε οι εταιρείες συνηθίζεται να πουλάνε ένα μεγαλύτερο τμήμα των αποθεμάτων τους από το φθινόπωρο).

Και δεύτερον, επειδή οι εταιρείες με προβλήματα ρευστότητας πουλάνε μαζικά ψάρια μικρότερης ηλικίας και βάρους για να αποφύγουν έξοδα τροφών και να εισπράξουν γρηγορότερα μετρητά (κάτι τέτοιο ωστόσο «σκοτώνει» τα περιθώρια κέρδους).

Υπάρχει λοιπόν ο φόβος ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο παραγόντων θα οδηγήσει σαφώς πιο κάτω τις τιμές των ψαριών τους επόμενους μήνες αν δεν παρέμβουν οι τράπεζες και δεν τροφοδοτήσουν με ρευστότητα τις εταιρείες του κλάδου. Και όλα αυτά όταν οι τιμές των πρώτων υλών των ιχθυοκαλλιεργειών βρίσκονται στα ύψη...