Με ρυθμίσεις στον λογαριασμό ρεύματος 1 στους 3 μικρομεσαίους

Περισσότεροι είναι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που χρωστούν στις εταιρείες ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου παρά... στις τράπεζες. Αυτό προκύπτει από έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων (ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ), με θέμα η «Ενεργειακή Φτώχεια των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων».

Μάλιστα το 33% των μικρών επιχειρηματιών και των ελεύθερων επαγγελματιών έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα διακανονισμού αποπληρωμής παλαιότερων οφειλών, ενώ το 20% όσων έχουν τζίρο έως 50.000 ευρώ δηλώνουν ότι αφήνουν, λόγω οικονομικής αδυναμίας, απλήρωτους τους λογαριασμούς ρεύματος ή φυσικού αερίου.

Όπως καταγράφεται στην έρευνα, στο ερώτημα για το αν έχουν καθυστερημένες οφειλές σε λογαριασμούς ενέργειας (ΔEH ή άλλες εταιρείες παροχής ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου), το 15% των μικρομεσαίων απαντά θετικά, όταν στο αντίστοιχο ερώτημα για οφειλές έναντι των τραπεζών, την ίδια απάντηση δίνει το 14,9%.

Αν και η διαφορά είναι ελάχιστη και εκτείνεται στα όρια του στατιστικού λάθους, εντούτοις αποτυπώνει «εύγλωττα» τις επιπτώσεις που είχε για τη λειτουργία των επιχειρήσεων η πολυετής ύφεση και οι αυξήσεις στα τιμολόγια. Ενδεικτικά, στην έρευνα αναφέρεται ότι από το 2006 έως το 2017 η άνοδος των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν της τάξεως του 28% για τις μεσαίου μεγέθους βιομηχανίες και 177% για τα νοικοκυριά, περιλαμβανομένων και των ελεύθερων επαγγελματιών.

Για λόγους σύγκρισης, καταγράφονται και οι λοιπές σε καθυστέρηση υποχρεώσεις των μικρομεσαίων. Ειδικότερα, καθυστερημένες οφειλές ενοικίου έχει το 12%, στο πρώην ΙΚΑ σχετικά με ασφαλιστικές εισφορές εργαζομένων το 11,4%, σε λοιπούς λογαριασμούς, π.χ. τηλεφωνία, ύδρευση το 9,3%. Πάντως όλα τα παραπάνω είναι χαμηλότερα από τις οφειλές σε προμηθευτές (16,1%), στην εφορία (21%) και στον πρώην ΟΑΕΕ (22,1%).

Πιο ευάλωτοι οι μικροί

Μια πιο ενδελεχή εξέταση στην κατανομή των απαντήσεων της ίδιας έρευνας με βάση τον ετήσιο τζίρο και τον αριθμό των εργαζομένων δείχνει ότι όσο πιο μικρή είναι μια επιχείρηση τόσο περισσότερο «ενδέχεται» ενεργειακά. Ενώ για παράδειγμα, με βάση την περιοχή δεν παρατηρείται σημαντική απόκλιση στις απαντήσεις, με βάση τον ετήσιο τζίρο παρατηρείται, ότι από όσες έχουν ετήσια έσοδα μέχρι 50.000 ευρώ σχεδόν η 1 στις 5 έχει απλήρωτους λογαριασμούς. Όσο μεγαλώνει ο τζίρος, το ποσοστό των επιχειρήσεων που χρωστούν μειώνεται σταθερά, για να φτάσει στις επιχειρήσεις με έσοδα άνω των 300.000 ευρώ να χρωστά μόνο η 1 στις 20.

Την ίδια τάση επιβεβαιώνει και η κατανομή των απλήρωτων λογαριασμών με βάση τον αριθμό των απασχολουμένων. Στις επιχειρήσεις που δεν απασχολούν προσωπικό παρατηρείται το μεγαλύτερο ποσοστό απλήρωτων λογαριασμών (18,9%). Το ποσοστό αυτό μειώνεται συνεχώς όσο εξετάζουμε επιχειρήσεις με μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, για να φτάσουμε στις επιχειρήσεις με πάνω από 5 άτομα προσωπικό καθυστερημένες οφειλές να έχει το 7,2% των επιχειρήσεων.

Η κρίση άλλαξε συνήθειες

Το αποτύπωμα της ενεργειακής φτώχειας όπως καταγράφηκε με τους απλήρωτους λογαριασμούς έγινε αισθητό παρότι στην περίοδο πριν και μετά το ξέσπασμα της κρίσης αλλάζει απότομα το υπόδειγμα της κατανάλωσης. Ενώ σχεδόν το ήμισυ των ερωτώμενων και για την ακρίβεια το 47% απάντησε ότι πριν την κρίση έκανε σπατάλες, ένα μεγαλύτερο ποσοστό, της τάξης του 68%, απάντησε ότι στη διάρκεια της κρίσης αναγκάστηκε να κάνει περικοπές σε βάρος της ποιότητας εργασίας και ζωής του. Το γεγονός ότι ο αριθμός όσων προχώρησαν σε περικοπές μετά υπερβαίνει αισθητά εκείνους που έκαναν σπατάλες πριν, δείχνει πως οι περικοπές έθιξαν ακόμη και όσους έκαναν συνετή και λελογισμένη χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος.

Πάντως, παρά το τέλος της οικονομικής κρίσης, το σύνολο των ερωτηθέντων απάντησε ότι συνεχίζει να λειτουργεί υπό το ίδιο καθεστώς περιορισμών στην κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών, όπως συνέβαινε και στο αποκορύφωμα της κρίσης, σε βάρος της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, των όρων ζωής και εργασίας του.

Οι περιορισμοί αυτοί αφορούσαν και συνεχίζουν να αφορούν περιορισμένη ή ακόμη και καθόλου χρήση συσκευών κλιματισμού το καλοκαίρι και θέρμανσης τον χειμώνα, θερμοσίφωνα, λαμπτήρων φωτισμού, ενώ εντατικοποιείται η λειτουργία του υπάρχοντος παραγωγικού εξοπλισμού.

Ο ανταγωνισμός

Σε σχέση με τους ιδιώτες πάροχους ηλεκτρικής ενέργειας, που ανταγωνίζονται τη ΔEH, ενώ από ένα ποσοστό της τάξης του 63% αναγνωρίζεται πως η συμμετοχή τους στην αγορά συνέβαλε στη μείωση των τιμών, ένα ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό, της τάξης του 74%, υποστηρίζει πως οι παρεχόμενες υπηρεσίες προς τους καταναλωτές δεν βελτιώθηκαν.

Πάντως, οι 2 στους 3 συμμετέχοντες στην έρευνα δηλώνουν πως προτιμούν ένα σύστημα σταθερών και εκ των προτέρων γνωστών τιμών για το ηλεκτρικό ρεύμα, απορρίπτοντας το σημερινό απρόβλεπτο καθεστώς συνεχών αυξήσεων.