Επιστροφή στη λιτότητα θέλει η ευρωπαϊκή δεξιά

Η ανακωχή που επιτεύχθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας όσον αφορά τη δημοσιονομική πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να διαρκέσει για πολύ ακόμα, σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times.

Oι επίσημες συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν αναμένεται να ξεκινήσουν πριν το πέρας των γερμανικών βουλευτικών εκλογών τον Σεπτέμβριο, αλλά στο παρασκήνιο οι φορείς άσκησης πολιτικής έχουν ξεκινήσει ήδη συνομιλίες.

Όπως μεταδίδουν οι FT, ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, το οποίο εκπροσωπεί τα κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς, συνέταξαν προσχέδιο με προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του συμφώνου.

Σύμφωνα με το προσχέδιο, το σύμφωνο έχει γίνει «εξαιρετικά πολύπλοκο και αδιαφανές», με πληθώρα εξαιρέσεων και ερμηνειών οι οποίες έχουν δώσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μεγάλη ελευθερία στο πώς εφαρμόζει τους κανόνες.

Οι ευρωβουλευτές αναγνωρίζουν ότι το βασικό πλαίσιο του συμφώνου, το οποίο περιορίζει το χρέος στο 60% του ΑΕΠ, δεν μπορεί να αλλάξει. Αλλά προτείνουν μια σειρά από αλλαγές σε άλλους τομείς:

*Οι κανόνες δεν εφαρμόζονται αποτελεσματικά από την Επιτροπή και θα έπρεπε αντίθετα να εποπτεύονται από έναν «αμερόληπτο διαιτητή». Αυτό θα μπορούσε να είναι το Ευρωπαϊκό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, ένα υφιστάμενο σώμα, το οποίο θα χρειαζόταν «απόλυτη πολιτική ανεξαρτησία» για να κάνει τη δουλειά του.

*H διαδικασία του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, με την οποία η Κομισιόν διενεργεί τακτικές αξιολογήσεις των οικονομιών των κρατών μελών, πρέπει να περιοριστεί στον έλεγχο μόνο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και της δημοσιονομικής πολιτικής. Η πρόσβαση των εθνικών κυβερνήσεων στους πόρους του προϋπολογισμού της Ε.Ε. πρέπει να συνδέεται με τη συμμόρφωση στο πλαίσιο οικονομικής διακυβέρνησης.

*Εφόσον δεν υπάρχουν αλλαγές στο μέγεθος των εσόδων, η αύξηση των δαπανών ενός κράτους μέλους θα έπρεπε να μείνει κάτω από τον μεσοπρόθεσμο ρυθμό ανάπτυξης. Αυτό θα μπορούσε να μην ισχύει σε περιπτώσεις βαριάς ύφεσης.

*Η πορεία μείωσης του χρέους πρέπει να λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν στην κάθε χώρα ξεχωριστά.