Τα κέρδη πέθαναν. Ζήτω τα EBITDA!

Το μήνυμα στο προσωπικό μας email από τον Κ.Μ., στέλεχος μεγάλης εισηγμένης επιχείρησης, χθες το πρωί, εμπεριείχε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: «Δεν σου έχει κάνει εντύπωση ότι ολοένα και περισσότερες εταιρείες τον τελευταίο καιρό ανακοινώνουν προβλέψεις, είτε σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα είτε για συγκεκριμένα έργα, κάνοντας αναφορά αποκλειστικά και μόνο στα EBITDA, χωρίς καμία νύξη για τα καθαρά κέρδη των μετόχων;».

Ομολογούμε ότι δεν είχαμε ενσκήψει στο θέμα, αν και είχαμε παρατηρήσει ότι μεγάλες επιχειρήσεις προέβαλαν τα EBITDA στις ανακοινώσεις τους.  

Τα EBITDA, ως γνωστόν, είναι τα καθαρά κέρδη πριν από την αφαίρεση των χρηματοοικονομικών εξόδων, των φόρων και των αποσβέσεων μίας επιχείρησης, και αποτελούν μία ένδειξη της διαθέσιμης ταμειακής ρευστότητας. 

Αποφασίσαμε να εξετάσουμε το θέμα λίγο περισσότερο και τον ρωτήσαμε αν έχει κάτι συγκεκριμένο στο νου του. Η απάντηση του Κ.Μ. ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα και τη μοιραζόμαστε.

«Η αξία αυτής της οικονομικής παραμέτρου (EBITDA) για τους αναλυτές είναι ότι προσφέρει συγκρισιμότητα της ταμειακής απόδοσης μεταξύ ομοειδών επιχειρήσεων, χωρίς την επίδραση του κόστους εξυπηρέτησης του δανεισμού τους. Ουσιαστικά τα κέρδη EBITDA είναι το τέλειο metric για τους δανειστές, για να ελέγχουν τη δυνατότητα μίας εταιρείας να καλύπτει ταμειακά τις δανειακές της υποχρεώσεις.

Την ίδια στιγμή, όμως, το EBITDA είναι ένας κοντόφθαλμος δείκτης καθώς αδιαφορεί για το πόσα τελικά κέρδη θα μείνουν για τους επενδυτές, καθότι δεν λαμβάνει υπόψη την κεφαλαιακή επίπτωση των επενδύσεων και την πίεση στο κεφάλαιο κίνησης. Ουσιαστικά, μπορεί να δώσει εσφαλμένη ένδειξη της ταμειακής ροής μίας επιχείρησης ή μίας συγκεκριμένης επένδυσης ή έργου.

Και εδώ ακριβώς είναι η διαφορά μεταξύ του ενδιαφέροντος των δανειστών και των επενδυτών. Οι μεν τράπεζες ενδιαφέρονται για το πώς θα αποπληρωθούν τα δάνειά τους, οι δε επενδυτές ενδιαφέρονται για τι θα μείνει ως καθαρό κέρδος», τόνισε.

Και συμπλήρωσε: «Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι οι εταιρείες οι οποίες πρόκειται να αυξήσουν τον δανεισμό τους ή εμπλέκονται σε μεγάλα έργα τα οποία πληρώνονται κυρίως με δανεισμό, στρέφουν την κουβέντα για την απόδοσή τους μακριά από τα κέρδη των μετόχων και την ανακατευθύνουν προς το προσδοκώμενο EBITDA. Ο λόγος είναι ότι μπορεί τα EBITDA να είναι εντυπωσιακά, αλλά το τελικό αποτέλεσμα να είναι ζημιογόνο».

Ομολογούμε ότι βρήκαμε πολύ λογική την τοποθέτησή του. Επιπλέον, θα προσθέταμε ότι έχει σημασία κατά πόσο η επιχείρηση εμφάνισε το EBITDA προς το οποίο είχε καθοδηγήσει τους επενδυτές. Είναι κάτι που συχνά ξεχνάμε στην Ελλάδα. Βγαίνει ο CEO μιας εταιρείας και λέει ότι το EBITDA θα ανέλθει π.χ. σε 1 δισ. ευρώ σε δύο χρόνια, ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, αλλά αυτό δεν γίνεται αντικείμενο συζήτησης.

Για να επανέλθουμε όμως στον Κ.Μ.: «Για τους επενδυτές, η λειτουργική ταμειακή ροή είναι πιο σωστός δείκτης της αποδοτικότητας μίας επιχείρησης, καθώς λαμβάνει υπόψη το τελικό αποτέλεσμα όλων των δραστηριοτήτων και παράλληλα προσαρμόζει για τις μεταβολές στο κεφάλαιο κίνησης και τις μη ταμειακές ροές όπως οι αποσβέσεις».

Καλά λοιπόν τα κέρδη EBITDA, ιδίως για τους δανειστές των εισηγμένων  επιχειρήσεων, καλύτερα όμως τα καθαρά κέρδη για τους μετόχους τους.