H ελληνική Διασπορά αντίδοτο στην ανάδυση της Τουρκίας

Ο Φρίντμαν, ο οποίος δεν έχει καμία  σχέση με τους  «γεωπολιτικούς αναλυτές» που βγαίνουν στα ελληνικά τηλεπαράθυρα, χρησιμοποιεί γεωπολιτικά μοτίβα και την ιστορία εκατοντάδων χρόνων μαζί με τις δικές του πληροφορίες για να φθάσει σ’ αυτό το συμπέρασμα. 

Αν και έχουν περάσει μόλις 16 χρόνια από την έκδοση του βιβλίου, είναι φανερό ότι η Πολωνία και η Τουρκία διεκδικούν μεγαλύτερο ρόλο ως περιφερειακές δυνάμεις στις γεωγραφικές περιοχές τους.

Για την Ελλάδα, η οποία είναι ιστορικά αντίπαλος της Τουρκίας, αυτό συνιστά πρόκληση και απειλή ενδεχομένως, γιατί τα συμφέροντα στο Αιγαίο  και στην Ανατολική Μεσόγειο συγκρούονται.

Η αποδυνάμωση της Ρωσίας και του Ιράν, οι οποίες είναι ιστορικοί αντίπαλοι της γείτονος παρά τις αγαθές σχέσεις των τελευταίων ετών, δίνει μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων στην Τουρκία. Ιδίως από τη στιγμή που οι ΗΠΑ αποσύρονται σταδιακά από την περιοχή, αναγνωρίζοντας στην Τουρκία τον κύριο ρόλο στη Συρία. 

Ίσως πολλοί δεν το πρόσεξαν αλλά στη σύσκεψη των μουσουλμανικών κρατών στη Νέα Υόρκη για τη Γάζα, ο Ερντογάν ήταν ο μοναδικός ηγέτης που καθόταν δίπλα στον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτό δεν είναι τυχαίο και δεν ξέφυγε της προσοχής πολλών τρίτων.

Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει τα μέτρα της. Η ισχυροποίηση της εθνικής οικονομίας θα πρέπει να είναι ο Νο 1 στόχος μαζί με την ενίσχυση των συμμαχιών της χώρας. Καμία χώρα δεν μπορεί να έχει ισχυρή αποτρεπτική ισχύ χωρίς ισχυρή οικονομία. 

Όμως, η Ελλάδα έχει ένα ακόμη πλεονέκτημα που αφήνει να πάει ανεκμετάλλευτο. Την ελληνική ομογένεια και τους φιλέλληνες. Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό αλλά όλα τα τμήματα κλασικών σπουδών σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου είναι φωλιές φιλελλήνων. Ας μην ξεχνάμε τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν οι φιλέλληνες από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ για την ανεξαρτησία της Ελλάδας το 1821.   

Θα πρέπει επιτέλους να καταστρωθεί ένα στρατηγικό σχέδιο διακομματικής αποδοχής για την αξιοποίηση των ομογενών, κυρίως, και των φιλελλήνων. Ίσως δεν το γνωρίζετε αλλά σε άρθρο του Συντάγματος  προβλέπεται το Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού (ΣΑΕ), το οποίο λειτουργεί ως σύνδεσμος όλων των ομογενών με τη μητρόπολη. 

Το ΣΑΕ εγκαταλείφθηκε στις αρχές της κρίσης γιατί θεωρήθηκε πολυτέλεια, έχοντας προϋπολογισμό 24 εκατ. ευρώ. Από τότε δεν ενεργοποιείται ο σχετικός νόμος που υπάρχει γιατί πιθανώς είτε κάποιοι στην κυβέρνηση θεωρούν ότι δεν τους συμφέρει είτε λόγω πλήρους αδιαφορίας. Ακόμη και η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού στο Υπουργείο Εξωτερικών υποβαθμίσθηκε σε διεύθυνση χωρίς αξιοσημείωτο προϋπολογισμό και προσωπικό, όπως λένε οι επαΐοντες. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση βρίσκει λεφτά για επιδόματα που δίνει στους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ.  

Είναι ειρωνικό ότι η Ιταλία, η οποία πήρε τα φώτα από εμάς, στέλνοντας αξιωματούχους για την απόκτηση know-how στην Αθήνα, στις αρχές του 20ού αιώνα, έχει σήμερα στρατηγικό κέντρο για τους Ιταλούς αποδήμους. Και δεν αναφερόμαστε στο στρατηγικό κέντρο του Ισραήλ για τη δική τους Διασπορά, όπου είναι όλοι καταγεγραμμένοι. Και δεν αναφερόμαστε απλά σε ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις αλλά σε οικογενειακό ιστορικό, περιουσιακά στοιχεία  κ.λπ. Όπως μας ανέφερε παλαίμαχος Έλληνας αξιωματούχος, «Τους ζήτησα (Ισραηλινούς) να μου πουν πόσοι Έλληνες Εβραίοι ήταν στη Δράμα και σε λίγη ώρα μού έφεραν ολόκληρη έκθεση με ονόματα κ.λπ.».

Δεν περιμένουμε  από την ελληνική γραφειοκρατία και το πολιτικό προσωπικό να κάνει κάτι το αντίστοιχο με το Ισραήλ. Όμως, η ενεργοποίηση του ΣΑΕ και η καταγραφή των ομογενών είναι τα πρώτα στάδια για μια στενότερη σχέση προς όφελος της ελληνικής οικονομίας και της αποτρεπτικής ισχύς της Ελλάδας ενόψει της διαφαινόμενης ανάδυσης της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης.