Ο Χριστοφοράκος, η δικαιοσύνη και τα «αμαρτήματα»

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Ένα τέταρτο του αιώνα μετά την τέλεση του αδικήματος για το οποίο κατηγορούνταν και 16 χρόνια μετά την εισαγωγή του «σκανδάλου Siemens» στην ελληνική δικαιοσύνη, οι 20 από τους 22 κατηγορουμένους σε αυτή την υπόθεση κρίθηκαν αθώοι χθες, από το Πενταμελές Εφετείο Kακουργημάτων.  

Όσον αφορά τους λοιπούς δύο, ο μεν εις είναι φυγόδικος επί σειρά ετών και δεν άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης εναντίον του, ο δε έτερος έχει αποβιώσει.

Σύμφωνα μάλιστα με το σκεπτικό της απόφασης του δικαστηρίου, οι κατηγορούμενοι κρίθηκαν αθώοι τόσο για τις πράξεις που φέρονταν να έχουν τελεστεί έως το 2002, καθώς έχει παρέλθει 20ετία και έχουν παραγραφεί τα αδικήματα που τους βάρυναν, όσο και για όσα εξ αυτών ίσχυε ακόμη η δίωξή τους. Με άλλα λόγια, δεν κρίθηκαν αθώοι μόνο λόγω παραγραφής. Συμπεριλαμβανομένου βεβαίως και του κ. Μ. Χριστοφοράκου, κεντρικού προσώπου της όλης υπόθεσης.

Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα, όμως, κατά πόσον μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι η υπόθεση της απονομής δικαιοσύνης εξυπηρετήθηκε κατά τον προσήκοντα τρόπο στη χώρα μας, με την υπόθεση αυτή, υπό το φως του μακρύτατου χρονικού διαστήματος το οποίο μεσολάβησε έως ότου τούτη τελεσιδικήσει;

Δεν πρόκειται δε για ένα μεμονωμένο περιστατικό. Η χώρα μας έχει καταδικαστεί επανειλημμένως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το κύρος της ως χώρας κράτους δικαίου έχει πληγεί. Ήδη από το 2014, σε εργασία του υπό τον τίτλο «Η επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης», ο κ. Θεόδωρος Π. Φορτσάκης, Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, επεσήμαινε ότι «από το 1997 μέχρι σήμερα, η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε περισσότερες από 360 υποθέσεις για υπερβολικές καθυστερήσεις στην απονομή της δικαιοσύνης από όλα τα δικαστήρια, πολιτικά, ποινικά και διοικητικά».

Αποτελεί άρα κάτι περισσότερο από κοινό μυστικό ότι η ελληνική δικαιοσύνη πάσχει. Συχνά, δε, αυτή η μακρά καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε καταστάσεις αρνησιδικίας.  Πρόκειται για μία κατάσταση η οποία κλονίζει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών και βεβαίως αποτελεί σημαντικό παράγοντα ανάσχεσης της οικονομικής δραστηριότητας.

Μόλις χθες, στην πλέον πρόσφατη έκφανση αυτού του φαινομένου, εκπρόσωποι κορυφαίων εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων (servicers), από το βήμα συνεδρίου στο Καβούρι, μιλούσαν ανοικτά για προβλήματα στην επίλυση του ζητήματος των κόκκινων δανείων, εξαιτίας καθυστερήσεων στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης.

Με άλλα λόγια, εξηγούσαν ότι ένας καίριος λόγος για τον οποίο δεκάδες δισεκατομμυρίων ευρώ είναι ακόμη εγκλωβισμένα σε μη εξυπηρετούμενα δάνεια, εμποδίζοντας την ταχύτερη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, είναι ο τρόπος λειτουργίας της δικαιοσύνης και οι καθυστερήσεις που τον χαρακτηρίζουν. 

Αντίστοιχα, η καθυστέρηση στη διαδικασία απονομής δικαιοσύνης παραμένει ένας από τους κυριότερους αποτρεπτικούς παράγοντες στην πραγματοποίηση άμεσων ξένων επενδύσεων στην πατρίδα μας, ακόμη και εκ μέρους όσων είναι πρόθυμοι να παραμερίσουν άλλα γνωστά προβλήματα, όπως η γραφειοκρατία, που επίσης χαρακτηρίζουν τη χώρα μας.

Όταν όμως τα business plans πετιούνται στα καλάθι των αχρήστων επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα αποτελεσματικό σύστημα απονομής δικαιοσύνης, στερώντας τη χώρα από πολύτιμη ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, τότε προς τα πού οδεύουμε;

Εάν οι ίδιοι οι πολίτες πιστεύουν ότι δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους στα ελληνικά δικαστήρια ή εντέλει δεν μπορούν να το βρουν σε εύλογο χρονικό διάστημα, τότε για ποιο κράτος δικαίου μιλάμε;