Το casus belli και η «απαραίτητη» Τουρκία

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η άρση του casus belli (αιτία πολέμου), το οποίο έχει θέσει η Τουρκία έναντι της Ελλάδας σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών της υδάτων στο Αιγαίο, προφανώς θα όφειλε να αποτελεί προϋπόθεση για την ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών.

Όπως αντίστοιχα θα όφειλε να αποτελεί προϋπόθεση και για τη σύναψη οποιασδήποτε σχέσης μεταξύ της Τουρκίας και της ΕΕ, πολλώ δε μάλλον για τη συμμετοχή της γείτονος σε ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά εργαλεία.

Υπ’ αυτό το πρίσμα, η αποκάλυψη της πρόθεσης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, χθες στη διάρκεια της συνέντευξής του στο ραδιόφωνο του Σκάι, να ζητήσει την άρση του casus belli από τη γείτονα, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα ασκήσει το δικαίωμα αρνησικυρίας που διαθέτει η χώρα μας, αποτελεί τη μόνη προσήκουσα οδό προσέγγισης του ελληνο-τουρκικού ζητήματος.

Μόνη απορία που μένει, ωστόσο, από τις χθεσινές τοποθετήσεις του κ. Μητσοτάκη, είναι ότι δεν ήταν όλα αυτά γνωστά όταν σύναπτε την περίφημη «Διακήρυξη των Αθηνών», η οποία, εν πολλοίς, είναι ένα Σύμφωνο Φιλίας μεταξύ των δύο κρατών; Για την ακρίβεια, ο πλήρης τίτλος της είναι: «Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας» και υπογράφηκε από τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, πάνω σε ένα τραπεζάκι του καφέ, με τους δύο άνδρες να κάθονται σε μπεζ καναπέ, στις 7 Δεκεμβρίου του 2023.

Τόσο φιλική ήταν η σχέση τους, πλην όμως, αυτή η φιλία δεν στάθηκε ικανή να άρει την απειλή πολέμου που έχει διατυπώσει η Τουρκία έναντι της Ελλάδας εδώ και 30 χρόνια, σε περίπτωση που η χώρα μας ασκήσει τα νόμιμα δικαιώματά της, βάσει του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θαλάσσης, επεκτείνοντας τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο, όπως έπραξε και στο Ιόνιο Πέλαγος.

Πόσο «φίλος», λοιπόν, μπορείς να είσαι με κάποιον ο οποίος απειλεί ότι «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», όπως έπραξε ο κ. Ερντογάν, επικαλούμενος τους στίχους ενός τραγουδιού του 1974 που παραπέμπει στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο;

Παρ' όλα αυτά και παρά τις υποσχέσεις του κ. Μητσοτάκη ότι η Ελλάδα θα ασκήσει βέτο στη συμμετοχή της Τουρκίας στο ευρωπαϊκό εξοπλιστικό πρόγραμμα και στα χρηματοδοτικά εργαλεία που το συνοδεύουν, σε περίπτωση που δεν αρθεί το τουρκικό casus belli εναντίον της Ελλάδας, τελικώς ας μην τρέφουμε αυταπάτες σχετικά με την έκβαση της όλης υπόθεσης.

Ένα κράτος μη μέλος της ΕΕ, η Τουρκία, το οποίο κατέχει πάνω από το ένα τρίτο ενός κράτους-μέλους της ΕΕ, της Κύπρου, και απειλεί ακόμη ένα κράτος-μέλος με πόλεμο σε περίπτωση άσκησης των -διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων του-, την Ελλάδα, πρόκειται να εισέλθει στα ευρωπαϊκά προγράμματα στα οποία αναφέρεται ο κ. Μητσοτάκης, παρά τις όποιες τυχόν ενστάσεις εκφράσει η χώρα μας. Και τούτο θα συμβεί επειδή, πλέον, η Τουρκία είναι απολύτως απαραίτητη στην Ευρώπη.

Πρώτον, διαθέτει τη βιομηχανική βάση, δεύτερον, διαθέτει τα προϊόντα (αμυντικό εξοπλισμό) και τρίτον, είναι η ίδια «διαθέσιμη να συνδράμει» την Ευρώπη, στην όποια αμυντική της ανάγκη.

Τι από αυτά τα τρία στοιχεία διαθέτει σήμερα η Ελλάδα;

Μπορεί να μην είναι αρεστός ο κ. Ερντογάν στα ευρωπαϊκά σαλόνια αλλά, φευ, είναι απαραίτητος υπό το φως της μεταπολεμικής αδράνειας της Ευρώπης να πράξει τα στοιχειώδη για την αμυντική της βιομηχανία και τον επανεξοπλισμό της, επαφιέμενη στην αμερικανική ομπρέλα προστασίας. Την τελευταία εικοσαετία, ωστόσο, τα έπραξε η γείτονα και… εκεί βρισκόμαστε σήμερα, όσα βέτο και να ασκήσουμε!