Η ηλεκτρική διασύνδεση και τα αυτονόητα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Είμαστε στην Ευρώπη ή δεν είμαστε; Αφορά το έργο ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης και την άρση της απομόνωσης της Κύπρου από το ενεργειακό δίκτυο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή όχι; Χρηματοδοτεί η ίδια η Ε.Ε. το καλώδιο GSI με κονδύλια άνω των 650 εκατ. ευρώ ή όχι;

Εάν, όμως, η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι καταφατική, -που είναι- τότε ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους Ελλάδα και Κύπρος δεν θέτουν άμεσα και από κοινού αυτό το ζήτημα στην επόμενη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) ώστε οι διαφορές των δύο κρατών-μελών της με την Τουρκία να καταστούν ευρω-τουρκικές διαφορές, αντί «απλώς» ελληνο-τουρκικές και κυπριο-τουρκικές;

Γιατί απεμπολούν αυτά τα δύο κράτη-μέλη της Ε.Ε. την δυνατότητά τους να αναδείξουν την καταπάτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους και βεβαίως του Διεθνούς Δικαίου από την Τουρκία, καθιστώντας την έτσι έκθετη έναντι των κοινοτικών τους εταίρων και σε ό,τι αφορά στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και την πρόσβασή της σε κοινοτικά συμβόλαια και κονδύλια;

Στο τραπέζι των «Διαλόγων της Νισύρου» (3-6 Ιουλίου), μεταξύ άλλων, κάθισε ο υπουργός Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας της Κύπρου, Γιώργος Παπαναστασίου και ο αντιπρόεδρος Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών (S&D), ευρωβουλευτής, πρ. υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, Γιάννης Μανιάτης και έθεσαν αυτά τα -εν πολλοίς- αυτονόητα, πλην αγνοημένα έως τώρα, ερωτήματα.

Τα ίδια ερωτήματα τα οποία θα όφειλαν να βρίσκονται στο επίκεντρο του προβληματισμού της Αθήνας, όταν η Τουρκία παρεμπόδιζε την διεξαγωγή ερευνών σε διεθνή ύδατα, στα ανοικτά της Κάσου και όταν υποστήριζε ότι θα όφειλε να έχει ενημερωθεί εκ των προτέρων για την διεξαγωγή αυτών των ερευνών.

Υπό το φως, λοιπόν, όλων αυτών, η από κοινού παρέμβαση Ελλάδας – Κύπρου στο επόμενο συμβούλιο υπουργών Ενέργειας που προανήγγειλε ο κ. Παπαναστασίου για αυτό το ζήτημα, αποτελεί το μόνο -αυτονόητο- και προσήκον βήμα που θα όφειλαν οι δυο χώρες να κάνουν.

Για την ακρίβεια, η συγκρότηση ενός ενιαίου ενεργειακού δόγματος, Ελλάδας Κύπρου, για το οποίο έκανε λόγο ο κ. Μανιάτης -συντάκτης του μόνου νόμου βάσει του οποίου η Ελλάδα ακόμη κινείται στην υπόθεση της εξόρυξης υδρογονανθράκων- αποτελεί την μόνη λογική και συμφέρουσα οδό σε αυτήν την υπόθεση.

Αν μη τι άλλο, Ελλάδα και Κύπρος θα αναδείκνυαν έτσι, ενώπιον των Ευρωπαίων εταίρων τους, τον αναθεωρητικό ρόλο της Τουρκίας, η οποία δρα κατά των συμφερόντων όχι μόνον δύο κρατών-μελών της Ε.Ε. αλλά εναντίον της ίδιας της Ε.Ε. και της ενεργειακής ασφάλειάς της, ανακόπτοντας, ενδεχομένως έτσι τον ρόλο του «στυλοβάτη» που της επιφυλάσσουν για ζητήματα άμυνας, όπως σημείωνε χθες το Euro2day.gr.

Στον αντίποδα της πολιτικής των «ήρεμων νερών» την οποία εμφανίζεται να επιδιώκει ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, επιλέγοντας μία κατευναστική στάση έναντι της γείτονος όταν η ίδια προκαλεί με κάθε δυνατό τρόπο, δεν βρίσκονται μόνον οι «θερμές» και ενδεχομένως δυνητικά ανεξέλεγκτες αντιδράσεις στο πεδίο. Βρίσκεται και η πολιτική της προσήλωσης στο διεθνές δίκαιο όπως βεβαίως και στο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Ακόμη κι αν δεν αποδώσει άμεσα αποτελέσματα αυτή η τακτική, είναι σαφώς προτιμότερη από τον κατευνασμό και την απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, στο πλαίσιο μίας διαδικασίας η οποία συνεχώς αυξάνει την «όρεξη» των γειτόνων για νέες διεκδικήσεις.