«Πετώντας την μπάλα» στο... 1998

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς τη λαϊκή θυμοσοφία και εκφράσεις του τύπου «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει», για να περιγράψει τη μακρά και βασανιστικά δαιδαλώδη διαδικασία που επέλεξε η κυβέρνηση για τη «διερεύνηση» της υπόθεσης του ΟΠΕΚΕΠΕ από συστάσεώς του, το 1998.

Όμως, η επίγευση αυτής της προσέγγισης δεν θα ήταν ικανή να προσδώσει το μέγεθος του επιχειρούμενου ατοπήματος, το οποίο, εν πολλοίς, ισοδυναμεί με συγκάλυψη και συμψηφισμό, στη λογική του «όλοι μαζί τα φάγαμε».

Ουδείς νοήμων θα διαφωνήσει, δε. Κατά πάσα βεβαιότητα, ο ΟΠΕΚΕΠΕ διαδραμάτισε διαχρονικά τον ρόλο του στο πελατειακό σύστημα της χώρας μας και ελάχιστες αμφιβολίες υφίστανται ως προς την «αξιοποίησή» του και από προηγούμενες κυβερνήσεις.

Εν προκειμένω, όμως, ο Ευρωπαίος εισαγγελέας τούς «έπιασε με τη γίδα στην πλάτη» και αυτοί «πετάνε την μπάλα στην εξέδρα». Μία εξέδρα συνολικού μήκους 27 ετών, το «ξεσκόνισμα» της οποίας είναι πιθανόν να διαρκέσει επί πολλά χρόνια ακόμη και πάντως προβλέπεται να ολοκληρωθεί μετά την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Το γεγονός, δε, ότι η κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε να παρακάμψει την Ελληνική Δικαιοσύνη, υιοθετώντας τη «λύση» της Εξεταστικής Επιτροπής, κρίνοντας ότι δεν προκύπτουν ενδείξεις τέλεσης αδικημάτων από τους πρώην υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Μάκη Βορίδη και Λευτέρη Αυγενάκη, ό,τι κι αν τους προσάπτει η Ευρωπαία εισαγγελέας, μιλά από μόνο του.

Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα οι πολιτικοί είναι «παιδιά ενός ανώτερου θεού» και δικάζονται από ομοίους τους, όχι πάντοτε με κριτήρια αμιγώς δικανικά αλλά κατά κανόνα και πολιτικά. Πρόκειται για μία αλήθεια που ουδείς πλέον αμφισβητεί. Παρά ταύτα και παρά τον όγκο των στοιχείων που έχει έρθει ήδη στο φως της δημοσιότητας σε σχέση με τα τεκταινόμενα στον ΟΠΕΚΕΠΕ, η κυβέρνηση δεν επέλεξε ούτε τη «λύση» της προανακριτικής, που προτείνει τμήμα της αντιπολίτευσης, ούτε την απευθείας παραπομπή της υπόθεσης στη δικαιοσύνη, κατά το μοντέλο Τριαντόπουλου.

Αντίθετα, επέλεξε να εμφανιστεί ότι επιθυμεί συνολική και απόλυτη αντιμετώπιση της αδιαφάνειας που χαρακτηρίζει τον ΟΠΕΚΕΠΕ, καταφεύγοντας στη λύση της Εξεταστικής Επιτροπής και μάλιστα για μία περίοδο συνολικά 27 ετών. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι πρόκειται για την πλέον χρονοβόρα επιλογή, η οποία εκτιμάται ότι θα έχει αμφίβολα αποτελέσματα, δεδομένων όσων απαιτούνται για να εντοπιστούν στοιχεία, μάρτυρες και λοιποί συντελεστές αυτής της υπόθεσης.

Πρόκειται ακριβώς για μία «συνταγή» ή εντέλει μία μεθόδευση, ώστε να παραπεμφθεί αυτή η υπόθεση στις «ελληνικές καλένδες» και πάντως να μην τελεσφορήσει πριν τις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές, που κατά τον νόμο, πρέπει να διεξαχθούν κατά την τρέχουσα διετία.

Έτσι, όμως, ακόμη και για όσους αμφέβαλαν ως προς αυτό, η πραγματική επίγευση αυτής της ιστορίας θέλει την κυβέρνηση να συσκοτίζει παρά να φωτίζει μία ιδιαίτερα αδιαφανή υπόθεση. Θέλει την κυβέρνηση να είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης και πάντως, επιβεβαιώνει τις χειρότερες των εντυπώσεων που υπήρχαν ως προς τον ρόλο της στη συγκεκριμένη υπόθεση.

Είναι ιδιαίτερα ευγενές, όπως έπραξε ο φίλτατος Παύλος Μαρινάκης, κυβερνητικός εκπρόσωπος, να επικαλείσαι την ανάγκη για πλήρη και απόλυτη διαφάνεια και βεβαίως κάθαρση, ανατρέχοντας στην ίδρυση του ΟΠΕΚΕΠΕ, όμως οι πράξεις πρέπει να συνάδουν με τη ρητορική και στην περίπτωσή μας, τις χωρίζει άβυσσος.