Υγεία μόνον για πλούσιους

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η Υγεία αποτελεί θεμελιώδες αγαθό και για ακριβώς αυτόν τον λόγο το Σύνταγμα της χώρας προβλέπει ότι «το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών...». Κατά τα φαινόμενα, όμως, δεν «μεριμνά» αρκετά ή εντέλει δεν «μεριμνά» για όσους έχουν πράγματι την ανάγκη του.

Για την ακρίβεια, στοιχεία που περιέχονται σε έρευνα που έδωσε χθες στην δημοσιότητα η Επιτροπή Ανταγωνισμού, για τη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα υγείας στην Ελλάδα, συνιστούν, επί της ουσίας, κόλαφο για τον δημόσιο τομέα. Και τούτο, καθώς αναδεικνύουν μία εικόνα σταδιακής απαξίωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η οποία αφενός ωθεί ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού στις ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας, εφόσον διαθέτει το απαραίτητο βαλάντιο, αφετέρου «εξαναγκάζει» το πλέον αδύναμο τμήμα του πληθυσμού σε δημόσιες υπηρεσίες κατώτερες των απαιτήσεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την περίοδο 2012-2021 περιορίστηκε ο αριθμός των δημοσίων νοσοκομείων, είτε με τη μέθοδο της συγχώνευσης και της κοινής διοίκησης είτε με τη μέθοδο της μείωσης των κλινικών.

Σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ, που επικαλείται η Ε.Α., ενώ το 2012 η χώρα μας διέθετε 133 δημόσια νοσοκομεία (ΝΠΔΔ), το 2021 μειώθηκαν σε 124. Ταυτόχρονα, όμως, η οικονομική κρίση που διήλθε η χώρα μας κατ’ αυτήν την περίοδο ώθησε ένα μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού από τις ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας, στο δημόσιο σύστημα Υγείας, πιέζοντας το ακόμη περισσότερο.

Είναι αναστρέψιμη αυτή η εικόνα; Θα ήταν διαμέσου της αύξησης της χρηματοδότησης του δημοσίου συστήματος Υγείας, όμως, - σύμφωνα με την έρευνα της Ε.Α. το ποσοστό των δημόσιων δαπανών και επενδύσεων στην υγεία είναι χαμηλότερο του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

Συγκεκριμένα, «το ποσοστό των συνολικών δαπανών που καλύπτεται από το δημόσιο ανήλθε σχεδόν στο 60% το 2019 και αυξήθηκε στο 62% το 2022, ωστόσο είναι σημαντικά χαμηλότερες από τον μέσο όρο της ΕΕ (81%)».

Όσον αφορά δε στις δημόσιες δαπάνες για τον τομέα Υγείας, η έκθεση σημειώνει ότι αν και διαμορφώνονται ως ποσοστό στο 5,9% του ΑΕΠ για το 2020, έναντι 6,6% στην ΕΕ27, «… δύναται να επηρεάσει την παροχή αξιόπιστης και ποιοτικής ιατρικής και νοσοκομειακής φροντίδας στον πληθυσμό, και ιδίως σε εκείνους που δεν έχουν τις εναλλακτικές της προσφυγής σε ιδιώτες παρόχους...».

Σημειώνεται δε στην ίδια έρευνα ότι «πολύ μεγάλο ποσοστό των συνολικών δαπανών (35% το 2019 και 34% το 2023) καλύπτεται απευθείας από τα νοικοκυριά (out-of-pocket)».

Αντίθετα, «η ιδιωτική ασφάλιση καλύπτει ένα μικρό ποσοστό των συνολικών δαπανών για την υγεία. Συγκεκριμένα, το 2019, η Ελλάδα ήταν η τρίτη χώρα στην ΕΕ σε επίπεδο άμεσων ιδιωτικών πληρωμών ως ποσοστού των δαπανών για την υγεία (35%, έναντι μέσου όρου 15,4 % στην ΕΕ).»

Συμπεραίνεται δε ότι « η μεγάλη εξάρτηση από τις άμεσες ιδιωτικές πληρωμές για ιατρικές δαπάνες στην Ελλάδα σημαίνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών αντιμετωπίζει «καταστροφικές δαπάνες» για την υγεία, δηλ. άμεσες πληρωμές που ξεπερνούν το 40% των συνολικών δαπανών ενός νοικοκυριού, αφού αφαιρεθούν οι δαπάνες κάλυψης βασικών αναγκών».

Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας, «...καταγράφεται χαμηλή ικανοποίηση από τις υπηρεσίες υγείας του δημοσίου τομέα τόσο για τον γενικό πληθυσμό όσο και για τους χρήστες των υπηρεσιών υγείας...»

Σύμφωνα με δημοσκόπηση που έγινε τον Μάρτιο του 2025 για λογαριασμό του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου, «το 61,1% των ερωτηθέντων δήλωσε «δυσαρεστημένος/η» από τις υπηρεσίες υγείας του δημόσιου τομέα».

Κοντολογίς, βάσει μίας μελέτης που διενήργησε μία Ανεξάρτητη Αρχή , όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού, καταδεικνύεται αφενός ότι το κράτος δεν προσφέρει τις υπηρεσίες που θα όφειλε να προσφέρει, βάσει των φόρων που εισπράττει από τον κάθε συνεπή φορολογούμενο πολίτη, αφετέρου ότι η πλειονότητα των νοικοκυριών αναγκάζεται να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, εάν έχει τη δυνατότητα, ώστε... να βρει την υγειά του στον ιδιωτικό τομέα.

Μετά από όλα αυτά, δε, «πανηγυρίζει» το Υπουργείο Υγείας ότι το “βραχιολάκι” στους ασθενείς μειώνει τον χρόνο αναμονής στα επείγοντα περιστατικά από 9 σε 5 ώρες! 

Μπράβο τους, λοιπόν, αν και το να περιμένεις 5 ώρες για να σε δει ένας γιατρός στα επείγοντα, ούτε στον εχθρό μου δεν το εύχομαι.