Οι επενδύσεις στις εναλλακτικές μορφές ενέργειες κάθε άλλο παρά επενδυτική ανησυχία προκαλούν. Μετά και το περυσινό θεσμικό πλαίσιο, θεωρείται περίπου βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε υψηλές αποδόσεις και το μόνο παράπονο των ιδιωτών είναι η αργοπορία με την οποία δίνονται οι αδειοδοτήσεις, καθώς και οι τριβές που συχνά προκαλούνται από τις τοπικές κοινωνίες.

Ισχυρός παράγοντας του κλάδου έλεγε ότι είναι ευκολότερο σήμερα να λάβει κάποιος μια άδεια για θερμική μονάδα παραγωγής ενέργειας που ρυπαίνει το περιβάλλον, παρά μια άδεια εναλλακτικών πηγών ενέργειας που όχι μόνο δεν ρυπαίνουν, αλλά σε διεθνή τουριστικά θέρετρα, όπως το Σεν Μόριτς, είναι και καλοδεχούμενες...

Αυτό πάντως που θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο είναι ότι κατά την επόμενη πενταετία οι εισηγμένες εταιρείες θα επιτυγχάνουν πολλαπλάσια κέρδη από τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας σε σχέση με σήμερα.

Η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, για παράδειγμα, η οποία σήμερα λειτουργεί μονάδες ισχύος 109 MW, έως το 2012 φιλοδοξεί οι μονάδες αιολικών πάρκων της σε Ελλάδα και Βαλκάνια να φτάνουν έως και τα 1.600 MW!

Η Μηχανική επίσης έχει -εκτός των άλλων μονάδων της- αιτηθεί άδεια για τη δημιουργία μονάδας υδροηλεκτρικής ενέργειας στον Άγιο Νικόλαο που προβλέπεται να λειτουργήσει από το 2011 και να προσθέσει κερδοφορία 5 εκατ. ευρώ στον εισηγμένο όμιλο!

Η Ελληνική Τεχνοδομική από τα αιολικά πάρκα 30 MW που λειτουργεί, στόχο έχει να τα αυξήσει στα 150 MW μέχρι το τέλος του 2009. Άλλωστε, από τα 600 MW αιολικών πάρκων του 2006 η Ελλάδα θα πρέπει να φτάσει τα 3.000 MW μέχρι το 2010, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και επίσης, σε ό,τι αφορά τα φωτοβολταϊκά πάρκα, από τα 5 MW θα πρέπει να φτάσουμε στα 100 MW το 2009 και στα 700 MW έως το 2020.

Αντίθετα με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, πολύ πιο σύνθετα είναι τα πράγματα στις μονάδες θερμικής ενέργειας.

Οι μονάδες αυτές δεν έχουν εξασφαλισμένη ούτε την ποσότητα ρεύματος που θα διαθέτουν στο ”σύστημα” (στις επιδοτούμενες μονάδες αποζημιώνονται για ένα ελάχιστο επίπεδο ισχύος ανεξαρτήτως του πόσο θα διατεθεί στο σύστημα), αλλά ούτε και το τίμημα ανά μονάδα. Το μόνο που μπορούν να εκτιμήσουν είναι σε ποια επίπεδα θα βρίσκεται μέχρι τότε η ζήτηση.

Σημασία βέβαια για το ύψος των πωλήσεων έχει και η τοποθεσία του εργοστασίου, με δεδομένο ότι ”το σύστημα πάσχει στη νότια Ελλάδα”, άρα πριμοδοτούνται οι μονάδες που είναι εγκατεστημένες εκεί.

Παρ’ όλα αυτά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι αισιοδοξούν ότι τελικά οι αποδόσεις θα είναι ισχυρές και σε κάθε περίπτωση θα οδηγούν σε IRR ανώτερο του 10%.

Η ΓΕΚ, για παράδειγμα, θα ξέρει μέσα στον επόμενο μήνα ποια θα είναι η συνεργασία του εργοστασίου της στη Βοιωτία (Ήρων) με το ”σύστημα”, ενώ παράλληλα θα αιτηθεί τη δημιουργία νέας μονάδας παραγωγής στο Μαντούδι Ευβοίας, ισχύος 400 MW.

H αισιοδοξία των επιχειρηματικών ομίλων (Μυτιληναίος, Iberdrola, Motor Oil, Κοπελούζος, ΓΕΚ κ.ά.) οφείλεται στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες για ενέργεια στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και οι μέχρι πρότινος εισαγωγές από τα Βαλκάνια σταδιακά θα εκλείψουν.

Και αυτό γιατί η έντονη ανάπτυξη στις χώρες αυτές θα τις μετατρέψει από πλεονασματικές σε ελλειμματικές ενεργειακά χώρες.