Επενδυτικό κενό 90 δισ. λόγω… ασφαλιστικού κλάδου

Επιπρόσθετες επενδύσεις της τάξεως των ενενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ θα μπορούσε να είχε προσελκύσει η ελληνική οικονομία, αν ο κλάδος της ιδιωτικής ασφάλισης ήταν αναπτυγμένος σύμφωνα με το μέσο ευρωπαϊκό όρο (32 χώρες).

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα, διαχρονικά η ασφαλιστική παραγωγή στην Ελλάδα κυμαίνεται γύρω στο 2%, με το ποσοστό του 2016 να διαμορφώνεται στο 2,21%. Η επίδοση αυτή θεωρείται ιδιαίτερα χαμηλή, αν κάποιος συνεκτιμήσει πως κατά μέσο όρο στην Ευρώπη (32 χώρες) το 2015 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) ο ίδιος δείκτης βρισκόταν στο 7,41%.

Η πολύ χαμηλή παραγωγή έχει επηρεάσει ανάλογα και το ύψος των επενδύσεων των εγχώριων ασφαλιστικών εταιρειών που το 2016 αποτελούσαν μόλις το 7,19% του ΑΕΠ (12,6 δισεκατομμύρια ευρώ), όταν η μέση επίδοση στην Ευρώπη για το 2015 ήταν 61%!

Σε περίπτωση δηλαδή που οι ελληνικές εταιρείες επετύγχαναν το μέσο ευρωπαϊκό όρο, τότε οι επενδύσεις τους θα έφταναν στα 105 δισ., δηλαδή θα ήταν κατά περίπου 92,5 δισ. ευρώ υψηλότερες!

Αυτό μάλιστα είναι και ένα από τα επιχειρήματα που προσπαθούν να «περάσουν» οι ασφαλιστικές εταιρείες στην Πολιτεία, δηλαδή το κατά πόσο πολύ θα μπορούσε ο κλάδος να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας χρηματοδοτώντας μεταξύ άλλων:

α) Το δημόσιο χρέος (στην Ευρώπη, το 48% των επενδύσεων είναι τοποθετημένο σε ομόλογα και λοιπούς τίτλους σταθερής απόδοσης).

β) Μια σειρά μεγάλων και υποσχόμενων αναπτυξιακών προγραμμάτων, όπως πχ συγχρηματοδοτούμενα έργα του ΕΣΠΑ.

γ) Ελληνικές επιχειρήσεις μέσω άμεσης ή έμμεσης (αμοιβαία κεφάλαια) συμμετοχής στο μετοχικό τους κεφάλαιο.

«Η συνεισφορά των ασφαλιστικών εταιρειών στο συνταξιοδοτικό μέσω του δεύτερου πυλώνα θα μπορούσε όχι μόνο να εξασφαλίσει ένα ικανοποιητικό επίπεδο ζωής στους αυριανούς ηλικιωμένους, αλλά και πολύ μεγάλες επενδύσεις προς όφελος της οικονομίας» υποστηρίζει παράγοντας του κλάδου, συμπληρώνοντας: «Αν επίσης η κυβέρνηση προχωρούσε σε φορολογικά κίνητρα για την σύναψη απλών ιδιωτικών συνταξιοδοτικών συμβολαίων που θα δίδονταν με χρονική καθυστέρηση πχ πέντε έως δέκα ετών, τότε επίσης θα προέκυπταν πολύ μεγάλες επενδύσεις που θα δημιουργούσαν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας στην οικονομία».

Να σημειωθεί πως για επενδυτικό κενό άνω των 100 δισ. ευρώ που θα πρέπει να καλυφθεί μέσα στην επόμενη επταετία έχει μιλήσει επανειλημμένα και ο ΣΕΒ.

Βέβαια, παράγοντας προκειμένου τα αποθεματικά των ασφαλιστικών εταιρειών να τοποθετούνται σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία είναι η δραστική μείωση του «κινδύνου της χώρας», η οποία άλλωστε βρίσκεται σε εξέλιξη μετά την κρίση του Ιουνίου του 2015.

Αν και δεν υπάρχουν επίσημα δημοσιευμένα στοιχεία, εκτιμάται πως το μεγαλύτερο ποσοστό των αποθεματικών των εγχώριων ασφαλιστικών εταιρειών βρίσκεται σήμερα εκτός Ελλάδας, ως αποτέλεσμα της πολιτικής πολλών ασφαλιστικών ομίλων να αποφύγουν το ελληνικό ρίσκο.

Πάντως, κατά την τελευταία διετία (2016-2017) το ποσοστό των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων επί των συνολικών φαίνεται να διευρύνθηκε για δύο κυρίως λόγους:

α) Λόγω των περιορισμών που συνεπάγονται τα capital controls και

β) Της σημαντικότατης ανόδου που έχουν σημειώσει οι τιμές των ελληνικών κρατικών ομολόγων.