Ο απρόβλεπτος κύριος Ερντογάν

Αναφερόμενος στη Χαμάς, ο κ. Ερντογάν δήλωσε ότι δεν αποτελεί τρομοκρατική οργάνωση, αλλά «ομάδα απελευθερωτών που προστατεύουν τη γη τους», σχεδόν δύο εβδομάδες μετά το αιματοκύλισμα στο οποίο αυτή προχώρησε στο Ισραήλ, με τη στυγνή δολοφονία πολλών εκατοντάδων ανθρώπων κάθε ηλικίας και την απαγωγή περισσοτέρων των 220, στη Γάζα.

Μιλώντας στους βουλευτές του ΑΚΡ ο κ. Ερντογάν ζήτησε άμεση κατάπαυση του πυρός και δήλωσε ότι οι μουσουλμανικές χώρες πρέπει να αναλάβουν δράση για βιώσιμη ειρήνη, ενώ επιτέθηκε στις δυτικές δυνάμεις «που χύνουν δάκρυα για το Ισραήλ και δεν κάνουν τίποτε άλλο».

Για αυτήν του τη στάση, μέσω της οποίας διακηρύσσεται η υποστήριξη του ηγέτη ενός κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ και υποψηφίου προς ένταξη στην ΕΕ προς μία καθαρά τρομοκρατική οργάνωση, η Ελλάδα θα όφειλε να εκφράσει τις ευχαριστίες της, καθώς καταδεικνύεται ακόμη διαυγέστερα το ποιόν του συνομιλητή της.

Ούτως ή άλλως, στη Δύση η μέχρι τώρα στάση Ερντογάν είναι διαυγής. Χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι και το αίτημα που απηύθυναν χθες βουλευτές των Δημοκρατικών αλλά και των Ρεπουμπλικανών, στις ΗΠΑ, στον υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, με το οποίο του ζητούν να αναλάβει αποφασιστική δράση προκειμένου να καταστεί η Τουρκία υπεύθυνη για τον ρόλο της στην υποστήριξη και τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων της Χαμάς, αμέσως και χωρίς αστερίσκους.

Ωστόσο, ο υπολογιστής -και βεβαίως σε έναν βαθμό απρόβλεπτος- Ρ. Τ. Ερντογάν είχε φροντίσει μόλις λίγα εικοσιτετράωρα νωρίτερα να «προστατεύσει τα νώτα του», στέλνοντας στο τουρκικό Κοινοβούλιο την επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, σε μία κίνηση η οποία εμφανίζεται να ικανοποιεί, τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση καθώς το ζήτημα βρίσκεται ακόμη στα χέρια της εκεί Βουλής, τις δυτικές πιέσεις που ασκούνται προς αυτήν την κατεύθυνση εδώ και μήνες.

Υπενθύμισε, δε, με αυτήν του την κίνηση τον ιδιαίτερο γεωπολιτικό ρόλο που διαδραματίζει η χώρα του, μεταξύ Δύσης και Ανατολής. Τα οφέλη ακριβώς αυτού του ρόλου δρέπει, στη διάρκεια της τελευταίας διετίας, η Τουρκία, εμφανιζόμενη ως η «επιτήδεια ουδέτερη» χώρα μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, αρνούμενη να επιβάλει τις δυτικές κυρώσεις στη Μόσχα και συνεχίζοντας τις εμπορικές σχέσεις μαζί της.

Μόνον εάν «πατάς σε δύο βάρκες», όπως κάνει η Τουρκία, μπορείς από τη μία πλευρά να δίνεις άφεση αμαρτιών στους τρομοκράτες της Χαμάς και ο κυβερνητικός εταίρος σου, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, να ζητά τουρκική επέμβαση στη Γάζα και την ίδια ώρα να διεκδικείς εκσυγχρονισμό του στόλου F16 και αγορά νέων αεροσκαφών από τις ΗΠΑ.

Μόνον εάν κατέχεις ένα τόσο στρατηγικά τοποθετημένο «οικόπεδο» μεταξύ της Δύσης και των αντιπάλων της, μπορείς να εκβιάζεις τόσο απροκάλυπτα, διεκδικώντας ολοένα και περισσότερα κάθε φορά.

Όμως, αυτός είναι ο απρόβλεπτος κ. Ερντογάν και αυτή είναι η Τουρκία. Η χώρα με την οποία η Ελλάδα προβλέπεται ότι θα καθίσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης αυτόν τον Δεκέμβριο, στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας, όπως επιβεβαιώθηκε κατά την τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν.

Καλή μας τύχη.