Παρά τις αισιόδοξες νότες των επισκέψεων Ζελένσκι σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως η Αθήνα, όλα δείχνουν ότι η κατάσταση στην Ουκρανία μοιάζει πλέον με «τέλεια καταιγίδα» σε πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Βρισκόμαστε μπροστά στα έσχατα -και ίσως ανυπέρβλητα- διλήμματα του πολέμου.

Σε πολιτικό επίπεδο, το καθεστώς Ζελένσκι εμφανίζεται ολοένα και πιο ευάλωτο. Η δημοφιλία του έχει πληγεί μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια πολέμου, ενώ το πρόσφατο μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς, με εγκέφαλο τον στενό συνεργάτη και φίλο του, Τιμούρ Μίντιτς, αγγίζει άμεσα υψηλόβαθμα στελέχη της κυβέρνησης. Ήδη παραιτήθηκαν ο υπουργός Ενέργειας και ο υπουργός Δικαιοσύνης, ενώ αίολη εμφανίζεται και η θέση του πρώην υπουργού Άμυνας και νυν Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας.

Δικαιολογημένα η κυβέρνηση προβάλλει όσο μπορεί τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος στον ενεργειακό τομέα. Πρόκειται για συμφωνίες σημαντικής γεωπολιτικής και εν δυνάμει οικονομικής αξίας.

Όμως, όπως συμβαίνει συνήθως στη χώρα μας, οι εξελίξεις συνοδεύτηκαν από υπέρμετρο ενθουσιασμό, με ορισμένους να μετρούν ήδη δεκάδες δισεκατομμυρίων στο ΑΕΠ ή να προβλέπουν κυρίαρχη γεωπολιτική θέση για τη χώρα μας.

Στην πραγματικότητα, η κατάσταση είναι πιο σύνθετη. Σε πολιτικό επίπεδο, καταλύτης των όσων συμβαίνουν είναι οι πολιτικές του Ντόναλντ Τραμπ. Όχι απλώς επειδή είναι οπαδός των εξορύξεων (το περίφημο «drill, baby, drill»), αλλά και διότι θέλει να εκμεταλλευτεί όσο μπορεί την επιθυμία των Βορειοευρωπαίων να απεξαρτηθούν πλήρως από το ρωσικό αέριο, πουλώντας τους το (ακριβότερο) αμερικανικό LNG.

Tο τέλος μιας εποχής, για το οποίο γράφαμε από αυτή τη στήλη τον Νοέμβριο του 2024, επισημοποιήθηκε πριν λίγες μέρες, σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στη συνάντηση του Αμερικανού προέδρου Τραμπ με τον Κινέζο ηγέτη Σι Τζινπίνγκ.

Κατά τη διάρκειά της, οι δύο υπερδυνάμεις συμφώνησαν ανακωχή στον εμπορικό πόλεμο μεταξύ τους, μια κίνηση που οδήγησε τους FT να γράψουν στο πρωτοσέλιδό τους ότι οι ΗΠΑ αναγνώρισαν πλέον την Κίνα ως ισότιμο ανταγωνιστή. Η εποχή της «μοναδικής υπερδύναμης», που με τις συμμαχίες της επιβάλλει κανόνες στο εμπόριο και στη γεωπολιτική, έχει πλέον κλείσει και… επισήμως.

Η Ρωσία δεν νικάει στην Ουκρανία, έχει τεράστιες απώλειες και θα χρειαστεί πάνω από… 100 χρόνια για να την καταλάβει. Η Ρωσία συνιστά υπαρξιακό κίνδυνο για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ σε βαθμό που οι Βρετανοί θα πρέπει να μάθουν να μιλούν… ρωσικά, εάν δεν ενισχύσουν την άμυνά τους.

Αυτές οι δύο εντελώς αντιφατικές τοποθετήσεις είναι απλώς μια ένδειξη του παραλογισμού που έχει επικρατήσει στην Ευρώπη σε σχέση με την Ουκρανία και τη ρωσική απειλή. Δυστυχώς, υπάρχουν και άλλες.

Όταν ανατινάχθηκαν οι αγωγοί του Nordstream, το 2022, η γερμανική πολιτική ηγεσία μίλησε για «τρομοκρατική ενέργεια» και όλες οι κατηγορίες στράφηκαν στο καθεστώς Πούτιν. Σήμερα, που αποδεικνύεται ότι πίσω από τις εκρήξεις ήταν πρόσωπα σχετιζόμενα με τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες, συμμαχικά κράτη της Γερμανίας όπως η Πολωνία αρνούνται να εκδώσουν τους υπόπτους και τους αφήνουν ελεύθερους, με κυβερνητική παρέμβαση.

Εδώ και πολλούς μήνες, το Euro2day.gr είχε επισημάνει τα απειλητικά σήματα που έστελνε η αγορά ομολόγων για τις μεγάλες αλλά υπερδανεισμένες οικονομίες της Δύσης, όπως και τις έντονα ανοδικές τάσεις του χρυσού, υποστηρίζοντας (ήδη από τον περασμένο Μάιο) ότι είναι πολύ πιθανό να συνεχιστούν!

Έκτοτε ο χρυσός έχει κάνει ένα απίστευτο ράλι, με αποτέλεσμα σήμερα να παρουσιάζει υψηλότερη απόδοση και από τις μετοχές, σε διάστημα… 25ετίας, δηλαδή για ολόκληρο τον 21ο αιώνα, έχοντας αποκτήσει συνολική «κεφαλαιοποίηση» (με βάση τις εκτιμήσεις για το συνολικό βάρος χρυσού που έχει εξορυχθεί) περίπου 30 τρισ. δολάρια!