Από 283 εκατ. κατοίκους το 1960, η αφρικανική ήπειρος είχε ήδη ξεπεράσει το 1,5 δισ. στο τέλος του 2024 και κινείται με ρυθμούς που θα ανεβάσουν τον πληθυσμό της στα 2,4 δισ. κατοίκους έως το 2050. Θα προστεθούν δηλαδή ακόμη 900 εκατ. άνθρωποι, διπλάσιοι από τον συνολικό πληθυσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο τέλος του προηγούμενου έτους.

Επίκεντρο αυτής της πληθυσμιακής έκρηξης είναι η λεγόμενη Υποσαχάρια Αφρική και η Αίγυπτος, μαζί με τη Νιγηρία. Ο πληθυσμός στο Σουδάν υπολογίζεται ότι μπορεί να διπλασιαστεί στα επόμενα 30 χρόνια, φτάνοντας τα 100 εκατομμύρια.

Λόγω του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ, παραγκωνίζεται από τη δημοσιότητα ένα σοβαρότατο θέμα. Τα τελευταία συμβάντα στον χώρο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, είτε αφορούν τις σχέσεις Τουρκίας-Ευρώπης και ΗΠΑ είτε τις εξελίξεις στη Συρία και τη Λιβύη, δημιουργούν έντονη ανησυχία.

Διότι με την εύνοια των συμμάχων μας, η διεθνής παρεμβατικότητα της Τουρκίας ενισχύεται διαρκώς, εις βάρος της χώρας μας, κάτι που ίσως ξαφνιάζει τους εγχώριους «ιδεαλιστές» της διεθνούς πολιτικής. Για τους ρεαλιστές, πάντως, οι βαθύτερες αιτίες είναι ευδιάκριτες, όπως και τα λάθη της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική.

Πριν από πέντε χρόνια, ο Αλέξης Τσίπρας είχε κάνει μια «καυτή», όπως αποδείχθηκε, δήλωση: «Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι πώς θα καταφέρουμε τη δεύτερη φορά Aριστερά, κερδίζοντας τις εκλογές, να αναλάβουμε την ευθύνη και τον έλεγχο όχι μόνο των κυβερνητικών θέσεων, όχι μόνο των υπουργείων, αλλά και κρίσιμων αρμών της εξουσίας».

Η πρώτη φορά Αριστερά είχε ήδη τελειώσει και τη διακυβέρνηση είχε αναλάβει η «νέα» Νέα Δημοκρατία, του Κυριάκου Μητσοτάκη, μια κυβέρνηση που, όπως φάνηκε στην πορεία, προσπάθησε στον πυρήνα της πολιτικής της να διοικήσει τη χώρα ωσάν να είναι μια πολύ μεγάλη επιχείρηση, η «Ελλάς ΑΕ».

Μετά την αμερικανική επίθεση στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του, η μπάλα βρίσκεται πλέον στο γήπεδο του Ιράν, που αναμένεται να αντιδράσει. Η πρόβλεψη των επόμενων εξελίξεων δεν είναι όμως εύκολη, για μια σειρά από λόγους που θα παραθέσουμε στη συνέχεια.

Το σίγουρο είναι ότι η επίθεση των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, θα έχει βαριές συνέπειες, που θα αποτυπωθούν διεθνώς, όποια κι αν είναι η τροχιά των επόμενων εξελίξεων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολούθησαν την πρωτοβουλία του Ισραήλ και επιτέθηκαν στο Ιράν χωρίς οποιαδήποτε απόφαση επίσημου διεθνούς οργάνου ή έστω μιας ευρύτερης «συμμαχίας προθύμων», παραβιάζοντας τις διεθνείς νόρμες που υπερασπίζεται η Δύση. Αυτό δεν αλλάζει, είτε πιστεύει κάποιος ότι ήταν απαραίτητη η ενέργεια είτε όχι.

Μετά από τρεις «γεμάτες» μέρες εχθροπραξιών στον ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, η έντονη προπαγάνδα που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες συρράξεις, εντός και εκτός κοινωνικών δικτύων (σε συνδυασμό με τη στρατιωτική λογοκρισία των δύο χωρών), δεν επιτρέπει την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων για τη διαμόρφωση ισοζυγίου και την τροχιά των εξελίξεων στο επόμενο διάστημα.

Θα είναι χρήσιμο ωστόσο να γίνει κατανοητό ότι το Ιράν είναι μια τεράστια χώρα, 2,73 φορές μεγαλύτερη σε έκταση από την Ουκρανία (τη δεύτερη σε μέγεθος χώρα της Ευρώπης, μετά τη Ρωσία) και έχει περίπου 87 εκατ. πληθυσμό, ενώ το Ισραήλ είναι μια μικρή χώρα, πολύ μικρότερη σε σχέση με την Ελλάδα και με μόλις 9,3 εκατ. πληθυσμό.