Επιτάχυνση των έργων διαχείρισης απορριμμάτων ζητά η Κ. Κρέτσου

Τις ίδιες ημέρες που η κοινοτική επίτροπος Περιφερειακής Πολιτικής Κορίνα Κρέτσου ήταν στην Αθήνα και ζητούσε από τους συναρμόδιους υπουργούς να επιταχυνθεί η πορεία υλοποίησης των έργων διαχείρισης απορριμμάτων ανά την Ελλάδα, προκηρυσσόταν ο δεύτερος διαγωνισμός με το ιδιόμορφο μοντέλο που εφαρμόστηκε και στην Αλεξανδρούπολη.

Η Κ. Κρέτσου παρουσίασε ως θετικό παράδειγμα τη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) για τη μονάδα απορριμμάτων της Δυτικής Μακεδονίας (όπως και τα ΣΔΙΤ για τα σχολεία στην Αττική) και ζήτησε από την κυβέρνηση καλύτερη συνεργασία μεταξύ των υπουργείων, ώστε να προχωρήσουν και τα υπόλοιπα έργα στον τομέα των απορριμμάτων.

Στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωρίζουν πως εδώ και ενάμιση χρόνο έχουν εξαγγελθεί διαγωνισμοί συνολικού ύψους άνω του ενός δισ. ευρώ αλλά από τότε έχουν προκηρυχθεί μόνο δύο! Μάλιστα η εμμονή ορισμένων κυβερνητικών στελεχών στην υλοποίηση των μονάδων όχι ως ΣΔΙΤ αλλά μέσω κλασικών διαγωνισμών δημοσίων έργων προβληματίζει την αγορά καθώς και κοινοτικούς αξιωματούχους.

Πριν από λίγες ημέρες, προκηρύχθηκε ως δημόσιο έργο η κατασκευή (με δυνατότητα διαχείρισης για 10 χρόνια από τον ιδιώτη εργολάβο) της μονάδας επεξεργασίας αποριμμάτων στο Αμάρι Κρήτης. Ο Ενιαίος Σύνδεσμος Διαχείρισης Απορριμμάτων Κρήτης (ΕΣΔΑΚ), που προκήρυξε τον διαγωνισμό, ακολούθησε τη γραμμή των κυβερνητικών παραγόντων που βάζουν τρικλοποδιές σε αντίστοιχα έργα ΣΔΙΤ, όπως της Ρόδου, παρά το γεγονός πως υπάρχει ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του νησιού!

Οπως και στην Αλεξανδρούπολη, έτσι και στο Αμάρι Κρήτης, το δημόσιο εμφανίζεται να συμμετέχει με σημαντικά μεγαλύτερα ποσά για την κατασκευή μικρότερων μονάδων σε σχέση με τις μονάδες που κατασκευάζονται με ΣΔΙΤ. Επιπλέον, χωρίς ο ιδιώτης να βάλει ούτε ευρώ, μπορεί να αναλάβει και τη διαχείριση της μονάδας (για 20 χρόνια στην Αλεξανδρούπολη, για 10 χρόνια στο Αμάρι).

Στα ΣΔΙΤ για την κατασκευή και λειτουργία μονάδων επεξεργασίας (Δυτική Μακεδονία, Ηπειρος, Σέρρες, Περιφέρεια Πελοποννήσου και σύντομα στην Ηλεία), οι ιδιώτες επενδύουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Αντίθετα, όπως επισημαίνουν στελέχη της αγοράς κατασκευών, στο Αμάρι δαπανώνται κρατικά και κοινοτικά κονδύλια 31,6 εκατ. ευρώ για την κατασκευή μονάδας 43.000 τόνων ετησίως, όταν για τη μονάδα της Ηπείρου που κατασκευάζεται με ΣΔΙΤ και είναι υπερδιπλάσιας δυναμικότητας (105.000 τόνων) το δημόσιο βάζει μόνο 20 εκατ. ευρώ.

Μάλιστα, το δημόσιο επιβαρύνεται με μεγαλύτερα ποσά, που θα μπορούσαν να διατεθούν αλλού αφού δεν περισσεύουν κεφάλαια στη χώρα, όταν οι πολίτες δεν κερδίζουν και πολλά από τα τέλη διαχείρισης των μονάδων. Σχεδόν στα ίδια επίπεδα θα είναι τα τέλη που θα πληρώνουν οι κάτοικοι για τη μονάδα στο Αμάρι και στην Ηπειρο!

Αρκετοί αναρωτιούνται αν θα επαναληφθούν και στο Αμάρι όσα συνέβησαν στον πρώτο διαγωνισμό «ΣΔΙΤ με κρατικά λεφτά» της Αλεξανδρούπολης. Εκεί, παρά τα επιχειρήματα κρατικών αξιωματούχων πως το νέο μοντέλο διαγωνισμών για κατασκευή μονάδων ενισχύει τον ανταγωνισμό, κατατέθηκαν μόλις δύο προσφορές!

Στον πρώτο διαγωνισμό για αντίστοιχη μονάδα στην Αλεξανδρούπολη, με Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που ακυρώθηκε, είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον επτά όμιλοι! Κατά μέσο όρο, στους διαγωνισμούς για την κατασκευή μονάδων απορριμμάτων με ΣΔΙΤ είχαν κατατεθεί πέντε προσφορές, υπενθυμίζουν τα στελέχη του κλάδου.