Τι αλλάζει μετά το deal Allianz-Ευρωπαϊκής Πίστης

H Allianz μέχρι σήμερα είχε μια αξιοσημείωτη, αλλά «διακριτική» παρουσία στην εγχώρια ασφαλιστική βιομηχανία, με μερίδια αγοράς πολύ χαμηλότερα σε σχέση με την εν γένει πολυεθνική της ισχύ. Επί σειρά ετών, παράγοντες του κλάδου χαρακτήριζαν ως επιφυλακτική την παρουσία του γερμανικού Ομίλου στη χώρα μας, αποδίδοντάς το συγκεκριμένο γεγονός, είτε στα μακροοικονομικά ζητήματα της χώρας, είτε σε παθογένειες που διέκριναν ένα κομμάτι του ανταγωνισμού.

Αυτό που επίσης είχε σχολιαστεί ήταν η επιλογή των Γερμανών να μην διεκδικήσουν τα προηγούμενα χρόνια την Εθνική Ασφαλιστική, τον μέχρι τότε leader του κλάδου. Αντίθετα, από πέρυσι φαίνεται πως η πολιτική της Allianz να διαφοροποιήθηκε ριζικά και μάλιστα φημολογείται πως πριν από την Ευρωπαϊκή Πίστη είχε προσεγγίσει για τον ίδιο λόγο, άλλη εταιρεία, θυγατρική πολυεθνικής στη χώρα μας.

Σε κάθε περίπτωση, η Allianz μέσω της Ευρωπαϊκής Πίστης ανεβάζει κατακόρυφα τις ελληνικές εργασίες της (τόσο στον κλάδο ζημιών, όσο και στα ζωικά προϊόντα), εκμεταλλεύεται οικονομίες κλίμακας και έτσι ένας πολυεθνικός κολοσσός αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί πολύ πιο δυναμικά στην εγχώρια ασφαλιστική αγορά, η οποία:

• Συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο σε λιγότερους και ισχυρότερους «παίκτες» (έχουν προηγηθεί τα deals Generali-AXA, NN-MetLife και CVC-Εθνικής Ασφαλιστικής). Αρκετοί φοβούνται την εκδήλωση ολιγοπωλιακών φαινομένων, ωστόσο οι περισσότεροι μιλούν για ασφαλιστικού; Ομίλους που θα διαθέτουν ισχυρότατη κεφαλαιακή επάρκεια, διεθνή τεχνογνωσία και πόρους προκειμένου να προχωρήσουν στην ψηφιοποίηση των εργασιών τους.
• Αφελληνίζεται ολοένα και περισσότερο. Μετά την πώληση της Ευρωπαϊκής Πίστης και της Εθνικής Ασφαλιστικής, δεν θα υπάρχει αξιοσημείωτη παρουσία εταιρείας ελληνικών μετοχικών συμφερόντων στον κλάδο ζωής.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις κύκλων της αγοράς, ο χορός των deal στον ασφαλιστικό κλάδο θα συνεχιστεί μέσα στο 2022 και θα αφορά όχι μόνο μεγάλες πολυεθνικές, αλλά και μικρότερες ελληνικές εταιρείες γενικών καλύψεων, οι οποίες θα συνεκτιμήσουν τις επερχόμενες προκλήσεις του αυστηρότερου εποπτικού πλαισίου και των δαπανών για την ψηφιοποίηση των εργασιών τους.

Χαρούμενοι όλοι… πλην Πειραιώς

Το τίμημα των 7,8 ευρώ ανά μετοχή ικανοποίησε πλήρως μικρούς και μεγάλους μετόχους της Ευρωπαϊκής Πίστης, βραχυπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους.

Ενδεικτικό είναι ότι:

• Κατά την προηγούμενη εβδομάδα η τιμή του τίτλου κυμάνθηκε μεταξύ 5,94 και 6,96 ευρώ.
• Το μεγαλύτερο διάστημα του 2021 βρισκόταν γύρω ή και κάτω από τα πέντε ευρώ.
• Πριν από πέντε χρόνιας (13/2/2017) η μετοχή διαπραγματευόταν προς 2,17 ευρώ. Έτσι, όποιος διατήρησε τη μετοχή της Ευρωπαϊκής Πίστης κατά την τελευταία πενταετία κέρδισε 260% από την άνοδο της τιμής της και άλλο ένα 36,5% από τα μερίσματα που εισέπραξε στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα (0,79 ευρώ)!

Από την άλλη πλευρά, η Τράπεζα Πειραιώς είχε ουσιαστικά αναγκαστεί να ρευστοποιήσει το 2016 το 30% που κατείχε στην Ευρωπαϊκή Πίστη, προκειμένου να ενισχύσει τη δική της κεφαλαιακή επάρκεια. Αγοραστές αυτού του 30% ήταν η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (15%) και υψηλόβαθμα στελέχη της ασφαλιστικής εταιρείας. Επρόκειτο για μια… χρυσοφόρα επένδυση, καθώς το τίμημα της αγοράς ήταν μόλις 1,5 ευρώ και στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα εισέπραξαν μερίσματα 0,79 ευρώ!

Συγκρίσεις και… σπόντες για Interlife-Εθνική

Παρά το γεγονός ότι κάθε περίπτωση εξαγοράς είναι διαφορετική και επίσης ότι κάθε ασφαλιστική εταιρεία έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, είναι εύλογο ότι μετά τη δημοσιοποίηση του τιμήματος, οι άνθρωποι της αγοράς έβγαλαν… χαρτί και μολύβι προκειμένου να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα για deal που είτε έγιναν κατά το παρελθόν, είτε θα ακολουθήσουν στο μέλλον.

Με δεδομένο πχ ότι το τίμημα των 7,8 ευρώ ανά μετοχή αντιστοιχεί σε μια συνολική αποτίμηση της εταιρείας στα 207 εκατ. ευρώ, προκύπτει ότι η Allianz κατέβαλε 38,64% πάνω από τα ίδια κεφάλαια της εξαγορασθείσας (149,3 εκατ. στις 30/6/2021), όταν:

1. Στο Χρηματιστήριο της Αθήνας η Interlife διαπραγματεύεται στο 72% της καθαρής της θέσης, καθώς η τρέχουσα αποτίμησή της βρίσκεται στα 86,15 εκατ. και τα ίδια κεφάλαιά της (30/6/2021) στα 120 εκατ. ευρώ. Άρα, ενδέχεται να συμπεράνει κάποιος ότι με βάση το συγκεκριμένο δείκτη, η τρέχουσα τιμή της ΙΝΛΙΦ στο ταμπλό του ΧΑ ίσως να είναι υποτιμημένη.
2. Το τίμημα που θα καταβάλει η CVC για την εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής -σε περίπτωση που η DGComp εγκρίνει το συγκεκριμένο deal- αντιστοιχεί περίπου στο 50% των ιδίων κεφαλαίων της ελληνικής εταιρείας. Άλλωστε, για το ύψος του τιμήματος είχε διαμαρτυρηθεί ο Σύλλογος των Εργαζομένων της Εθνικής Ασφαλιστικής και με βάση τα όσα προβλέπονταν σε προηγούμενα deals στον κλάδο, όπως πχ της απόκτησης της AXA από την Generali.

Επίσης, είναι λογικό ότι η κίνηση αυτή της Allianz ενθαρρύνει τους υποψήφιους πωλητές να σηκώσουν τις μελλοντικές τους απαιτήσεις απέναντι στους ενδεχόμενους πρόθυμους αγοραστές τους.

Το… παπιγιόν των 207 εκατ. ευρώ

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως η μικρή ασφαλιστική εταιρεία που ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1970 από μια ομάδα Ελλήνων ασφαλιστών (με πρώτον τον Χρήστο Γεωργακόπουλο, η εμφάνιση του οποίου συνοδεύεται πάντα από παπιγιόν) θα μπορούσε να αναπτυχθεί τόσο πολύ κατά τα επόμενα χρόνια, έτσι ώστε να καταφέρει να επιβιώσει σε μια περίοδο όπου η πλειονότητα των άλλων επιχειρήσεων του κλάδου αποχώρησε από την αγορά και μάλιστα να πουληθεί έναντι 207 εκατ. ευρώ.

Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Πίστη κατέχει σήμερα κάτι λιγότερο από το 6% της αγοράς, έχοντας σχεδόν διπλασιάσει την παραγωγή της από το 2009 έως σήμερα, όταν η συνολική εγχώρια παραγωγή κατά την ίδια περίοδο υποχρεώθηκε σε μεγάλη πτώση.

Στα αξιοσημείωτα συγκαταλέγεται το ότι η εκτίναξη των εργασιών της Ευρωπαϊκής Πίστης δεν προέκυψε ούτε μέσα από εξαγορές, ούτε και από τη συνεργασία της με τραπεζικά δίκτυα (bancassurance), ενώ οι αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου που πραγματοποίησε ήταν μόλις δύο (μία όταν εισήλθε στο ΧΑ και μία αργότερα) και μάλιστα περιορισμένου ύψους. Αντίθετα, η εταιρεία βασίστηκε αποκλειστικά στο μοντέλο των φυσικών δικτύων.

Ένα δεύτερο πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό της εταιρείας ήταν πάντοτε η αξιοπιστία των λογιστικών της καταστάσεων και η συντηρητική της πολιτική σε ότι αφορά τη διαχείριση των κινδύνων.

Ένα πρώτο παράδειγμα αποτελεί το έτος 2004, όταν οι ασφαλιστικές εταιρείες είχαν υποχρεωθεί να δημοσιεύουν τις λογιστικές τους καταστάσεις με βάση τα διεθνή και όχι τα ελληνικά λογιστικά πρότυπα. Τότε, η ΕΥΠΙΚ ήταν μια από τις πολύ λίγες εταιρείες που δεν είδαν τα ίδια κεφάλαιά τους να μειώνονται δραστικά εξ’ αιτίας της συγκεκριμένης αλλαγής.

Μια δεύτερη κρίσιμη χρονική περίοδος για τις ασφαλιστικές εταιρείες υπήρξε το 2012, όταν μέσω του PSI είχαν κουρευτεί τα ελληνικά ομόλογα. Τότε, οι περισσότερες εταιρείες του κλάδου είχαν υποχρεωθεί σε πολύ μεγάλες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, με τις θυγατρικές των τραπεζών να καλύπτονται έμμεσα μέσω Τ.Χ.Σ. και τις θυγατρικές πολυεθνικών μέσα από τις κεφαλαιακές ενέσεις των μητρικών τους Ομίλων. Τότε λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Πίστη έβγαλε άνετα την κρίση χωρίς να αντλήσει πρόσθετα κεφάλαια!

Από την άλλη πλευρά, στην πολυετή ιστορία της Ευρωπαϊκής Πίστης υπήρχαν και δύσκολες περίοδοι, όπως πχ η ενδομετοχική διαμάχη με τον τότε μέτοχο Ιωάννη Τζιβέλλη, ή οι κατά καιρούς δηλώσεις του εκλιπόντος Παύλου Ψωμιάδη (της Ασπίς Πρόνοια) ότι προτίθετο να εξαγοράσει την εταιρεία.

Στην απόφαση για πώληση της εταιρείας στην Allianz συνετέλεσαν κυρίως δύο παράγοντες: Η έλλειψη διάδοχης κατάστασης του μεγαλύτερου μετόχου της Ευρωπαϊκής Πίστης (Χρήστος Γεωργακόπουλος) και ο μεσοπρόθεσμος επενδυτικός χρονικός ορίζοντας της EBRD.