Τα ελληνοτουρκικά, ο Σαμαράς και η δύσκολη συνέχεια

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά, με συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής», ενόψει της έναρξης του 61ου γύρου των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών, υπενθύμισε χθες, κατά τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, ότι η κυβερνώσα παράταξη οδεύει σε αυτές τις συζητήσεις διαιρεμένη.

Η έμμεση πλην σαφής αντίθεση που εξέφρασε ο κ. Σαμαράς τόσο στη διενέργεια αυτών των επαφών, καθώς θα απομακρύνουν την πιθανότητα επιβολής περαιτέρω ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία, όσο και στο ενδεχόμενο να οδηγήσουν στη Χάγη για την «επικύρωση» μίας λύσης στην ελληνοτουρκική διαφορά, η οποία θα απέχει από το διεθνές δίκαιο, αποτελούν στοιχεία αντίθετα με την έως τώρα ρητορική του Κυρ. Μητσοτάκη. Ο Έλληνας πρωθυπουργός έχει δηλώσει, επανειλημμένως, ανοικτός στον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών και διατεθειμένος να παραπεμφθεί το ζήτημα στη Χάγη, σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η εξεύρεση διμερούς λύσης.

Μόνο σημείο σύγκλισης ρητορικής μεταξύ των δύο ανδρών, πως η αποκλειστική διαφορά με τη γείτονα είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ και ότι μόνον αυτή είναι διατεθειμένη να συζητήσει η Ελλάδα.

Αν και η ύπαρξη «ενδο-οικογενειακών» διαφωνιών στο ελληνικό στρατόπεδο θα μπορούσε να εκληφθεί ακόμη κι ως διαπραγματευτικό ατού για την Αθήνα, η δημόσια εκδήλωσή τους μία ημέρα πριν την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών είναι προφανές ότι περιπλέκει την εγχώρια πολιτική σκηνή αλλά και τις σχέσεις με τη γείτονα.

Αποτελεί, δε, κίνηση υπέρτερου συμβολισμού, εκείνου που ενδεχομένως συνοδεύει την ταυτόχρονη έλευση της υπουργού Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας Φλοράνς Παρλί, στην Αθήνα, για την υπογραφή της σύμβασης των πολεμικών αεροσκαφών Rafale και την υποβολή νέων προτάσεων για τα πολεμικά πλοία που προτίθεται να αποκτήσει η Ελλάδα. Κινήσεων οι οποίες, ευλόγως, ολοκληρώνουν το διττό μήνυμα της Αθήνας προς την Άγκυρα, την ίδια ημέρα που επανεκκινούν οι μεταξύ τους επαφές.

Είναι σαφές ότι η παρέμβαση Σαμαρά επισκιάζει τόσο την εγχώρια σκηνή όσο και το όποιο μήνυμα της Αθήνας προς την Άγκυρα, υπό το φως της σφοδρότητας της πολιτικής αντιπαράθεσης στην οποία οδηγήθηκε η χώρα μας, κατά το παρελθόν, επ’ αφορμή έτερου εθνικού ζητήματος.

Η υπόθεση της ονομασίας και των τότε φερόμενων ως αλυτρωτικών διεκδικήσεων της Β. Μακεδονίας είχαν οδηγήσει σε αντιπαράθεση, στην οποία, ως γνωστόν, είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο ο κ. Σαμαράς, τόσο το 1993, οδηγώντας στην πτώση της κυβερνήσεως του αείμνηήστου Κων/νου Μητσοτάκη, όσο και εσχάτως, κατά τη σύναψη της Συμφωνίας των Πρεσπών, επίσης με παρέμβασή του, στη Βουλή αυτή τη φορά.

Είναι χαρακτηριστικό, δε, το γεγονός ότι ο κ. Σαμαράς προϊδέασε περί της αρνητικής στάσης που θα τηρήσει όταν κατατεθούν προς ψήφιση στη Βουλή τα τρία μνημόνια συνεργασίας με τη γείτονα, που προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών.

Υπό αυτό το πρίσμα, μία εξίσωση η οποία ήταν ήδη περιπεπλεγμένη, χθες, απέκτησε έναν επιπρόσθετο βαθμό δυσκολίας, δεδομένης της διατύπωσης των ενστάσεων Σαμαρά και του ρόλου που ο ίδιος εξακολουθεί να διαδραματίζει στη Νέα Δημοκρατία.

Ούτως ή άλλως, το τρέχον έτος εκτιμάται ότι θα μπορούσε να αναδειχθεί σε εκλογικό, ιδίως, κατά την περίπτωση που καταστεί αναγκαίο να τεθεί ενώπιον του εκλογικού σώματος το όποιο τυχόν αποτέλεσμα του ελληνοτουρκικού διαλόγου. Υπό το φως, δε, και των παραπάνω ενστάσεων Σαμαρά, οι εξελίξεις προβλέπονται, αν μη τι άλλο, ως ενδιαφέρουσες!