Τα 4 πολιτικά μηνύματα του Κυριάκου Μητσοτάκη από το Βελλίδειο

Με αιχμή του δόρατος τις φοροελαφρύνσεις και το ξεχωριστό ενδιαφέρον στην οικογένεια και στους νέους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άνοιξε τα χαρτιά του από το βήμα του Βελλιδείου όσον αφορά την περαιτέρω οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Παράλληλα, έθεσε το πολιτικό πλαίσιο με το οποίο η χώρα θα οδεύσει προς τις επόμενες κάλπες, ενώ περιέγραψε και το όραμά του για την Ελλάδα του 2030, εφόσον οι πολίτες τον εμπιστευτούν και πάλι για μια τρίτη, συνεχή θητεία.

«Βάζουμε την Ελλάδα ψηλά! Νοιαζόμαστε για όλους τους Έλληνες!» ήταν το σύνθημα και η ελληνική σημαία το βασικό φόντο που συνόδευαν την ομιλία του, στη δέκατη εμφάνισή του στη ΔΕΘ γενικώς και στην έβδομη ως πρωθυπουργός.

Στο Μέγαρο Μαξίμου δηλώνουν απόλυτη ικανοποίηση για τη χθεσινή παρέμβαση του κ. Μητσοτάκη την οποία αποτιμούν πολύ θετικά: «Απέδειξε ότι γνωρίζει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, η μέση ελληνική οικογένεια, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και πως παραμένει ο ίδιος με την πρώτη εμφάνισή του στο Βελλίδειο πιστός σε αυτά που πρεσβεύει και στη φιλελεύθερη προσέγγιση που είχε από την αρχή της πολιτικής του καριέρας», αναφέρουν κυβερνητικές πηγές, προσθέτοντας ότι τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός «ενισχύουν την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας. Εξήγησε γιατί επέλεξε από το βήμα της ΔΕΘ να ανακοινώσει μια συνολική ριζοσπαστική φορολογική τομή αντί της συνηθισμένης λίστας επιμέρους παρεμβάσεων. Αλλά και τι σημαίνει η κάθε επιλογή: πώς η κυβέρνηση βρίσκει λεφτά για τους πολίτες από τη φοροδιαφυγή. Πώς η εθνική ανάπτυξη αφορά καθέναν από μας. Και γιατί δίνουμε βάρος σε επίκαιρα και κρίσιμα προβλήματα, όπως το Δημογραφικό και το Στεγαστικό».

Σε πολιτικό επίπεδο, τέσσερις ήταν οι άξονες στους οποίους επικεντρώθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης:

1. Ανάγκη πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής βεβαιότητας. «Γύρω μας διαμορφώνεται ένα κλίμα ανατροπών που δεν φαίνεται να βρίσκει εύκολα την ισορροπία του: με πολέμους, γεωστρατηγικές μεταβολές που εκπέμπουν απειλητική αβεβαιότητα στη γειτονιά μας, με την αναμέτρηση των δασμών να κλονίζει πλέον όλες τις οικονομίες, με την κλιματική κρίση να προκαλεί ολοένα και πιο συχνές καταστροφές, με την τεχνητή νοημοσύνη να αλλάζει τα πάντα -επαναλαμβάνω, τα πάντα-, εγείροντας πρωτόγνωρες ευκαιρίες αλλά και τεράστιες προκλήσεις… Σε μια τέτοια σύνθετη πραγματικότητα, νομίζω ότι είναι φυσικό να επιχειρήσει να φουντώσει ξανά ο λαϊκισμός, προτείνοντας εύκολες λύσεις σε δύσκολα προβλήματα, χαϊδεύοντας τα αυτιά με απατηλές υποσχέσεις, ακυρώνοντας τη σκέψη με fake news που σκηνοθετούν συχνά μια ψευδή πραγματικότητα. Έτσι, τα κράτη δεν πολιορκούνται μόνο από διεθνή προβλήματα, πολιορκούνται και από το σαράκι της εσωτερικής αστάθειας. Να, λοιπόν, γιατί η πολιτική σταθερότητα γίνεται προϋπόθεση ευημερίας. Πρόκειται για ένα άυλο πλεονέκτημα το οποίο, ευτυχώς, η δική μας πατρίδα το διαθέτει. Ένα στοιχείο το οποίο κερδήθηκε δύσκολα, πολύ δύσκολα για να τίθεται πρόχειρα και σε πρώτη ευκαιρία σε αμφισβήτηση», σημείωσε.

2. Προσπάθεια αντιμετώπισης του «βαθέος κράτους» με όσα έχουν επιτευχθεί, παρά τα λάθη: «Μπορεί οι στόχοι μας να κοιτούν προς την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, όμως το κράτος συνεχίζουν να το πολιορκούν παθογένειες δεκαετιών. Όπως έδειξε, δυστυχώς, και η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Παθογένειες που, δυστυχώς, δεν ξεριζώθηκαν ούτε από τη δική μας διακυβέρνηση. Στις οποίες, ωστόσο, εμείς απαντάμε με πράξεις… Από αυτό το βήμα, πάλι, πριν από δύο χρόνια, είχα μιλήσει για την ατζέντα της νομιμότητας παντού, την οποία υλοποιούμε όσες αντιστάσεις και αν συναντήσουμε… Ας μην κρυβόμαστε: παρανομία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει και στη δική μας χώρα, όπως υπάρχει παντού. Σήμερα, όμως, τι αλλάζει; Αυτή βγαίνει με τόλμη στην επιφάνεια. Γιατί; Γιατί χτυπιέται αποφασιστικά από την πολιτεία… Ως εδώ με τα βαρίδια του χθες και όσους θέλουν να τα συντηρούν στο σήμερα. Και μιλώ με σκληρό τόνο, γιατί δεν είναι η πρώτη και δεν θα είναι ούτε η τελευταία μάχη που δίνουμε με το παρελθόν. Κάποτε βρίσκουμε αντιστάσεις, ναι, κάποτε χάνουμε από το βαθύ κράτος, αλλά συχνά το νικάμε μαζί με τους σπόνσορές του… Πάντα προτιμότερη είναι μια κυβέρνηση που κάνει και λάθη, από μια λάθος κυβέρνηση».

3. Χαμηλοί τόνοι απέναντι στην αντιπολίτευση. Μάλιστα προέταξε τέσσερις βασικές μεταρρυθμίσεις που υπερβαίνουν τους κυβερνητικούς κύκλους και απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις (καθιέρωση εθνικού απολυτηρίου, ολοκλήρωση ΕΣΥ, πλήρες κτηματολόγιο και σύγχρονες πολεοδομίες, εθνικός ενεργειακός χάρτης): «Η πατρίδα μας δεν επιτρέπεται να προχωρήσει μέσα σε κλίμα σύγχυσης και ασυνεννοησίας. Δεν είναι δυνατόν οι εκπρόσωποι των πολιτικών δυνάμεων να μη συγκλίνουν σε κεντρικά ζητήματα, τα οποία όχι μόνο απασχολούν την κοινωνία, αλλά, θα έλεγα, απαιτούν και οι συνθήκες. Ούτε -έτσι για να το πω όπως το αισθάνομαι- μπορεί η πολιτική διαφωνία τον 21ο αιώνα να μετατρέπεται σε ένα μόνιμο κομματικό γινάτι. Αυτό το “όχι σε όλα” σημαίνει στην ουσία “ναι στο τίποτα”. Παρά, λοιπόν, την επίμονα αρνητική στάση της αντιπολίτευσης, αισθάνομαι το χρέος να την καλέσω -έστω και τώρα- σε κάποιου είδους συγκλίσεις. Αυτές δεν θα καταργούν τις διαφορές μας, θα σηματοδοτούν όμως κάποια στοιχειώδη κοινή διάθεση για το καλό του τόπου».

4. Επιχείρηση συσπείρωσης της ΝΔ, αλλά και αυστηρά μηνύματα σε όσους εντός του κόμματος επιδεικνύουν αλαζονικές συμπεριφορές: «Πολλοί συμπολίτες μας τα βγάζουν πέρα δύσκολα. Δεν νομίζω ότι μας ζητούν να λύσουμε ή περιμένουν να λύσουμε μονομιάς όλα τα προβλήματα. Έχουν την απαίτηση, όμως, να μας βλέπουν να προσπαθούμε και -να χρησιμοποιήσω μια μπασκετική αναλογία- να ιδρώνουμε τη φανέλα. Και έχουν, νομίζω, και την απαίτηση να μην καβαλάμε το καλάμι της εξουσίας. “Καλοχαιρέτα τους πεζούς όταν καβαλικέψεις, για να σε χαιρετούν κι αυτοί όταν θα ξεπεζέψεις”, λέμε στην Κρήτη. Ας τη θυμούνται όλοι καλά αυτή τη μαντινάδα. Σε αυτή την προσπάθεια, ωστόσο, δεν αισθάνομαι ότι είμαι μόνος με τη συνείδησή μου. Έχω δίπλα μου την ιστορία, τις αρχές, την ψυχή της παράταξής μας. Αρχές που μας συνοδεύουν από την πρώτη ημέρα ίδρυσής της από τον εθνάρχη, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το αισθάνεται σήμερα κάθε Νεοδημοκράτισσα, κάθε Νεοδημοκράτης, που εδώ και πάνω από μισό αιώνα αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτής της παράταξης. Αποτελείτε τον πιο αυστηρό μας κριτή με τον τρόπο σας, αλλά και τον πιο πιστό μας σύντροφο».