H Evelyn Webster, η διευθύνουσα σύμβουλος της SoulCycle, μιας αλυσίδας γυμναστηρίων για ποδηλασία, είπε ότι οι υπάλληλοί της την παροτρύνουν συχνά να λέει την άποψή της για την κοινωνική και πολιτική κρίση που ζούμε. «Είναι η μοναδική και πιο έντονη κριτική που δέχομαι από τους συνεργάτες μου: Γιατί δεν σχολιάζεις όλα αυτά που συμβαίνουν, όταν είναι όλα τόσο εξωφρενικά και ανήκουστα και μας κρατούν επί ποδός πολέμου, όπως η κατάργηση του δικαιώματος στην άμβλωση, ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι σκοτωμοί στα σχολεία;», είπε. «Αν έκανα αυτό που μου ζητούσαν, θα έπρεπε να σχολιάζω ό,τι συμβαίνει παγκοσμίως κάθε στιγμή».
Ήταν ένα από τα μέλη της ομάδας που συγκεντρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου στο DealBook Summit στη Νέα Υόρκη για να συζητήσουν για την ηγεσία σε ταραχώδεις καιρούς και εν μέσω της αλλαγής γενεών του εργατικού δυναμικού. Τα στελέχη μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων που συμμετείχαν, συμφώνησαν ότι το πώς, το πότε και με ποιον τρόπο θα πρέπει να επικοινωνούν με τους εργαζομένους, τους πελάτες και το κοινό, είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στις παρυφές του 2023.
Τη συζήτηση συντόνισε ο David Gelles, συνεργάτης στο Climate Desk των «New York Times». Συμμετείχαν οι: Neil Blumenthal (συνιδρυτής και συν-διευθύνων της Warby Parker), Priscilla Sims Brown (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Amalgamated Bank), Christina Cacioppo (συνιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Vanta), Charles Lowrey (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Prudential Financial), Sara Menker (ιδρύτρια και διευθύνων σύμβουλος της Gro Intelligence), David Miliband (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος The International Rescue Committee), Katherine Ryder (ιδρύτρια και διευθύνων σύμβουλος της Maven Clinic), Evelyn Webster (διευθύνων σύμβουλος της SoulCycle), Jake Wood (ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Groundswell).
Πώς να ενώσεις εργαζόμενους, πολλοί από τους οποίους είναι διασκορπισμένοι σε διαφορετικά σημεία της χώρας ή του κόσμου); Πώς να λάβεις σαφείς θέσεις σε πολιτικά ζητήματα χωρίς να ρισκάρεις δυνητικά να δυσαρεστήσεις πελάτες ή μέλη της ίδιας σου της εταιρείας; Πώς να διοικήσεις όταν η πολιτική και οικονομική κρίση δεν φαίνεται να έχει τέλος;
Ενώ υπάρχουν πολλοί παράγοντες της οικονομίας και της αγοράς που ακόμα προσπαθούν να συνέλθουν από τα γεγονότα των τελευταίων ετών, κάποιοι άλλοι τα αντιμετώπισαν ως πρόκληση: η καθοδήγηση μιας εταιρείας εν μέσω πανδημίας, αναταραχών και πολιτικής έντασης τους έκανε καλύτερο αφεντικό.
Ο Charles Lowrey, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Prudential Financial, ανέφερε ότι πριν από την πανδημία, έβαζε το κοστούμι του -«πανοπλία» το χαρακτήρισε- έκανε τη δουλειά του και δεν αναφερόταν ποτέ στην προσωπική του ζωή. Και μετά, ξαφνικά, όλοι δούλευαν από το σπίτι και οι προσωπικές ζωές όλων έγιναν μέρος της δουλειάς. «Κάθε βδομάδα έκανα μια μαγνητοσκόπηση στο iPhone μου και την έστελνα σε όλους. Μιλούσα για το πώς αισθανόμουν», είπε. «Η διοίκηση εν μέσω κρίσης απαιτεί έναν συνδυασμό ισχύος και σιγουριάς από τη μία, αλλά και ευαισθησίας, συμπόνοιας και τρωτότητας ακόμα, από την άλλη. Γιατί ο κόσμος χρειάζεται να νιώσει ότι κι εσύ αισθάνεσαι όπως εκείνοι».
Αυτή η εξωστρέφεια δεν πρέπει να χαθεί με το τέλος της κρίσης, είπε ο Jake Wood, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της Groundswell, μιας εταιρείας που έχει καθιερώσει τη φιλανθρωπία προς όφελος των εργαζομένων μέσω ατομικών λογαριασμών για δωρεές. «Νομίζω ότι είναι εξαιρετική ευκαιρία για τους CEOs να σταθούν μπροστά στην ομάδα τους και να πουν “Δεν ξέρω τί συμβαίνει. Δεν ξέρω πού θα οδηγήσει όλο αυτό”», είπε. Οι ηγέτες πρέπει να επενδύσουν σε αυτό το κεφάλαιο, «προσκαλώντας τον κόσμο στη λύση και αναγνωρίζοντάς το όταν δεν έχουν προδιαγεγραμμένο σχέδιο».
Δεν είναι απλά μια στρατηγική, είναι ίσως ο μόνος τρόπος να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των υπαλλήλων μας, είπαν τα στελέχη. Οι υπάλληλοι, από την πλευρά τους, ειδικά οι πιο νέοι, συμφώνησαν με μια δόση σκεπτικισμού ότι αξιώνουν όχι απλώς να τους λένε τι συμβαίνει, αλλά και γιατί συμβαίνει.
Η Christina Cacioppo, συνιδρύτρια και διευθύνων σύμβουλος της Vanta, μιας πλατφόρμας online ασφάλειας και ελέγχου, που είναι και η ίδια millennial, έπαθε για να μάθει. Η εταιρεία της είχε πάντα στη διάθεση και των 300 υπαλλήλων της όλα τα νούμερα (μέσες τιμές πώλησης, αποτελεσματικότητα πωλήσεων και απόκτηση πελατών), όμως κάποια στιγμή αποφάσισε να περιορίσει την πρόσβαση σε αυτά «και τότε… μπουμ! Αμέσως όλη η εμπιστοσύνη χάθηκε. Θεώρησαν ότι, αφού κρύβουμε τα νούμερα, μάλλον είναι άσχημα», είπε.
Στην πραγματικότητα, είπε, η εταιρεία προσπαθούσε απλά να επικοινωνήσει στοχευμένα μόνο τα πιο σημαντικά, «αλλά δεν έγινε αντιληπτό με αυτόν τον τρόπο. Ήταν μια εντελώς λάθος απόφαση». Τι έμαθε; «Δεν νομίζω ότι για έναν CEO, τουλάχιστον μιας αναπτυσσόμενης εταιρείας, υπάρχει η δυνατότητα της υπερ-επικοινωνίας», είπε.
Ο David Gelles, ο δημοσιογράφος των «New York Times» που συντόνισε τη συζήτηση, είπε: «Αυτή είναι η επιτομή όλων όσων άκουσα όσο κάλυπτα την κρίση της πανδημίας: οι CEOs πρέπει να μοιράζονται περισσότερα, να είναι πιο προσιτοί και πιο επικοινωνιακοί, ιδιαιτέρως με τους υπαλλήλους τους».
«Ουκ εν τω πολλώ το ευ», είπε ο David Miliband, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της International Rescue Committee. «Διαπιστώσαμε ότι οι πολυπληθείς συναντήσεις ήταν ιδιαίτερα απογοητευτικές» είπε, προσθέτοντας ότι η ποιοτική επικοινωνία εξαρτάται εξίσου από τον ομιλητή και από τον ακροατή.
Η διάχυση της πληροφορίας ενδοεταιρικά είναι μια πρόκληση, το ίδιο και το να γνωρίζεις πότε και πώς να εξωτερικεύεις τις πολιτικές σου απόψεις. Μετά τη δολοφονία του George Floyd το 2020, πολλές εταιρείες έσπευσαν να καταδικάσουν την αστυνομική βία και να υιοθετήσουν το μότο «Black Lives Matter». Και καθώς περισσότερες εταιρείες μιλούν ανοιχτά για τέτοια ζητήματα, ξεχωρίζουν πια εκείνες που παραμένουν σιωπηλές. «Η σιωπή δεν είναι επιλογή, αλλά ούτε και η αδιάκριτη υποστήριξη κάθε κινήματος», δήλωσε η Priscilla Sims Brown, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Amalgamated Bank.
Στην εταιρική της ιστοσελίδα καταγράφονται δέκα «Ζητήματα για τα οποία νοιαζόμαστε» και σε αυτά περιλαμβάνονται τα δικαιώματα των μεταναστών, το δικαίωμα στην επιλογή αναπαραγωγής, η εξάλειψη της βίας και η ασφάλεια στην οπλοκατοχή. Ωστόσο, η Amalgamated δεν περιορίζεται στο να καταδικάζει την ένοπλη βία, έχει προχωρήσει με μια καινοτόμο ιδέα για την πιθανή αποφυγή των ένοπλων επιθέσεων. Υπέβαλε επιτυχώς αίτημα στον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης για ένα νέο κωδικό κατηγορίας για καταστήματα όπλων. Ενώ υπάρχουν κωδικοί για πολλά διαφορετικά είδη εμπορίου, δεν υπάρχει κανένας για καταστήματα όπλων. Η Visa, η Mastercard και η American Express έχουν ήδη συμφωνήσει να υιοθετήσουν τον κωδικό, είπε η κ. Brown, κάτι που θα μπορούσε να διευκολύνει τον εντοπισμό ύποπτης δραστηριότητας, όπως η αγορά όπλων από διαφορετικά καταστήματα.
Οι εταιρείες πρέπει να επικεντρωθούν σε ό,τι ανταποκρίνεται στην επιχείρηση και το αντικείμενό τους, είπε η κ. Brown. «Δεν παίρνω θέση στο ζήτημα της οπλοκατοχής, παίρνω θέση για τη νομική μου υποχρέωση να μετριάζω το έγκλημα στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες εντός των παραμέτρων ενός χρηματοπιστωτικού οργανισμού. Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς είναι να παραμείνουμε στη δική μας αγωνιστική λωρίδα, αλλά μέσα από αυτή, να αναγνωρίζουμε τον θετικό αντίκτυπο που μπορούμε να έχουμε στην κοινωνία».
Δεν είναι εύκολο να τηρείς τέτοια στάση. Η θέση της Amalgamated στο ζήτημα της οπλοκατοχής έχει καταστήσει την ίδια στόχο και αποδέκτη θανατηφόρων απειλών, είπε η κ. Brown.
Η Warby Parker, διαδικτυακό κατάστημα λιανικής πώλησης γυαλιών, ακολουθεί παρόμοια στρατηγική, δήλωσε ο Neil Blumenthal, συνιδρυτής και συν-διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Μέσω του ρόλου της ως εργοδότη πολλών οπτομετρών, η εταιρεία στοχεύει να αυξήσει τον μικρό αριθμό (3%) των οπτομετρών σε εθνικό επίπεδο που είναι μαύροι μέσω των πρακτικών πρόσληψης, των υποτροφιών και των συνεργασιών με σχολές οπτομετρίας.
Πολλά από τα στελέχη λένε ότι είναι πιο αισιόδοξα για το πού βρίσκονται τώρα οι ίδιοι και οι εταιρείες τους σε σχέση με πέρσι, αλλά λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι έρχονται πιο ήρεμοι καιροί.
«Νομίζω ότι οι αλλαγές και οι κρίσεις που θα αντιμετωπίσουμε όλοι, θα συνεχίσουν να αυξάνονται», είπε ο κ. Blumenthal.
Τα συμπεράσματα
• Σπάνια χρειάζεται υπερπληροφόρηση από τα διευθυντικά στελέχη στους υπαλλήλους τους, αλλά η επικοινωνία τους πρέπει να είναι διαφανής και σαφής.
• Οι εταιρείες που τοποθετούνται δημόσια σε φλέγοντα ζητήματα της εποχής πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι θέσεις τους έχουν σχέση με τους στόχους και το αντικείμενό τους και υποστηρίζονται από ουσιαστική δράση.
• Είναι συχνά δύσκολο για τα στελέχη να εξισορροπήσουν την απαίτηση ή την ανάγκη των εργαζομένων τους να εκφραστούν πολιτικά με τις διαφορετικές απόψεις των πελατών τους.
*Η Alina Tugend είναι δημοσιογράφος των «New York Times».Συγγραφέας του βιβλίου «Καλύτερα κατά λάθος: Τα απρόσμενα οφέλη του να κάνεις λάθος»
© 2022 The New York Times Company