Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τα ζητήματα της δημοκρατίας; Γιατί όχι με την κλιματική αλλαγή ή το μεταναστευτικό;
ACHRAF MANAR: Μεγάλωσα σε μια αγροτική περιοχή της Γαλλίας, το Auvergne, αλλά κατάγομαι από μια φτωχή οικογένεια στο Μαρόκο. Επισκεπτόμουν τους παππούδες μου, τις θείες, τους θείους και τα ξαδέρφια μου εκεί κάθε χρόνο και παρατηρούσα τις ανισότητες που αντιμετώπιζαν επειδή ήταν φτωχοί. Αυτό με ώθησε να προσπαθήσω να το αλλάξω -όχι μόνο για εκείνους αλλά για όλους όσοι δεν είχαν ίσες ευκαιρίες στη ζωή.
MICHELE CASTREZZATI: Μια υγιής δημοκρατία είναι αυτή που επιτρέπει θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, η ανισότητα των φύλων και άλλες κοινωνικές αδικίες να έρθουν στο προσκήνιο. Είναι όπως ο ντράμερ σε ένα συγκρότημα. Χωρίς τον ντράμερ, οι άλλοι δεν μπορούν να αποδώσουν τα μέγιστα.
VICTORIA PORTNAIA: Η δράση μου είναι απλώς θέμα επιβίωσης: κυρίως η δική μου επιβίωση, η επιβίωση της οικογένειάς μου, των φίλων και συμμαθητών μου και άλλων συμπολιτών μου. Στη Ρωσία, αντιμετώπισα τη διαφθορά, τις προκαταλήψεις στο σχολείο λόγω της εθνικότητάς μου και πολλά άλλα. Όταν ήμουν 13 ετών, άρχισα να βομβαρδίζω πολιτικούς και δημόσιους θεσμούς με επιστολές που εξηγούσαν τις θέσεις μου και ζητούσαν δικαιοσύνη. Στα 18 μου, άρχισα να επισημοποιώ τη δράση μου υπέρ της δημοκρατίας συμμετέχοντας σε διάφορες οργανώσεις, για να βοηθήσω εκατομμύρια ανθρώπους να αναπνεύσουν ελεύθερα, όπως το Youth Think Tank και το Κέντρο Sakharov στη Μόσχα, που βοηθούν στην προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων στη Ρωσία.
PHILIPPINE DUTAILLY: Η κλιματική και η προσφυγική κρίση, όπως και η κρίση της δημοκρατίας, έχουν κοινές ρίζες. Δεν μπορεί κανείς να αντιμετωπίσει την κλιματική κρίση, εάν δεν λάβει αποφάσεις για να βοηθήσει το κλίμα ως κοινό καλό. Η συλλογική λήψη αποφάσεων είναι η ίδια η αρχή της δημοκρατίας. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσφυγική κρίση. Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες, αν δεν αντιμετωπίσουμε την αιτία που τους κάνει να τραπούν σε φυγή;
Πόσο σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι νέοι στο δημοκρατικό κίνημα;
ACHRAF MANAR: Πολύ σημαντικό. Μπορούμε να βοηθήσουμε στη δημιουργία εκστρατειών για άτομα που υποφέρουν και να τους βοηθήσουμε να ενωθούν σε μια ενιαία ομάδα, για να βρουν τρόπους να ακουστεί η φωνή τους.
MICHELE CASTREZZATI: Μπορούμε να παίξουμε έναν ρόλο, αλλά οι νέοι τείνουν να συμμετέχουν περισσότερο σε κοινωνικά κινήματα παρά σε πολιτικά κόμματα. Η πορεία στους δρόμους ή η υπογραφή ψηφισμάτων είναι μόνο ένας έμμεσος τρόπος να επηρεαστεί η εξουσία. Έτσι, στο τέλος της ημέρας, δεν έχουμε τον αντίκτυπο που θέλουμε, επειδή είναι τα πολιτικά κόμματα που λαμβάνουν τις πραγματικές αποφάσεις.
VICTORIA PORTNAIA: Μπορούμε να είμαστε πολύ σημαντικοί. Οι νέοι είναι συνήθως οδηγοί δημοκρατικών διαδηλώσεων και συχνά συμμετέχουν στην ανατροπή αυταρχικών καθεστώτων. Είμαστε μια γενιά που φοβάται λιγότερο από τους γονείς μας και, σε σύγκριση με τα μεγαλύτερα άτομα, η νεολαία έχει λιγότερα πράγματα να ρισκάρει, όπως μια σταθερή δουλειά ή χρήματα. Αυτό μάς δίνει την ελευθερία να πιέσουμε για δημοκρατία.
PHILIPPINE DUTAILLY: Οι νέοι είναι πολίτες. Ως εκ τούτου, ακόμη και πριν τους επιτραπεί να ψηφίσουν, έχουν πράγματα να πουν, έχουν ιδέες. Έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται, πολύ περισσότερο όταν οι ιδέες τους είναι λιγότερο πιθανό να έχουν μολυνθεί από τον κομφορμισμό.
Τους λαμβάνουν σοβαρά υπόψη;
ACHRAF MANAR: Ως νέοι, μας λείπουν χρήματα και διασυνδέσεις και είμαστε εθελοντές. Γι’ αυτούς τους λόγους, δεν μπορούμε να είμαστε πάντα τόσο αποτελεσματικοί όσο θα θέλαμε και συχνά δεν μας παίρνουν στα σοβαρά οι πολιτικοί.
MICHELE CASTREZZATI: Κάθε νέος που εμπλέκεται σε δημοκρατικούς αγώνες θεωρείται αουτσάιντερ. Η δύναμη βρίσκεται στα χέρια των μεγαλύτερων, επομένως, όχι, δεν μας παίρνουν πάντα στα σοβαρά. Ως νέοι συγχρονιζόμαστε με τα μέσα ενημέρωσης και τους καθημερινούς ανθρώπους, αλλά όχι τόσο με την πολιτική ελίτ. Είναι αυτοί τελικά που έχουν τον κύριο ρόλο.
VICTORIA PORTNAIA: Ναι, λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, καθώς πιστεύω ειλικρινά ότι είναι απειλή για την εξουσία των απολυταρχικών καθεστώτων.
PHILIPPINE DUTAILLY: Μάλλον όχι, τουλάχιστον όχι στην αρχή. Αλλά επειδή βασίζουμε τη δράση μας σε γεγονότα και αριθμούς, πιστεύω ότι δεν μπορούμε να αγνοηθούμε για πολύ. Η Greta Thunberg, η Σουηδή περιβαλλοντική ακτιβίστρια, αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό. Την περιγέλασαν, αλλά τώρα μιλά στα Ηνωμένα Έθνη. Έχει ταράξει τα νερά.
Το νεαρό της ηλικίας σας σας βοήθησε ή σας έβλαψε στον σκοπό σας;
ACHRAF MANAR: Η ηλικία μου με βοήθησε να συνδεθώ με τους άλλους της γενιάς μου. Νιώθουν ότι μπορούν να σχετίζονται μαζί μου, ανεξάρτητα από την κατάστασή τους. Ωστόσο, επειδή είμαι νέος, οι πολιτικοί συχνά αγνοούν αυτά που λέω.
MICHELE CASTREZZATI: Η ηλικία μου πιο πολύ με βοήθησε παρά με δυσκόλεψε. Είμαι τυχερός γιατί ξεκίνησα να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο από μικρός, κάτι που διεύρυνε την οπτική μου νωρίς. Οι εμπειρίες μου με έκαναν ανοιχτό σε όλους τους ανθρώπους και τις ιστορίες τους. Αυτοί έγιναν το κλειδί για τη διεξαγωγή του Open Chair Democracy Talks, όπου απαιτείται πραγματική αφοσίωση σε αυτά που λένε οι άνθρωποι. Μια φορά άκουγα έναν Σύρο πρόσφυγα που μου είπε ότι δεν ήξερε την έννοια της ελευθερίας. Ήταν ζωτικής σημασίας να έχω το μυαλό μου ανοιχτό, για να ακούσω τα λόγια του.
VICTORIA PORTNAIA: Η ηλικία μου με βοήθησε γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω παλεύοντας για τη δημοκρατία. Αυτό με κάνει πολύ πιο δυναμική για να ακουστεί η φωνή μου. Από την άλλη πλευρά, όταν συνομιλώ με ηλικιωμένους σχετικά με τη δημοκρατία, ειδικά όπως έκανα στη Ρωσία, είναι αντιδημοκρατικοί και με κατηγορούν ως «φιλελεύθερη» και «τρελο-δυτική». Στη Ρωσία, η λέξη «φιλελεύθερος» έχει αρνητική χροιά.
PHILIPPINE DUTAILLY: Πάντα θεωρούσα την ηλικία μου πλεονέκτημα, επειδή έμαθα για τη δημοκρατία νωρίς και είχα την ευκαιρία να εκπροσωπήσω τους συμμαθητές μου στο σχολείο μέσω του Εθνικού Συμβουλίου (ΣτΜ: Εθνικό Συμβούλιο για τη Ζωή στο Γυμνάσιο - γαλλική εθνική οργάνωση για τους νέους), όταν ήμουν μόλις 14. Οι γνώσεις μου από τότε έχουν γίνει περισσότερες.
Ποιες προκλήσεις συναντήσατε ή ποιες αντιστάσεις έχετε αντιμετωπίσει στην πορεία;
ACHRAF MANAR: Η έλλειψη πόρων είναι μια συνεχής πρόκληση, όπως και οι απογοητευτικές συναντήσεις με πολιτικούς.
MICHELE CASTREZZATI: Το περισσότερο που κάνουμε, είναι να προσπαθούμε να πείσουμε τους μεγάλους που έχουν θέσεις εξουσίας, να μας ακούσουν. Πολλοί από αυτούς παλεύουν να αλλάξουν τις μεθόδους τους. Αυτό το καλοκαίρι, για παράδειγμα, το Youth Think Tank πέρασε χρόνο σε ένα προάστιο του Goteborg στη Σουηδία, γνωστό για τα υψηλά ποσοστά εγκληματικότητας και τις φυλετικές εντάσεις. Όταν μιλήσαμε με τους πολιτικούς της πόλης για το τι θα μπορούσαν να κάνουν για να βελτιώσουν την κατάσταση, ήταν επιφυλακτικοί στις περισσότερες από τις προτάσεις μας. Μία από τις ιδέες μας ήταν να χρησιμοποιήσουμε ένα σχολικό κτίριο για να συγκεντρώσουμε ομάδες διαφορετικών εθνικοτήτων για κοινωνικές εκδηλώσεις, όπως κοινά δείπνα, αλλά δεν ήθελαν ούτε να το ακούσουν. Μας είπαν ότι οι πολιτικές δεν μπορούσαν να αλλάξουν εύκολα και ότι κάνουν τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο, στον οποίο θα ήθελαν να παραμείνουν.
VICTORIA PORTNAIA: Το αυταρχικό ρωσικό καθεστώς ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση, γιατί είναι περιοριστικό και δεν επιτρέπει την ελευθερία της έκφρασης. Η απροθυμία άλλων νέων να ενταχθούν στο δημοκρατικό κίνημα στη Ρωσία ήταν επίσης μια πρόκληση, γιατί φοβούνται τις συνέπειες, ακόμα κι αν συμφωνούν με την αιτία. Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους στην ηλικία μου που φοβούνται μην τους διώξουν από το πανεπιστήμιο, αν εκφράσουν τις δημοκρατικές τους απόψεις. Θεωρούν ότι είναι πιο ασφαλές γι’ αυτούς να σιωπούν.
PHILIPPINE DUTAILLY: Μεγαλώνοντας στην επαρχιακή Γαλλία, ήμουν μακριά από το κέντρο της εξουσίας, που είναι το Παρίσι. Η πόλη απέχει σχεδόν 4 ώρες με το αυτοκίνητο από το μέρος όπου έμενα, οπότε έπρεπε να πείθω τους γονείς μου να με αφήνουν να ταξιδεύω μόνη μου, αν και μικρή σε ηλικία, για τις αρμοδιότητές μου στο Εθνικό Συμβούλιο. Επίσης, έχω αφιερώσει πολύ χρόνο στο δημοκρατικό κίνημα και είναι δύσκολο να ισορροπήσω αυτόν τον χρόνο με τη σχολική και την κοινωνική μου ζωή, που χρειάζονται επίσης προσοχή.
Σε ποιο μέρος του κόσμου φοβάστε ότι απειλείται περισσότερο η δημοκρατία;
ACHRAF MANAR: Σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές είναι σε μεγάλο βαθμό δημοκρατικές περιοχές, αλλά τα ακροδεξιά κινήματα ενισχύονται ραγδαία και υπάρχουν όλο και περισσότεροι πολιτικοί που εκλέγονται στην εξουσία και δεν θέλουν ή δεν ενδιαφέρονται για μια υγιή δημοκρατία.
MICHELE CASTREZZATI: Η Ιταλία, απ’ όπου κατάγομαι. Η χώρα γίνεται όλο και πιο ακροδεξιά και τα βασικά δικαιώματα απειλούνται.
VICTORIA PORTNAIA: Η Ρωσία σίγουρα. Εάν δεν ανατραπεί η τωρινή βάναυση δικτατορία, η χώρα δεν θα δει ποτέ δημοκρατία.
PHILIPPINE DUTAILLY: Η Δημοκρατία απειλείται παγκοσμίως. Ωστόσο, αν πρέπει να διαλέξω μια χώρα, αυτή είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ρατσισμός, η ανισότητα των φύλων και τo δικαίωμα στην άμβλωση απειλούνται όλο και περισσότερο εκεί. Η εικόνα τους αντικατοπτρίζει το τι θα μπορούσε να συμβεί σε άλλες δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο.
Σημειώσεις
Ο Achraf Manar είναι 24 ετών, από τη Γαλλία. Στέλεχος της οργάνωσης Different Leaders, μιας διεθνούς ομάδας με περισσότερα από 200 μέλη ηλικίας 18-35 ετών. Η Different Leaders διοργανώνει από το 2015 μια Διεθνή Ημέρα Ίσων Ευκαιριών, σε 50 πόλεις κάθε χρόνο, στις 5 Δεκεμβρίου, την επέτειο θανάτου του Nelson Mandela. Η Διεθνής Ημέρα Ίσων Ευκαιριών περιλαμβάνει εκδηλώσεις και δραστηριότητες που προωθούν την ισότητα και ενθαρρύνουν τους νέους να δραστηριοποιηθούν στο δημοκρατικό κίνημα.
Ο Michele Castrezzati είναι 22 ετών, από την Ιταλία. Συνεργάτης του International Youth Think Tank. Ο Michele Castrezzati συνεργάστηκε με τον Urban Strandberg, συνιδρυτή του think tank, για να ξεκινήσει το Open Chair Democracy Talks, μια παγκόσμια πρωτοβουλία στην οποία οι συνεργάτες του think tank κάθονται σε μια καρέκλα, σε έναν δημόσιο δρόμο, απέναντι από μια άδεια καρέκλα και προσκαλούν τους περαστικούς να συζητήσουν μαζί τους για τη δημοκρατία. Οι συζητήσεις δημοσιεύονται στον ιστότοπο της ομάδας.
Η Victoria Portnaia είναι 19 ετών, από τη Σουηδία. Συνεργάτιδα του International Youth Think Tank. Γεννημένη στη Σόστκα της Ουκρανίας και μεγαλωμένη στη Ρωσία, η Victoria Portnaia ζει στη Σουηδία, όπου έχει υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο και σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Malmo. Διεξήγαγε Open Chair Democracy Talks στη Μόσχα, πριν αποδράσει από τη χώρα.
Η Philippine Dutailly είναι 23 ετών, από τη Γαλλία. Συντονίστρια πάνελ στο Athens Democracy Forum του 2021. Η Philippine Dutailly είναι ασκούμενη στη Γαλλική Επιστημονική Επιτροπή για την Ερημοποίηση, μια ερευνητική ομάδα που ασχολείται με την υποβάθμιση της γης. Ως συνεργάτιδα του International Youth Think Tank, έχει κάνει συνεντεύξεις Open Chair και εστιάζει στην προώθηση των ευκαιριών για νέους της υπαίθρου.
*Συνέντευξη στη Shivani Vora, συνεργάτρια των «The New York Times»
© 2022 The New York Times Company and Shivani Vora